حسرت

[بانوی اردیبهشت]

می روم خسته و افسرده و زار

دیدار تلخ آشنایی شد یار من

از درون من جست اسرار من

بی گنه تیر بر قلبم زدند

وای از چشم آبی رنگ مَه

روز و شب دیدار من در چشم مَه

گاه به گوشم می رسد آوایش

اندوهت ز چیست؟

با او بی قرار بی او بی قرار

نشانم داد باغی لیکن در انتها

خود را دیدم در میان خارها

هیچ جز حسرت نشد کار من

حال

بخت بد آشنایی شد یار من