سامانه اکتشافی تاکتیکی هوابرد tarps

[M@hdi42]

بسم الله الرحمن الرحیم

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/logo_tarps.gif

__________________________________________________ ______________

طرح سامانه اکتشافی تاکتیکی هوابرد یا (TARPS) در دهه ۱۹۷۰ برای F-14 تامکت انجام شد. سامانه اکتشافی

(TARPS) در زیر بدنه اصلی استوانه‌ای هواپیما نصب می‌شد و رابط‌های مخصوص خود را هم با خود داشت .

پس از بازنشسته شدن RF-8، RF-4B و A-3 و تا معرفی هورنت ، F-14 های مجهز به این سیستم تنها هواپیماهای نیروی دریایی

بودند که توانایی شناسایی و بدست آوردن اطلاعات در مورد یک منطقه یا هدف تاکتیکی را داشتند .همچنین علاوه بر حمل تجهیزات

شناسایی همزمان تامکت می توانست موشک های هوا به هوا را نیز حمل کند .

65 فروند از F-14 های مدل A و تما می مدل های D برای حمل این سامانه بهسازی شدند.

این سامانه در وهله اول توسط RIO درصندلی عقب که یک نمایشگر پیچیده TARPS برای مشاهده آمار دریافتی اطلاعاتی را به

همراه داشت ، کنترل می شد .

http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f14-detail-tarps-01l.jpg

در سال ۱۹۹۶ سامانه‌های TARPS با دوربین‌های دیجیتالی (TARPS-DI) بهسازی شدند و دوربین‌های دیجیتالی یکبار دیگر هم

در اوایل سال ۱۹۹۸ بهسازی شدند که سامانه TARPS-CD را هم با خود داشتند.


http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f14-detail-tarps.gif


TARPS DI (TARPS Digital Imagery )

در سپتامبر سال 1995 برنامه ای برای تست و نصب یک دوربین های دیجیتال برای سیستم TARPS صادر شد

و هفت ماه بعد در ماه ژوئن سال 1996 اسکادران VF-32 تامکت های خود را برای نصب این سیستم جدید

دچار تغییرات کرد .در استاندارد DI از دو دوربین استفاده شد . در این سیستم دوربین دیجیتال Pullnix جایگزین

دوربین KS-87 شد که یک دوربین برای تصویر برداری عمودی و دیگری برای تصویر برداری افقی به کار می رفت .

زمانی که یک تصویر گرفته می شد ابتدا تصویر در دستگاه های ذخیره سازی ، ذخیره می شد و پس از این کار برای RIO

(کمک خلبان ) دو راه وجود داشت که از این عکس ها استفاده کند .

اولین راه این بود که بلافاصله پس از عکس گرفتن تصاویر برای فرماندهان ارسال شود ( این کار زمانی انجام می گرفت

که فرماندهان می خواستند سریعا به هدف حمله کنند ) که این کار از طریق باند رادیویی UHF در مدت 30 تا 180 ثانیه برای

هر عکس امکان پذیر بود . ( لازم به ذکر است نهایت فاصله هواپیما تا پایگاه باید زیر 175 مایل دریایی باشد ).

دومین راه این بود که پس از ذخیره سازی عکس زمانی که هواپیما به پایگاه یا ناو هواپیما بر باز می گشت عکس ها بازیابی

می شدند .

قبل از معرفی دیجیتال این سیستم کار انتقال داده ها و عکس های شناسایی تا حدودی دشوار بود . به عنوان مثال در جنگ اول خلیج

فارس سیستم TARPS که بر روی F-14 ها نصب بود قابلیت ارسال عکس برای فرماندهان را نداشت ولی بر خلاف تامکت ،

عکس های گرفته شده توسط S-3 به راحتی برای فرماندهان نیروی زمینی ارسال می شد و آنها دارای اطلاعات به روز بودند .


http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f14-detail-tarps-06l.jpg


TARPS CD

این مدل آخرین نمونه توسعه یافته از سیستم TARPS و تا پایان سال 1999 فقط بر روی F-14 های مدل B

اسکادران VF-102 نصب بود .

بر خلاف پاد DI ، CD ، پاد عکس برداری کاملا دیجیتال بود که به غیر از عکس برداری توانایی انجام کار های دیگری

را داشت .

این سیستم توانایی انتقال تصویر به مرکز فرماندهی و یک آواکس E-2C Hawkeye را به صورت همزمان داشت .

با آزمایشاتی که VF-102 بر روی این سیستم انجام داد نتایجی از جمله :انتقال سریعتر داده ها به وسیله GPS حاصل شد

که زمان واقعی اطلاعات نقاط هدف را در اختیار فرماندهان قرار می داد .

به همین دلیل این مدل ، سیستم استاندارد شناسایی تاکتیکی نیروی دریایی تا ورود هورنت انتخاب شد .


http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/f14-detail-tarps-03l.jpg


مشخصات :

طول : 207.5 اینچ

عرض : 26.5 اینچ

ارتفاع : 26.5 اینچ

وزن : 1750 lbs



______________________________________

مترجم و گرد آورنده :F 14 AA


هرگونه برداشت از این مطلب منوط به ذکر نام مترجم و منبع می باشد

منابع :www.anft.net و www.aerocenter.ir