btu
6th February 2013, 06:18 PM
انتخاب مبدل حرارتی:
در حرارت مرکزی انتخاب نوع مبدل حرارتی که قرار است در فضای مورد گرمایش نصب گردد با توجه به نوع سیال نائل حرارت و متقاضیان ساختمان از روی کاتالوگ کارخانه جات سازنده صورت می گیرد. خیلی به ندرت پیش می آید که لازم باشد مهندس طراح سیستم حرارت مرکزی برای محل خاصی مجبور به طراحی مبدل حرارتی ویژه ای باشد که در این صورت باید بر دانش طراحی مبدل های حرارتی اشراف کامل داشته باشد.
انواع مبدل های حرارتی که در حرارت مرکزی مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
1- رادیاتور 2- فن کویل 3- کنوکتور 4- یونیت هیتر
1- رادیاتور:
رایج ترین مبدل حرارتی برای گرمایش اتاق ها رادیاتور است که انتقال حرارت را از طریق جابجایی طبیعی انجام می دهد.رادیاتور ها در انواع گوناگون و برای کاربرد های مختلف در دسترس می باشند. رادیاتور های معمولی با صرف نظر از شکل ظاهری در سه نوع چدنی - فولادی - آلومنیومی ساخته میشوند ومتشکل از پره هایی هستند که تعداد آنها با توجه به بار حرارتی اتاق تعیین می گردد. پره ها به وسیله پیچ مغزی ویا با فشار به یکدیگر متصل شده و توسط پایه هایی روی زمین قرار می گیرند.در اندازه های یکسان رادیاتور های چدنی تقریبا دارای دو برابر وزن رادیاتور های فولادی میباشند راندمان آنها کمتر ولی در عوض مقاومتشان در برابر زنگ زدگی وخوردگی به مراتب بیش از راذیاتور های فولادی است. رادیاتور های آلومنیومی نسبت به دو نوع قبلی سبکتر زیباتر ودارای راندمان حرارتی بیشترمی باشد. هر سه نوع مذکور از نظر پهنا و ارتفاع در اندازه های مختلفی عرضه میگردد. رادیاتور های معمولی چون اغلب بدون پوشش ودر ارتفاع پایین نصب میشوند برای گرمایش با آب داغ یا بخار مناسب نیست تنها برای گرمایش با آب گرم به کار می روندتا در اثر تماس بدن با آنها سوزش شدید ایجاد نشود. آب گرم از بالای رادیاتور وارد و از پایین خارج میشود در قسمت بالای هر رادیاتور یک شیر هواگیری تعبیه شده است. بهترین محل نصب رادیاتور زیر پنجره ویا کنار درب که هوای سرد از آن وارد میشود است.
2- فن کویل:
فن کویل بیشتر در تاسیساتی به کار می رود که سیستم گرمایش و سرمایش می باشند. به طوری که از نامشان پیداست تشکیل شده اند از تعدادی لوله مسی با پره های آلومنیومی که با تغییر فصل آبگرم یا سرد در آنها جریان می یابد و یک بادزن که هوا را با شدت از روی این لوله ها عبور می دهد به این ترتیب انتقال حرارت در فن کویل از طریق جابجایی اجباری صورت می گیرد. این مبدل حرارتی برای هتل ها - آپارتمانها و ساختمان های اداری مناسب است. دمای اتاق هایی که دارای فن کویل می باشند میتوان به طور اتوماتیک با فرمان یک ترموستات اتاقی کنترل نمود.
3- کنوکتور:
کنوکتورها از نظر ساختمانی شبیه فن کویل ولی بدون بادزن میباشند وتشکیل شده اند از تعدادی لوله مسی باپره های آلومنیومی که در داخل جعبه ای آهنی قرار گرفته اند و در انواع آویزی-ایستاده-داخل دیواری-لوله های پره دار وغیره ساخته می شوند. انتقال حرارت از طریق جابجایی طبیعی صورت می گیرد کنوکتر ها به دلیل قرار گرفتن در داخل جعبه وعدم دسترسی به سطح لوله ها برای گرمایش با آب داغ وبخار مناسبند.
4- یونیت هیتر:
این دستگاه بیشتر برای فضاهای بزرگ وکارگاه ها مناسب است و تشکیل شده است از لوله های پره داری که به صورت مارپیچ در چند ردیف قرار گرفته اند وآب گرم- آب داغ یا بخار در آنها جریان می یابد.
البته ممکن است برای گرمایش اتاق یا فضاهای ساختمان بجای استفاده از واحد های مستقل (رادیاتور- فن کویل-کنوکتور- یونیت هیتر) هوای گرم را در یک مرکز به نام دستگاه هواساز تهیه نموده از طریق کانال به طرف اتاق یا محل مورد نظر هدایت کرد.
