solinaz
24th January 2013, 02:06 PM
بیماری نقص ایمنی آلرژی، عفونت های پی در پی، مننژیت و سرطان، همه و همه از علایم بیماری نقص ایمنی به شمار می رود، بیماریی که کمتر، نام آن به گوش مردم خورده است.
زمانی تصور می شد از هر 10 هزار نفر در جهان فقط یک نفر مبتلا به بیماری نقص ایمنی می شود اما اکنون یک نفر از هر یک هزار نفر به این بیماری مبتلا می شوند.
متوسط جهانی شیوع بالای این بیماری، روند فزاینده ابتلا به آن و آگاهی کم مردم و متخصصان نسبت به این بیماری باعث شد تا سوم تا دهم اردیبهشت ماه به عنوان "هفته جهانی نقص ایمنی" نامگذاری شود.
به گفته پزشکان در این بیماری سیستم دفاعی بدن دچار نقص یا کاهش عملکرد می شود بنابراین دستگاه ایمنی بدن نمی تواند در برابر میکروب‌ها اعم از باکتری، ویروس و قارچ‌ها و هرگونه جسم خارجی دیگر از خود محافظت کند.
در این بیماری حتی حفاظت نسبی بدن در برابر ابتلا به سرطان نیز از بین می رود؛ هنگامی که دستگاه ایمنی نتواند به نقش خود خوب عمل کند، بدن مستعد ابتلا به انواع عفونت و سرطان می‌شود.
نقص ایمنی به دو دسته نقص ایمنی اولیه و نقص ایمنی ثانویه تقسیم می شود، نقص ایمنی اولیه، ارثی بوده و از دوران کودکی علایم آن ظاهر می شود اما نقص ایمنی ثانویه در صورت ابتلا به بیماری هایی مانند ایدز به وجود می آید.
بیماری های نقص ایمنی اولیه، گروهی از بیماری های ارثی هستند که به علت اشکال در مراحل تکاملی یا عملکرد اجزای سیستم ایمنی ایجاد شده و منجر به عفونت های میکروبی مکرر در مبتلایان می شود.
تاکنون حدود 200 نوع بیماری نقص ایمنی اولیه شناخته و شرح داده شده است که شایع ترین نوع آن براثر کمبودهای اولیه آنتی بادی، بروز می کند و بارزترین علامت آن نیز بروز عفونت مکرر در ارگان های مختلف بدن است.
تاخیر در تشخیص، تشخیص ندادن بیماری یا عدم اقدام درمانی مناسب و موثر می تواند منجر به بروز عوارض و آسیب های پایدار در ارگان های مختلف و افزایش مرگ و میر در بیماران شود.
تشخیص و درمان بموقع بیماران موجب می شود که بیماران از زندگی طبیعی با کیفیت بهتری برخوردار باشند.
**10 علامت هشدار دهنده وجود بیماری نقص اولیه ایمنی
وجود بیماری نقص ایمنی اولیه دستگاه ایمنی انسان موجب می شود که کودکان و بالغین مبتلا به این بیماری، دچار عفونت های مکرر شده یا به درمان دارویی پاسخ مناسب ندهند.
بروز هشت بار یا بیشتر عفونت گوش طی یک سال، بروز دو بار یا بیشتر عفونت سینوس ها طی یک سال، بروز دو بار یا بیشتر عفونت ریوی طی یک سال، اختلال در رشد وزنی یا نداشتن رشد طبیعی و بروز آبسه های مکرر عمیق در پوست یا سایر اعضای بدن از جمله علایم نقص ایمنی است.
همچنین بروز برفک مقاوم به درمان در دهان یا محل های دیگر در پوست پس از یک سالگی، سابقه دریافت آنتی بیوتیک بصورت تزریق وریدی برای درمان عفونت ها، بروز دو بار یا بیشتر عفونت های جدی مانند مننژیت، استنومیلیت -عفونت و استخوان و مغز استخوان- و سپتی سمی -مسمومیت خون- نیز علایم دیگر نقص ایمنی هستند.
خانواده ها باید به وجود یک فرد مبتلا به نقص اولیه ایمنی در خانواده توجه داشته باشند چراکه سابقه خانوادگی داشتن این بیماری، احتمال ابتلا به نقص ایمنی را افزایش می دهد.
