بانوی اردیبهشت
16th April 2013, 07:23 AM
تنهایی
چه واقعیت تلخی است
تا زمانیکه نهال سبز است
بر دیدگان عینک گذارند آدمک ها
می دواند دو دیدۀ خود را
بر رهگزران جادۀ تلخ زندگانی
آیند آدمک ها زِ هر سو گاه گاهی
که گیرند
برگ سبزی
سایه ای
خواب و خیالی
دریغا افسوس ای کاش
که بینند نهال هستش رو به خزانی
چه واقعیت تلخی است
تا زمانیکه نهال سبز است
بر دیدگان عینک گذارند آدمک ها
می دواند دو دیدۀ خود را
بر رهگزران جادۀ تلخ زندگانی
آیند آدمک ها زِ هر سو گاه گاهی
که گیرند
برگ سبزی
سایه ای
خواب و خیالی
دریغا افسوس ای کاش
که بینند نهال هستش رو به خزانی