ژينوس
11th May 2013, 10:53 PM
فرض کنيد در يک ماشين که به جلو حرکت مي‌کند، نشسته ايد و مجبور مي‌شويد از ماشين در حال حرکت به بيرون بپريد. درضمن بسته اي همراه شماست که ابتدا بايد آن را به بيرون پرتاب نماييد.در کدام حالت زير خطر زمين خوردن شما و ضربه‌ي واردشده به بسته کم تر است؟
الف) بسته را به طرف عقب پرتاب کنيد و خودتان نيز به عقب بپريد.
ب) بسته را به طرف عقب پرتاب کنيد ولي خودتان به جلو بپريد.
پ)بسته را به طرف جلو پرتاب کنيد ولي خودتان به عقب بپريد.
ت) بسته را به جلو پرتاب کنيد و خودتان نيز به جلو بپريد.
جوابشا چ روز ديگه ميذارم!!!
گزينه بچه ما به جلو بپريم وچه به عقب ،در هر صورت خطر افتادن مارا تهديد مي‌کند،زيرا وقتي پاها با زمين تماس پيدا مي‌کنند و از حرکت باز مي ايستند ،بالا تنه باز هم حرکت خواهد کرد.سرعت اين حرکت هنگام پريدن به جلوحتي از از سرعت آن هنگام پريدن به عقب بيش‌تر است .اما اهميت اصلي اين مطلب در اين است که خطر افتادن به جلو از خطر افتادن به عقب به مراتب کم‌ترمي باشد. در مورد اول مابا يک حرکت عادي پا را جلو مي‌گذاريم و چند قدم مي دويم وبا اين وسيله از افتادن جلوگيري مي‌کنيم .اين حرکت عادي است ،زيرا ما تمام عمر ضمن راه رفتن آن را انجام مي‌دهيم . هنگام افتادن به عقب اين حرکت نجاتبخش پاها وجود ندارد.وبه همين دليل خطر به مراتب بيش‌تر است .بالاخره اين مطلب نيز اهميت داردکه وقتي ما واقعا هم به جلو زمين ميخوريم با قراردادن دستها به جلو کمتر از زمين خوردن به عقب صدمه مي بينيم.روشن است که براي اجسام بي جان اين قاعده مستثني است.احتمال شکستن بسته‌اي که به جلو پرتاب مي‌کنيم از احتمال شکستن بسته‌اي که به عقب پرتاب کنيم بيش‌تر است . اين به دليل همان تکانه و سرعت نسبي است که مي دانيد. يعني در پرتاب به سمت عقب، سرعت بسته تفاضل سرعت حرکت ماشين و سرعت پرتاب ماست و به همين دليل ضربه کم‌تري به بسته وارد مي‌شود.بنابرين،چنانچه لازم باشد بدليلي ازماشين بپريدوبخواهيد قبلاً باري راکه با خود داريدپرت کنيد ، بايد بار را به عقب پرت کنيد وخودتان به طرف جلوبپريد.
الف) بسته را به طرف عقب پرتاب کنيد و خودتان نيز به عقب بپريد.
ب) بسته را به طرف عقب پرتاب کنيد ولي خودتان به جلو بپريد.
پ)بسته را به طرف جلو پرتاب کنيد ولي خودتان به عقب بپريد.
ت) بسته را به جلو پرتاب کنيد و خودتان نيز به جلو بپريد.
جوابشا چ روز ديگه ميذارم!!!
گزينه بچه ما به جلو بپريم وچه به عقب ،در هر صورت خطر افتادن مارا تهديد مي‌کند،زيرا وقتي پاها با زمين تماس پيدا مي‌کنند و از حرکت باز مي ايستند ،بالا تنه باز هم حرکت خواهد کرد.سرعت اين حرکت هنگام پريدن به جلوحتي از از سرعت آن هنگام پريدن به عقب بيش‌تر است .اما اهميت اصلي اين مطلب در اين است که خطر افتادن به جلو از خطر افتادن به عقب به مراتب کم‌ترمي باشد. در مورد اول مابا يک حرکت عادي پا را جلو مي‌گذاريم و چند قدم مي دويم وبا اين وسيله از افتادن جلوگيري مي‌کنيم .اين حرکت عادي است ،زيرا ما تمام عمر ضمن راه رفتن آن را انجام مي‌دهيم . هنگام افتادن به عقب اين حرکت نجاتبخش پاها وجود ندارد.وبه همين دليل خطر به مراتب بيش‌تر است .بالاخره اين مطلب نيز اهميت داردکه وقتي ما واقعا هم به جلو زمين ميخوريم با قراردادن دستها به جلو کمتر از زمين خوردن به عقب صدمه مي بينيم.روشن است که براي اجسام بي جان اين قاعده مستثني است.احتمال شکستن بسته‌اي که به جلو پرتاب مي‌کنيم از احتمال شکستن بسته‌اي که به عقب پرتاب کنيم بيش‌تر است . اين به دليل همان تکانه و سرعت نسبي است که مي دانيد. يعني در پرتاب به سمت عقب، سرعت بسته تفاضل سرعت حرکت ماشين و سرعت پرتاب ماست و به همين دليل ضربه کم‌تري به بسته وارد مي‌شود.بنابرين،چنانچه لازم باشد بدليلي ازماشين بپريدوبخواهيد قبلاً باري راکه با خود داريدپرت کنيد ، بايد بار را به عقب پرت کنيد وخودتان به طرف جلوبپريد.