ثمین20
1st March 2013, 05:02 PM
http://img.tebyan.net/big/1382/05/6218280457993332521648127868819939.jpg
موسیقی لفظی كلام به سه روش زیر افزون می شود:1- روش هماهنگ سازی یا تسجیع2- روش همجنس سازی یا تجنیس3- روش تكرارهر یك از این روش ها ، درسطح واژگان مصادیقی و در سطح جملات مصادیقی دیگر دارند كه به هر كدام نامی نهاده اند و به مجموعه آنها ، صنایع (جمع صنعت) بدیع لفظی می گویند.در این هر سه روش ، بنا ، بر همسانی هر چه بیشتر صامت ها و مصوت ها است به طوری كه كلمات هماهنگ شوند یا همجنس پنداشته شوند و یا عین یكدیگر گردند. بدین ترتیب كلمات هموزن (هم هجا) می شوند و یا بین آنها تناسب و تساوی نسبی هجاها (مجموعه مصوت و صامت ها) به وجود می آید.محور جانشینی و محور هم نشینیصنایع لفظی كلاً در محور هم نشینی بررسی می شود ، یعنی ارتباط و تقابل كلمه با كلمات پس و پیش خود در زنجیره مرئی تركیب است كه ممكن است هنری باشد. حال آن كه در بدیع معنوی ، صنایع بعضا در محور جانشینی بررسی می شوند. مثلا تقابل موسیقیایی دو كلمه خَلق و خُلق (جناس ناقص) باید در محور افقی زبان مشهود باشد. اما رابطه تلمیحی پدر ، روضه رضوان و گندم در بیت زیر از حافظ :پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت من چرا ملك جهان را به جوی نفروشمتماما در محور بالفعل زبان، حضور ندارد.البته در فهم زیبایی های هنری یك شعر معمولاً با هر دو محور حاضر و غایب ، سر و كار داریم. مثلا در مصراع « سر و بالایی به بستان می رود » باید به جای سرو بالا ، معشوق خوش اندام را جانشین كرد و از طرفی به ارتباط سرو و بستان توجه داشته از طرف دیگر اتحاد سرو و بستان را در صدای « سین » فراموش نكرد.بدین ترتیب اگر یكی از طرفین صنایع لفظی را تغییر دهیم ، هر چند ممكن است در فهم جمله تغییری ایجاد نشود ، اما از موسیقی كلام یعنی از درجه ی ادبی بودن سبك كاسته می شود. پس صنایع لفظی بسیار ظریفند و در هر زبان حیات خاصی دارند و در ترجمه از بین می روند. اما در صنایع معنوی ، معمولا می توان معادل دیگری را در نظر گرفت مثلا در مصراع « من عهد تو سخت ، سست می دانستم » می توان به جای سخت ، صعب گفت.هجا یا بخش یا سیلابهجا مجموعه ای از اصوات است كه در یك دم یا بازدم ادا می شود. هجا در زبان فارسی مركب از یك مصوت و یك یا دو سه صامت است.در زبان فارسی شش نوع هجا یا بخش صدایی با مقطع اصوات وجود دارد:(C نشانه صامت،V نشانه ی مصوت كوتاه و Uنشانه مصوت بلند است.)1- صامت + مصوت كوتاه CV مانند : نهna كهke دوdo 2- صامت + مصوت بلند CUمانند : باbā بیbi بو bu3- صامت + مصوت كوتاه + صامتCVCمانند : درdar شنšen خورxor4- صامت + مصوت بلند + صامت CUCمانند : دارdār دیرdir دورdur5- صامت + مصوت كوتاه + دوصامتCVCC مانند : دردdardچهرčehrبـردbord6- صامت + مصوت بلند + دو صامتCUCمانند: داشتdāšt ریختrixt پوستprstاین هجاها از نظر امتداد و كشش صوتی با یكدیگر فرق دارند: هجایCV (تو) كوتاه و هجاهایCU(ما) وCVC (سر) بلند و هجاهایCUC (خار) وCVCC (زرد) وCUCC(بیست) كشیده هستند.به كلماتی هموزن گویند كه اولا از نظر تعداد هجا و ثانیا از نظر امتداد هجا، مساوی باشند.َرویبه آخرین واك اصلی هر كلمه روی گویند. مثلا رَوی در دست «ت» و در آمدم «د» و در شیرین «ن» است ( چون مركب بودن شیرین برای عامه مردم روشن نیست).هجای قافیههجایی از كلمه ، كه آخرین واك آن ، َروی باشد ، هجای قافیه نام دارد. در كلمه شكستم ، هجای قافیه «كست» و در كلمه آمد هجای قافیه «مد» است.در كلمات یك هجایی ، كلمه قافیه و هجای قافیه یكی است.