اگر فردی برای درمان عفونت دو ماه یا بیشتر، آنتی بیوتیک مصرف کند و پاسخ درمان مناسبی مشاهده نشود دارای علائم نقص ایمنی است.
هرچند هر عفونتی علامت نقص ایمنی نیست اما چنانچه بیش از یکی از علایم 10 گانه یادشده در فردی وجود داشته باشد ضروری است برای بررسی دستگاه ایمنی به پزشک مراجعه کند.
متخصصان توصیه می کنند با مشاهده یکی از این علایم حتما به پزشک مراجعه شود. علایمی که کمتر فردی از آنها اطلاع ندارد. اما در برخی موارد حتی پزشکان و متخصصان نسبت به آن بی توجه هستند.
"صبا عرشی" مسوول بخش ایمونولوژی بیمارستان حضرت رسول (ص) درباره این مساله می گوید: دانش پزشکان نسبت به بیماری نقص ایمنی، چندان مطلوب نیست.
آگاهی نسبت به این بیماری فقط در مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی که این رشته خاص تدریس می شود، وجود دارد.
وی، کمبود امکانات تشخیصی در شهرستان ها را یکی دیگر از مشکلات تشخیص این بیماری در کشور عنوان می کند و می گوید: این بیماری در شهرهایی غیر از مرکز استان به دلیل کمبود تجهیزات ممکن است، تشخیص داده نشود. آزمایش های تشخیصی نقص ایمنی، آزمایش های گرانی هستند که نیاز به تجهیزات پزشکی دقیق تری دارند و با امکانات ساده پزشکی نمی توان آن را تشخیص داد. تشخیص دیرهنگام یا دریافت نکردن درمان های اصولی به قیمت جان بیماران تمام می شود.
افزایش سطح اگاهی جامعه پزشکی در خصوص بیماری های نقص ایمنی اولیه، نه تنها نقش مهمی در تشخیص به موقع بیماران دارد بلکه با شناخت ماهیت بیماری و عوارض عفونی و غیر عفونی بیماری و انجام اقدامات درمانی و پیگیری روند بیماری می تواند از میزان بروز آسیب های پایدار در بیماران جلوگیری کند.
زمانی تصور می شد از هر 10 هزار نفر در جهان فقط یک نفر مبتلا به بیماری نقص ایمنی می شود اما اکنون یک نفر از هر یک هزار نفر به این بیماری مبتلا می شوند.
متوسط جهانی شیوع بالای این بیماری، روند فزاینده ابتلا به آن و آگاهی کم مردم و متخصصان نسبت به این بیماری باعث شد تا سوم تا دهم اردیبهشت ماه به عنوان "هفته جهانی نقص ایمنی" نامگذاری شود.
به گفته پزشکان در این بیماری سیستم دفاعی بدن دچار نقص یا کاهش عملکرد می شود بنابراین دستگاه ایمنی بدن نمی تواند در برابر میکروب‌ها اعم از باکتری، ویروس و قارچ‌ها و هرگونه جسم خارجی دیگر از خود محافظت کند.
در این بیماری حتی حفاظت نسبی بدن در برابر ابتلا به سرطان نیز از بین می رود؛ هنگامی که دستگاه ایمنی نتواند به نقش خود خوب عمل کند، بدن مستعد ابتلا به انواع عفونت و سرطان می‌شود.
نقص ایمنی به دو دسته نقص ایمنی اولیه و نقص ایمنی ثانویه تقسیم می شود، نقص ایمنی اولیه، ارثی بوده و از دوران کودکی علایم آن ظاهر می شود اما نقص ایمنی ثانویه در صورت ابتلا به بیماری هایی مانند ایدز به وجود می آید.
بیماری های نقص ایمنی اولیه، گروهی از بیماری های ارثی هستند که به علت اشکال در مراحل تکاملی یا عملکرد اجزای سیستم ایمنی ایجاد شده و منجر به عفونت های میکروبی مکرر در مبتلایان می شود.
تاکنون حدود 200 نوع بیماری نقص ایمنی اولیه شناخته و شرح داده شده است که شایع ترین نوع آن براثر کمبودهای اولیه آنتی بادی، بروز می کند و بارزترین علامت آن نیز بروز عفونت مکرر در ارگان های مختلف بدن است.
