قاب

[بانوی اردیبهشت]

خلوتگه من

اتاقی است کوچک

بر دیوارش قابی است

از نظر دیدگان این قاب خالی است

بسا زیبااست سپری کردن لحظه های زندگی به این قاب

دگر گویند قاب خالی تمثل پنجره ای است بسته

جنون است و پریشانی

سکوت است و سکون

اما فریاد بی صدای من گوید


در این قاب نگاهی است سبز

تبسمی است مسحور
امیدی است جاودان