موسیقی لفظی كلام به سه روش زیر افزون می شود:1- روش هماهنگ سازی یا تسجیع2- روش همجنس سازی یا تجنیس3- روش تكرارهر یك از این روش ها ، درسطح واژگان مصادیقی و در سطح جملات مصادیقی دیگر دارند كه به هر كدام نامی نهاده اند و به مجموعه آنها ، صنایع (جمع صنعت) بدیع لفظی می گویند.در این هر سه روش ، بنا ، بر همسانی هر چه بیشتر صامت ها و مصوت ها است به طوری كه كلمات هماهنگ شوند یا همجنس پنداشته شوند و یا عین یكدیگر گردند. بدین ترتیب كلمات هموزن (هم هجا) می شوند و یا بین آنها تناسب و تساوی نسبی هجاها (مجموعه مصوت و صامت ها) به وجود می آید.محور جانشینی و محور هم نشینیصنایع لفظی كلاً در محور هم نشینی بررسی می شود ، یعنی ارتباط و تقابل كلمه با كلمات پس و پیش خود در زنجیره مرئی تركیب است كه ممكن است هنری باشد. حال آن كه در بدیع معنوی ، صنایع بعضا در محور جانشینی بررسی می شوند. مثلا تقابل موسیقیایی دو كلمه خَلق و خُلق (جناس ناقص) باید در محور افقی زبان مشهود باشد. اما رابطه تلمیحی پدر ، روضه رضوان و گندم در بیت زیر از حافظ :پدرم روضه رضوان به دو گندم بفروخت من چرا ملك جهان را به جوی نفروشمتماما در محور بالفعل زبان، حضور ندارد.البته در فهم زیبایی های هنری یك شعر معمولاً با هر دو محور حاضر و غایب ، سر و كار داریم. مثلا در مصراع « سر و بالایی به بستان می رود » باید به جای سرو بالا ، معشوق خوش اندام را جانشین كرد و از طرفی به ارتباط سرو و بستان توجه داشته از طرف دیگر اتحاد سرو و بستان را در صدای « سین » فراموش نكرد.بدین ترتیب اگر یكی از طرفین صنایع لفظی را تغییر دهیم ، هر چند ممكن است در فهم جمله تغییری ایجاد نشود ، اما از موسیقی كلام یعنی از درجه ی ادبی بودن سبك كاسته می شود. پس صنایع لفظی بسیار ظریفند و در هر زبان حیات خاصی دارند و در ترجمه از بین می روند. اما در صنایع معنوی ، معمولا می توان معادل دیگری را در نظر گرفت مثلا در مصراع « من عهد تو سخت ، سست می دانستم » می توان به جای سخت ، صعب گفت.هجا یا بخش یا سیلابهجا مجموعه ای از اصوات است كه در یك دم یا بازدم ادا می شود. هجا در زبان فارسی مركب از یك مصوت و یك یا دو سه صامت است.در زبان فارسی شش نوع هجا یا بخش صدایی با مقطع اصوات وجود دارد:(C نشانه صامت،V نشانه ی مصوت كوتاه و Uنشانه مصوت بلند است.)1- صامت + مصوت كوتاه CV مانند : نهna كهke دوdo 2- صامت + مصوت بلند CUمانند : باbā بیbi بو bu3- صامت + مصوت كوتاه + صامتCVCمانند : درdar شنšen خورxor4- صامت + مصوت بلند + صامت CUCمانند : دارdār دیرdir دورdur5- صامت + مصوت كوتاه + دوصامتCVCC مانند : دردdardچهرčehrبـردbord6- صامت + مصوت بلند + دو صامتCUCمانند: داشتdāšt ریختrixt پوستprstاین هجاها از نظر امتداد و كشش صوتی با یكدیگر فرق دارند: هجایCV (تو) كوتاه و هجاهایCU(ما) وCVC (سر) بلند و هجاهایCUC (خار) وCVCC (زرد) وCUCC(بیست) كشیده هستند.به كلماتی هموزن گویند كه اولا از نظر تعداد هجا و ثانیا از نظر امتداد هجا، مساوی باشند.َرویبه آخرین واك اصلی هر كلمه روی گویند. مثلا رَوی در دست «ت» و در آمدم «د» و در شیرین «ن» است ( چون مركب بودن شیرین برای عامه مردم روشن نیست).هجای قافیههجایی از كلمه ، كه آخرین واك آن ، َروی باشد ، هجای قافیه نام دارد. در كلمه شكستم ، هجای قافیه «كست» و در كلمه آمد هجای قافیه «مد» است.در كلمات یك هجایی ، كلمه قافیه و هجای قافیه یكی است.