ریپورتر
3rd May 2009, 09:38 AM
اساسی ترین پایه توسعه، انرژی است و یكی از مهم ترین مسائل جوامع بشری امروزی، انرژی و نحوه تأمین نیازهای مربوط به آن است. هرچند در جمهوری اسلامی ایران، به واسطه وجود ذخایر عظیم سوخت های فسیلی، به تفكر حداكثر صرفه جویی و اتلاف در مصرف انرژی توجه جدی نشده است، از این رو توجه به این امر به ویژه به علت بروز اثرهای زیست محیطی ناهنجار، در مراحل مختلف تولید، تبدیل و مصرف انرژی اجتناب ناپذیر است.
عوامل مؤثر در توسعه پایدار بخش انرژی را می توان عوامل امنیت در عرضه انرژی، امنیت در تقاضای انرژی، فقر، جمعیت، اشتغال و حمل ونقل نام برد که هر یک از این عوامل نقش به سزایی در میزان مصرف انرژی دارند.
الگوی توسعه دربخش انرژی، هنگامی پذیرفتنی است كه به حفظ محیط زیست بیانجامد وكمترین تخریب را در این راه به دنبال داشته باشد.
یكی از اثرهای زیست محیطی ناشی از مصرف انرژی، ایجاد ریزش های اسیدی است. اكسیدهای نیتروژن و نیز اكسیدهای سولفور كه در فرآیند احتراق سوخت های فسیلی در بخش های تولید نیرو و یا حمل و نقل تولید می شوند، در اتمسفر منتشر و به ریزش باران های اسیدی منجر می شوند. میزان تأثیر ریزش های اسیدی، به میزان حساسیت اكوسیستم بستگی دارد. در قرن حاضر، بسیاری از دریاچه های كوچك، در اروپا و آمریكای شمالی اسیدی شده و این امر به تغییر فون و فلوراین دریاچه ها منجر شده است. این تغییرات آنقدر چشمگیر و مهم است كه بسیاری از آب های سطحی به كلی عاری از ماهی، دوزیستان و سایر موجودات شده اند. PH خاك در مناطق وسیعی كاهش یافت و مواد معدنی گیاهان و تنوع زیستی پوشش های گیاهی را تحت تأثیر قرار داده است. اسیدی شدن، اصلی ترین عامل كاهش عظیم جنگل های مناطق وسیعی از اروپا وآمریكای شمالی است.
امروزه اكثرمحافل علمی بر این باورند كه با توجه به شواهد و تحقیقات، فعالیت های بشر بر وضعیت آب و هوایی، مؤثر بوده است. افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در اتمسفر، توازن انرژی زمین را تغییر داده و به گرم شدن آن منجرشده است كه در قرن آینده نیز موجب تغییرات آب وهوایی مهمی خواهد شد. انتظار نمی رود كه میزان تغییرات پیش بینی شده دما، رسوبات و رطوبت خاك در سراسر جهان یكسان باشد.
اثرهای مخرب زیست محیطی، رشد سریع استفاده از سوخت های فسیلی، در كلیه سناریوها با انتقال به استفاده از گازطبیعی كه كمترین میزان آلایندگی و بیشترین سازگاری با محیط زیست و وضعیت اقلیمی را دارد، به درجات مختلف تعدیل می شود.
اما به هرحال، وضع كردن قوانین زیست محیطی محدودكننده تر، همواره به بهبود كیفیت محیط زیست منجر نمی شود. تجربه چند دهه گذشته، نشان می دهد كه قوانین زیست محیطی به ویژه برای آن دسته از كشورهایی كه زیرساخت های وسیع توسعه نیافته داشته اند و از نظر قانون گذاری نیز ضعیف بوده اند، مسئله ساز شده اند.