تاخیر در تشخیص، تشخیص ندادن بیماری یا عدم اقدام درمانی مناسب و موثر می تواند منجر به بروز عوارض و آسیب های پایدار در ارگان های مختلف و افزایش مرگ و میر در بیماران شود.
تشخیص و درمان بموقع بیماران موجب می شود که بیماران از زندگی طبیعی با کیفیت بهتری برخوردار باشند.
**10 علامت هشدار دهنده وجود بیماری نقص اولیه ایمنی
وجود بیماری نقص ایمنی اولیه دستگاه ایمنی انسان موجب می شود که کودکان و بالغین مبتلا به این بیماری، دچار عفونت های مکرر شده یا به درمان دارویی پاسخ مناسب ندهند.
بروز هشت بار یا بیشتر عفونت گوش طی یک سال، بروز دو بار یا بیشتر عفونت سینوس ها طی یک سال، بروز دو بار یا بیشتر عفونت ریوی طی یک سال، اختلال در رشد وزنی یا نداشتن رشد طبیعی و بروز آبسه های مکرر عمیق در پوست یا سایر اعضای بدن از جمله علایم نقص ایمنی است.
همچنین بروز برفک مقاوم به درمان در دهان یا محل های دیگر در پوست پس از یک سالگی، سابقه دریافت آنتی بیوتیک بصورت تزریق وریدی برای درمان عفونت ها، بروز دو بار یا بیشتر عفونت های جدی مانند مننژیت، استنومیلیت -عفونت و استخوان و مغز استخوان- و سپتی سمی -مسمومیت خون- نیز علایم دیگر نقص ایمنی هستند.
خانواده ها باید به وجود یک فرد مبتلا به نقص اولیه ایمنی در خانواده توجه داشته باشند چراکه سابقه خانوادگی داشتن این بیماری، احتمال ابتلا به نقص ایمنی را افزایش می دهد.
اگر فردی برای درمان عفونت دو ماه یا بیشتر، آنتی بیوتیک مصرف کند و پاسخ درمان مناسبی مشاهده نشود دارای علائم نقص ایمنی است.
هرچند هر عفونتی علامت نقص ایمنی نیست اما چنانچه بیش از یکی از علایم 10 گانه یادشده در فردی وجود داشته باشد ضروری است برای بررسی دستگاه ایمنی به پزشک مراجعه کند.
متخصصان توصیه می کنند با مشاهده یکی از این علایم حتما به پزشک مراجعه شود. علایمی که کمتر فردی از آنها اطلاع ندارد. اما در برخی موارد حتی پزشکان و متخصصان نسبت به آن بی توجه هستند.
"صبا عرشی" مسوول بخش ایمونولوژی بیمارستان حضرت رسول (ص) درباره این مساله می گوید: دانش پزشکان نسبت به بیماری نقص ایمنی، چندان مطلوب نیست.
آگاهی نسبت به این بیماری فقط در مراکز درمانی دانشگاه علوم پزشکی که این رشته خاص تدریس می شود، وجود دارد.
وی، کمبود امکانات تشخیصی در شهرستان ها را یکی دیگر از مشکلات تشخیص این بیماری در کشور عنوان می کند و می گوید: این بیماری در شهرهایی غیر از مرکز استان به دلیل کمبود تجهیزات ممکن است، تشخیص داده نشود. آزمایش های تشخیصی نقص ایمنی، آزمایش های گرانی هستند که نیاز به تجهیزات پزشکی دقیق تری دارند و با امکانات ساده پزشکی نمی توان آن را تشخیص داد. تشخیص دیرهنگام یا دریافت نکردن درمان های اصولی به قیمت جان بیماران تمام می شود.
افزایش سطح اگاهی جامعه پزشکی در خصوص بیماری های نقص ایمنی اولیه، نه تنها نقش مهمی در تشخیص به موقع بیماران دارد بلکه با شناخت ماهیت بیماری و عوارض عفونی و غیر عفونی بیماری و انجام اقدامات درمانی و پیگیری روند بیماری می تواند از میزان بروز آسیب های پایدار در بیماران جلوگیری کند.