در حرارت مرکزی انتخاب نوع مبدل حرارتی که قرار است در فضای مورد گرمایش نصب گردد با توجه به نوع سیال نائل حرارت و متقاضیان ساختمان از روی کاتالوگ کارخانه جات سازنده صورت می گیرد. خیلی به ندرت پیش می آید که لازم باشد مهندس طراح سیستم حرارت مرکزی برای محل خاصی مجبور به طراحی مبدل حرارتی ویژه ای باشد که در این صورت باید بر دانش طراحی مبدل های حرارتی اشراف کامل داشته باشد.
انواع مبدل های حرارتی که در حرارت مرکزی مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از:
1- رادیاتور 2- فن کویل 3- کنوکتور 4- یونیت هیتر
1- رادیاتور:
رایج ترین مبدل حرارتی برای گرمایش اتاق ها رادیاتور است که انتقال حرارت را از طریق جابجایی طبیعی انجام می دهد.رادیاتور ها در انواع گوناگون و برای کاربرد های مختلف در دسترس می باشند. رادیاتور های معمولی با صرف نظر از شکل ظاهری در سه نوع چدنی - فولادی - آلومنیومی ساخته میشوند ومتشکل از پره هایی هستند که تعداد آنها با توجه به بار حرارتی اتاق تعیین می گردد. پره ها به وسیله پیچ مغزی ویا با فشار به یکدیگر متصل شده و توسط پایه هایی روی زمین قرار می گیرند.در اندازه های یکسان رادیاتور های چدنی تقریبا دارای دو برابر وزن رادیاتور های فولادی میباشند راندمان آنها کمتر ولی در عوض مقاومتشان در برابر زنگ زدگی وخوردگی به مراتب بیش از راذیاتور های فولادی است. رادیاتور های آلومنیومی نسبت به دو نوع قبلی سبکتر زیباتر ودارای راندمان حرارتی بیشترمی باشد. هر سه نوع مذکور از نظر پهنا و ارتفاع در اندازه های مختلفی عرضه میگردد. رادیاتور های معمولی چون اغلب بدون پوشش ودر ارتفاع پایین نصب میشوند برای گرمایش با آب داغ یا بخار مناسب نیست تنها برای گرمایش با آب گرم به کار می روندتا در اثر تماس بدن با آنها سوزش شدید ایجاد نشود. آب گرم از بالای رادیاتور وارد و از پایین خارج میشود در قسمت بالای هر رادیاتور یک شیر هواگیری تعبیه شده است. بهترین محل نصب رادیاتور زیر پنجره ویا کنار درب که هوای سرد از آن وارد میشود است.
2- فن کویل:
فن کویل بیشتر در تاسیساتی به کار می رود که سیستم گرمایش و سرمایش می باشند. به طوری که از نامشان پیداست تشکیل شده اند از تعدادی لوله مسی با پره های آلومنیومی که با تغییر فصل آبگرم یا سرد در آنها جریان می یابد و یک بادزن که هوا را با شدت از روی این لوله ها عبور می دهد به این ترتیب انتقال حرارت در فن کویل از طریق جابجایی اجباری صورت می گیرد. این مبدل حرارتی برای هتل ها - آپارتمانها و ساختمان های اداری مناسب است. دمای اتاق هایی که دارای فن کویل می باشند میتوان به طور اتوماتیک با فرمان یک ترموستات اتاقی کنترل نمود.
3- کنوکتور:
کنوکتورها از نظر ساختمانی شبیه فن کویل ولی بدون بادزن میباشند وتشکیل شده اند از تعدادی لوله مسی باپره های آلومنیومی که در داخل جعبه ای آهنی قرار گرفته اند و در انواع آویزی-ایستاده-داخل دیواری-لوله های پره دار وغیره ساخته می شوند. انتقال حرارت از طریق جابجایی طبیعی صورت می گیرد کنوکتر ها به دلیل قرار گرفتن در داخل جعبه وعدم دسترسی به سطح لوله ها برای گرمایش با آب داغ وبخار مناسبند.
4- یونیت هیتر:
این دستگاه بیشتر برای فضاهای بزرگ وکارگاه ها مناسب است و تشکیل شده است از لوله های پره داری که به صورت مارپیچ در چند ردیف قرار گرفته اند وآب گرم- آب داغ یا بخار در آنها جریان می یابد.
البته ممکن است برای گرمایش اتاق یا فضاهای ساختمان بجای استفاده از واحد های مستقل (رادیاتور- فن کویل-کنوکتور- یونیت هیتر) هوای گرم را در یک مرکز به نام دستگاه هواساز تهیه نموده از طریق کانال به طرف اتاق یا محل مورد نظر هدایت کرد.