موافقت نامه کیوتو یکی از راه حل های پیشنهادی بین المللی برای برطرف کردن مشکلات زیست محیطی، به ویژه محدود کردن گازهای گلخانه ای است. این موافقت نامه که به امضای همه کشورهای صنعتی به جز آمریکا و استرالیا رسیده است، محدودیت هایی در استفاده از انرژی را برای کشورهای امضا کننده آن ایجاد می کند. طبق این موافقت نامه،کشورهای صنعتی باید تا پایان سال 2012 میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را در قیاس با سال 1990به طور میانگین 5 درصد کاهش دهند.
» منبع: petroleumtimes
عوامل مؤثر در توسعه پایدار بخش انرژی را می توان عوامل امنیت در عرضه انرژی، امنیت در تقاضای انرژی، فقر، جمعیت، اشتغال و حمل ونقل نام برد که هر یک از این عوامل نقش به سزایی در میزان مصرف انرژی دارند.
الگوی توسعه دربخش انرژی، هنگامی پذیرفتنی است كه به حفظ محیط زیست بیانجامد وكمترین تخریب را در این راه به دنبال داشته باشد.
یكی از اثرهای زیست محیطی ناشی از مصرف انرژی، ایجاد ریزش های اسیدی است. اكسیدهای نیتروژن و نیز اكسیدهای سولفور كه در فرآیند احتراق سوخت های فسیلی در بخش های تولید نیرو و یا حمل و نقل تولید می شوند، در اتمسفر منتشر و به ریزش باران های اسیدی منجر می شوند. میزان تأثیر ریزش های اسیدی، به میزان حساسیت اكوسیستم بستگی دارد. در قرن حاضر، بسیاری از دریاچه های كوچك، در اروپا و آمریكای شمالی اسیدی شده و این امر به تغییر فون و فلوراین دریاچه ها منجر شده است. این تغییرات آنقدر چشمگیر و مهم است كه بسیاری از آب های سطحی به كلی عاری از ماهی، دوزیستان و سایر موجودات شده اند. PH خاك در مناطق وسیعی كاهش یافت و مواد معدنی گیاهان و تنوع زیستی پوشش های گیاهی را تحت تأثیر قرار داده است. اسیدی شدن، اصلی ترین عامل كاهش عظیم جنگل های مناطق وسیعی از اروپا وآمریكای شمالی است.
امروزه اكثرمحافل علمی بر این باورند كه با توجه به شواهد و تحقیقات، فعالیت های بشر بر وضعیت آب و هوایی، مؤثر بوده است. افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در اتمسفر، توازن انرژی زمین را تغییر داده و به گرم شدن آن منجرشده است كه در قرن آینده نیز موجب تغییرات آب وهوایی مهمی خواهد شد. انتظار نمی رود كه میزان تغییرات پیش بینی شده دما، رسوبات و رطوبت خاك در سراسر جهان یكسان باشد.
اثرهای مخرب زیست محیطی، رشد سریع استفاده از سوخت های فسیلی، در كلیه سناریوها با انتقال به استفاده از گازطبیعی كه كمترین میزان آلایندگی و بیشترین سازگاری با محیط زیست و وضعیت اقلیمی را دارد، به درجات مختلف تعدیل می شود.
اما به هرحال، وضع كردن قوانین زیست محیطی محدودكننده تر، همواره به بهبود كیفیت محیط زیست منجر نمی شود. تجربه چند دهه گذشته، نشان می دهد كه قوانین زیست محیطی به ویژه برای آن دسته از كشورهایی كه زیرساخت های وسیع توسعه نیافته داشته اند و از نظر قانون گذاری نیز ضعیف بوده اند، مسئله ساز شده اند.
موافقت نامه کیوتو یکی از راه حل های پیشنهادی بین المللی برای برطرف کردن مشکلات زیست محیطی، به ویژه محدود کردن گازهای گلخانه ای است. این موافقت نامه که به امضای همه کشورهای صنعتی به جز آمریکا و استرالیا رسیده است، محدودیت هایی در استفاده از انرژی را برای کشورهای امضا کننده آن ایجاد می کند. طبق این موافقت نامه،کشورهای صنعتی باید تا پایان سال 2012 میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود را در قیاس با سال 1990به طور میانگین 5 درصد کاهش دهند.
» منبع: petroleumtimes