وحید 0319
20th January 2013, 09:43 PM
مهارت فاصله ایجاد می کند
«اگر در حال بهتر شدن نباشید در حال بدتر شدن هستید.»
http://www.coca.ir/wp-content/uploads/2012/12/successguide.jpg
«گری بکر» اقتصاددان، برنده ی جایزه نوبل در سال 1992، اخیرا مقاله ای درباره «فاصله نابرابری» در آمریکا نوشت. او نشان داد که این فاصله نابرابری در حقیقت «فاصله مهارت هاست». زیرا ما در جامعه ای زندگی می کنیم که بر اساس فن آوری و دانش بسیار بالا حرکت می کند. بنابراین پاداش ها و دستاوردها نیز بیشتر و بیشتر نصیب کسانی می شود که پیوسته دانش و مهارت های خود را با دانش روز هماهنگ می سازند. بالاترین درآمدها به سوی کسانی سرازیر می شود که پیوسته در حال آموختن راه های جدید برای به وجود آوردن ارزش های بیشتر هستند.
آموختن مهارت های جدید که می تواند ارزش نقش شما را افزایش دهد، همانند این است که با پا روی پدال گاز موتور توانایی های خود فشار وارد می آورید. به طور خلاصه، برای بیشتر به دست آوردن، باید نخست بیشتر بیاموزید. همان گونه که پت رای لی مربی بسکتبال گفته است: «اگر بهتر نشوید بدتر می شوید.»
متأسفانه برای بیشتر آدم ها، توانایی کسب ثروت، ثابت یا حتی بدتر، کاهش یافتنی است. این توانایی به طور معمول بیش از نرخ تورم، که حدود سه درصد در سال است افزایش نمی یابد. به همین دلیل، بیشتر آدم ها تنها یک «کار» دارند که آن هم «فقط کمی بیش از بیکاری» است.
آن بیست درصد افرادی که در سطح بالای جامعه قرار دارند، پیوسته برای افزایش توانایی خود در کسب ثروت و ارزش، با توانایی برای بالا بردن تأثیر نقش شان در رساندن شرکت یا کارفرمای شان به نتایج بیشتر و بهتر می کوشند.
آنان بهترین کتاب ها را می خوانند، به برنامه های آموزشی ضبط شده روی لوح های فشرده گوش می دهند و برنامه های تصویری را می بینند و در کلاس های آموزشی شرکت می کنند. آنان پیوسته در حال آموختن هستند؛ گویی آینده ایشان به همین بستگی دارد، که البته همین گونه نیز هست.
ارزش زندگی هر انسانی نسبت مستقیم با تعمد او برای بهترین شدن دارد، بی آن که به محیط اطراف خویش توجه کند.
«وینس لومباردی»
«اگر در حال بهتر شدن نباشید در حال بدتر شدن هستید.»
http://www.coca.ir/wp-content/uploads/2012/12/successguide.jpg
«گری بکر» اقتصاددان، برنده ی جایزه نوبل در سال 1992، اخیرا مقاله ای درباره «فاصله نابرابری» در آمریکا نوشت. او نشان داد که این فاصله نابرابری در حقیقت «فاصله مهارت هاست». زیرا ما در جامعه ای زندگی می کنیم که بر اساس فن آوری و دانش بسیار بالا حرکت می کند. بنابراین پاداش ها و دستاوردها نیز بیشتر و بیشتر نصیب کسانی می شود که پیوسته دانش و مهارت های خود را با دانش روز هماهنگ می سازند. بالاترین درآمدها به سوی کسانی سرازیر می شود که پیوسته در حال آموختن راه های جدید برای به وجود آوردن ارزش های بیشتر هستند.
آموختن مهارت های جدید که می تواند ارزش نقش شما را افزایش دهد، همانند این است که با پا روی پدال گاز موتور توانایی های خود فشار وارد می آورید. به طور خلاصه، برای بیشتر به دست آوردن، باید نخست بیشتر بیاموزید. همان گونه که پت رای لی مربی بسکتبال گفته است: «اگر بهتر نشوید بدتر می شوید.»
متأسفانه برای بیشتر آدم ها، توانایی کسب ثروت، ثابت یا حتی بدتر، کاهش یافتنی است. این توانایی به طور معمول بیش از نرخ تورم، که حدود سه درصد در سال است افزایش نمی یابد. به همین دلیل، بیشتر آدم ها تنها یک «کار» دارند که آن هم «فقط کمی بیش از بیکاری» است.
آن بیست درصد افرادی که در سطح بالای جامعه قرار دارند، پیوسته برای افزایش توانایی خود در کسب ثروت و ارزش، با توانایی برای بالا بردن تأثیر نقش شان در رساندن شرکت یا کارفرمای شان به نتایج بیشتر و بهتر می کوشند.
آنان بهترین کتاب ها را می خوانند، به برنامه های آموزشی ضبط شده روی لوح های فشرده گوش می دهند و برنامه های تصویری را می بینند و در کلاس های آموزشی شرکت می کنند. آنان پیوسته در حال آموختن هستند؛ گویی آینده ایشان به همین بستگی دارد، که البته همین گونه نیز هست.
ارزش زندگی هر انسانی نسبت مستقیم با تعمد او برای بهترین شدن دارد، بی آن که به محیط اطراف خویش توجه کند.
«وینس لومباردی»