طوفانی غریب

[بانوی اردیبهشت]

دیدگان تو در شعر قاب من

گرم و روشن بودند

گفته هایت زودتر از تو

ساز ساعت را کوک می زدند

به خیال خود

نسیم سکرآور نگاهت

وصال واژه هایمان را

نوازش خواهد کرد

به ناگَه همچو طوفانی غریب

ریشه ام را نوازید تیشه ات

سالها در قاب من زیستی

آه

هرگز ندانستم از عشق

سرد و خموش خفته بودی