عبدالله91
31st January 2013, 10:34 PM
قبل از وارد شدن به بحث این سوال را ازخودمان بپرسیم:
آیا ماها در این عصر و زمانی که خود آن را ساخته ایم ،بخاطر مشکلات زیادی که داریم به چنین موضوعات مهمی نمی رسیم یا چون به موضاعات حیاتی مثه غدیر نمی پردازیم دچار مشکلاتیم؟
جواب این سوال را از واقعۀ غدیر بشنویم:
ضرورت غدیر شناسی
درسال دهم هجرت حوادث بزرگی در تاریخ بشریت رقم می خورد طوری که خداوند رحمان دستوری را به پیامبر رحمت نازل می کند و امین وحی در محلی به نام«غدیر خم» فرود می آید و پیامبرصلی الله علیه و آله را با آیۀ زیر مورد خطاب قرار می دهد:
«آنچه که از طرف خدَا فرستاده شده است، به مردم ابلاغ کن و اگر ابلاغ نکنی رسالت خود را تکمیل نکرده ای،خداوند تو را از شر مردم حفظ می کند.»
لحن آیه طوری است که خداوند امر خطیری را به عهدۀ پیامبر گذاشته است که ابلاغ نکردن آن نشانۀ به اتمام نرساندن رسالت و تکمیل نشدن دین است. وامر آنچنان مهم است که خدا می فرماید تو را از شر مردم حفظ خواهم کرد یعنی امری است که با ابلاغ آن خطری از جانب مردم تهدید کننده است.آیا این تکمیل دین و حفاظت از شر مردم فقط بخاطر این است که بگوید یک نفر رادوست بدارید؟مسلما عقل می گوید نه، حتما موضوع بسیار مهمی در این بین وجود دارد که نشانۀ تکامل دین است و آن معرفی مولای متقیان امیرمومنان و اولاد ایشان به امامت و جانشینی پیامبر(ص) است ودر این باره پیامبر رحمت مأمور به ابلاغ و بیعت گرفتن از مردم می شوند طوری که پیامبر(ص) چنین می فرمایند:
«ای مردم،جمعیت شما بیش از آن است که در یک زمان هرکدامتان با من دست بیعت دهید،لذا خداوند به من فرمان داده است که از زبان های شما درمورد امامت علی و امامانی که بعد از او می آیند و از نسل من و اویند اقرار بگیرم».
پیامبر(ص) آنقدر تأکید می کنند که نه تنها خودتان بلکه غایبین را هم مطلع کنین و نسل به نسل و سینه به سینه بیان کنید و می فرمایند:
« پس(ای مردم)همگی بگویید:ما شنیده و اطاعت می کنیم و به آن خشنود هستیم وسر تسلیم فرود می آوریم.... هرکس برایش ممکن بود با دست بیعت می نماید وگرنه با زبانش اقرار میکند، هیچ گونه بدل و جانشینی برای آن نمی جوییم و خدا از ما حالی به حالی شدن و جابجا کردن را نبیند.ما این مطلب را از طرف تو به فرزندان و خویشان دور و نزدیک خود خواهیم رسانید و خدا را بر آن گواه می گیریم و خدا از جهت گواه بودن کافی است و تو بر مانیز گواه هستی...خداوند از هر صدایی و هرنفس پنهانی آگاه است... »
پیامبر(ص) بیعت با امیرمومنان را بیعت با خدا می دانند و می فرمایند:
«ای مردم پس با خدا بیعت کنید....» وادامه میدهند:«ای مردم فضائل علی بن ابی طالب نزد خداوند-که آنها رادر قرآن نازل فرموده- بیش از آن است که در یک مجلس برشمارم،هرکس به شما از آنها خبر داد و آشنانمود اورا تصدیق کنید.»
پیامبر(ص) در پایان دعای خاصی میکنندکه انکار کننده را کافر می دانند:
«خداوندا هرکس گفتار مرا و دستوراتم را در این ابلاغ مهم باور کرد و به آن ایمان آورد مورد رحمت و آمرزش خویش قراربده وانکار کنندگان کافررا دچار خشم و غضب خویش گردان و ستایش سزاوار پروردگار جهانیان است.»
آیا ماها در این عصر و زمانی که خود آن را ساخته ایم ،بخاطر مشکلات زیادی که داریم به چنین موضوعات مهمی نمی رسیم یا چون به موضاعات حیاتی مثه غدیر نمی پردازیم دچار مشکلاتیم؟
جواب این سوال را از واقعۀ غدیر بشنویم:
ضرورت غدیر شناسی
درسال دهم هجرت حوادث بزرگی در تاریخ بشریت رقم می خورد طوری که خداوند رحمان دستوری را به پیامبر رحمت نازل می کند و امین وحی در محلی به نام«غدیر خم» فرود می آید و پیامبرصلی الله علیه و آله را با آیۀ زیر مورد خطاب قرار می دهد:
«آنچه که از طرف خدَا فرستاده شده است، به مردم ابلاغ کن و اگر ابلاغ نکنی رسالت خود را تکمیل نکرده ای،خداوند تو را از شر مردم حفظ می کند.»
لحن آیه طوری است که خداوند امر خطیری را به عهدۀ پیامبر گذاشته است که ابلاغ نکردن آن نشانۀ به اتمام نرساندن رسالت و تکمیل نشدن دین است. وامر آنچنان مهم است که خدا می فرماید تو را از شر مردم حفظ خواهم کرد یعنی امری است که با ابلاغ آن خطری از جانب مردم تهدید کننده است.آیا این تکمیل دین و حفاظت از شر مردم فقط بخاطر این است که بگوید یک نفر رادوست بدارید؟مسلما عقل می گوید نه، حتما موضوع بسیار مهمی در این بین وجود دارد که نشانۀ تکامل دین است و آن معرفی مولای متقیان امیرمومنان و اولاد ایشان به امامت و جانشینی پیامبر(ص) است ودر این باره پیامبر رحمت مأمور به ابلاغ و بیعت گرفتن از مردم می شوند طوری که پیامبر(ص) چنین می فرمایند:
«ای مردم،جمعیت شما بیش از آن است که در یک زمان هرکدامتان با من دست بیعت دهید،لذا خداوند به من فرمان داده است که از زبان های شما درمورد امامت علی و امامانی که بعد از او می آیند و از نسل من و اویند اقرار بگیرم».
پیامبر(ص) آنقدر تأکید می کنند که نه تنها خودتان بلکه غایبین را هم مطلع کنین و نسل به نسل و سینه به سینه بیان کنید و می فرمایند:
« پس(ای مردم)همگی بگویید:ما شنیده و اطاعت می کنیم و به آن خشنود هستیم وسر تسلیم فرود می آوریم.... هرکس برایش ممکن بود با دست بیعت می نماید وگرنه با زبانش اقرار میکند، هیچ گونه بدل و جانشینی برای آن نمی جوییم و خدا از ما حالی به حالی شدن و جابجا کردن را نبیند.ما این مطلب را از طرف تو به فرزندان و خویشان دور و نزدیک خود خواهیم رسانید و خدا را بر آن گواه می گیریم و خدا از جهت گواه بودن کافی است و تو بر مانیز گواه هستی...خداوند از هر صدایی و هرنفس پنهانی آگاه است... »
پیامبر(ص) بیعت با امیرمومنان را بیعت با خدا می دانند و می فرمایند:
«ای مردم پس با خدا بیعت کنید....» وادامه میدهند:«ای مردم فضائل علی بن ابی طالب نزد خداوند-که آنها رادر قرآن نازل فرموده- بیش از آن است که در یک مجلس برشمارم،هرکس به شما از آنها خبر داد و آشنانمود اورا تصدیق کنید.»
پیامبر(ص) در پایان دعای خاصی میکنندکه انکار کننده را کافر می دانند:
«خداوندا هرکس گفتار مرا و دستوراتم را در این ابلاغ مهم باور کرد و به آن ایمان آورد مورد رحمت و آمرزش خویش قراربده وانکار کنندگان کافررا دچار خشم و غضب خویش گردان و ستایش سزاوار پروردگار جهانیان است.»