diamonds55
11th April 2009, 07:28 PM
کارگردان: جولین دویل.
فیلمنامه: جولین دویل، بروس دیکینسون. موسیقی: آندره جاکومین. مدیر فیلمبرداری: برایان هرلیهی. تدوین: بیل جونز. طراح صحنه: مارک تانر.
بازیگران: سایمون کالو[هدو]، کال وبر[مترز]، لوسی کادن[لیا]، جاد چارلتون[ویکتور]، پل مکداول[سیمونز]، جان شارپنل[کراولی]، ترنس بایلر[پرفسور برنت].
مدت : ۱۰۶ دقیقه. محصول ۲۰۰۸ انگلستان.
لیا، دانشجوی ۱۹ ساله و در آستانه فارغ التحصیلی به دنبال خبری داغ برای چاپ در روزنامه دانشگاه کمبریج است. او به دنبال کسب اطلاع از آزمایشی است که قرار است به زودی با بزرگ ترین کامپیوتر ساخته شده توسط بشر موسوم به Z93 انجام شود. لیا با سرپرست آمریکایی پروژه و طراح لباس مخصوص آزمایش به نام پروفسور جاشوا مترز برخورد و بلافاصله او را جذب می کند. در حالی که همکار مترز، دکتر ویکتور نئومان یکی از باورمندان آلیستر کروالی در صدد است با همکاری پروفسور هدو مخفیانه و قبل از مترز دست به آزمایش بزند. چون آنها لباس طراحی شده توسط مترز برای واقعیت مجازی را بهترین وسیله برای بازگرداندن کروالی به عالم واقعیت می دانند. مردی که معتقد بود بازها به دنیا آمده و مرده است. آزمایش انجام می شود و دقایقی بعد هدو در قالب کروالی درآمده و شروع به بروز رفتاری چون او می کند. اما این تجدید حیات که قرار است طی سه روز کامل شود، به مذاق گرداندگان دانشگاه خوش نمی آید. چون رفتار کراولی/هدو زننده و دور از شان دانشگاه است. وقتی دکتر مترز به انجام آزمایش توسط ویکتور آگاه می شود، تصمیم می گیرد تا آب رفته را به جوی بازگرداند چون قرار است لیای مو قرمز قربانی اصلی تجدید حیات کراولی باشد…
http://aftermathnews.files.wordpress.com/2008/05/chemweddingposter.jpg
پيوند شيميايي Chemical Wedding 2008
چرا باید دید؟
جولین دویل فیلمساز بریتانیایی که بیشتر برای کارهایش در زمینه جلوه های ویژه فیلم برزیل یا فیلمبرداری زندگی براین از سری مانتی پایتن شهرت دارد، در مدرسه فیلم لندن درس خوانده و با فیلم معجون عشق[درباره یک مرکز بازپروری معتادان] در ۱۹۸۷ شروع به کارگردانی کرده است. دویل در بسیاری زمینه های دیگر از قبیل تدوین-از جمله برزیل و راهزنان زمان- و فیلمنامه نویسی، دستیار کارگردانی تری گیلیام و کارگردانی تئاتر نیز در کارنامه اش دارد. ولی با وجود کارنامه ای شلوغ و شهرتی نسبی در زمینه ساخت ویدیوکلیپ(از جلمه برای Iron Maiden که شاید محرک وی برای ساخت فیلم اخیر بوده باشد) پیوند شیمیایی دومین فیلم او در شغل کارگردانی است. یک تریلر با مایه های علوم خفیه که کوشش کرده پس زمینه تاریخی مناسبی برای خود فراهم کند.
http://991.com/newGallery/Bruce-Dickinson-Chemical-Wedding-435286.jpg
پیوند شیمیایی یا ازدواج شیمیایی که نام خود را از آلبوم هوی متال ۱۹۸۸ بروس دیکینسون-گروه آیرون میدن- گرفته، مانند آن نسب به یکی از بدنام ترین افراد ابتدای قرن بیستم انگلستان می برد. آلیستر کراولی متخصص علوم خفیه، نویسنده، کوهنورد، شاعر و مرتاض که امروزه به خاطر تاثیرش بر گروه های معتقد به ماوراء طبیعت و کتاب قانون( The Book of the Law ) نوشته مقدس فلسفه Thelema (نوعی کیهان شناسی صوفیانه)شهرت دارد، هر چند در زمانه خودش به عنوان شریرترین مرد جهان شهرتی به هم زده بود. البته کراولی شطرنج باز، نقاش، طالع بین، لذت جو، دوجنس خواه، علاقمند به تجربه هر نوع ماده مخدر و در عین حال منتقد اجتماعی نیز بود. زمانی نیز ادعای فراماسون بودن داشت و بدیهی است چنین شخصی به خودی خود می تواند موضوع و الهام بخش ده ها محصول هنری در زمنیه های مختلف باشد، که بوده است. پیوند شیمیایی به عنوان آخرین مورد ظهور وی در محصولات هنری، شاید بتواند او را برای کسانی که نامش را نشنیده اند، از جمله غیر بریتانیایی های امروز بشناساناند.
پیوند شیمیایی داستانی منسجم و به سبک و سیاق فیلم های ترسناک بریتانیایی(با مایه های علمی تخیلی) دارد که نه فقط کراولی بلکه طرفداران ساینتولوژی و جناب لافایت ران هوبارد را خشمگین خواهد کرد. فیلم که با هزینه ای بالغ بر دو و نیم میلیون پاوند تولید شده، سرشار از ارجاع به زندگی و کارهای کراولی است اما تم سفر در زمان را نیز از دیده دور نگه نداشته است. متمایزترین وجه فیلم بازی حیرت انگیز سایمون کالو در نقش دکتر هدوی دچار لکنت زبان و سپس کراولی تجسد یافته در بدن او با سری کچل و شیطان صفت است که چهره اش شباهتی حیرت آور به استیون رئا دارد. فیلم با وجود تلاش های کارگردانش در میانه اندکی از رمق می افتد و ظاهری کهنه نما نیز پیدا می کند. اما خیلی زود موفق می شود تا شخصیت ها را پیرامون کراولی تازه متولد شده گرد آورد و حتی به قصد نجات دنیا از دست چنین موجودی-مطابق سنت و کلیشه های این نوع-دکتر مترز را به مصاف وی بفرستد. اگر با سینمای ترسناک انگلستان و کارهای برام استوکر آشنا هستید، خیل راحت رنگ و بوی آنها را در این فیلم نیز استشمام خواهید کرد. و اگر چنین زمینه ای وجود ندارد، باز جای نگرانی نیست چون فیلم به عنوان یک اثر مستقل به اندازه کافی مهیج هست!
ژانر: ترسناک، مهیج.
فیلمنامه: جولین دویل، بروس دیکینسون. موسیقی: آندره جاکومین. مدیر فیلمبرداری: برایان هرلیهی. تدوین: بیل جونز. طراح صحنه: مارک تانر.
بازیگران: سایمون کالو[هدو]، کال وبر[مترز]، لوسی کادن[لیا]، جاد چارلتون[ویکتور]، پل مکداول[سیمونز]، جان شارپنل[کراولی]، ترنس بایلر[پرفسور برنت].
مدت : ۱۰۶ دقیقه. محصول ۲۰۰۸ انگلستان.
لیا، دانشجوی ۱۹ ساله و در آستانه فارغ التحصیلی به دنبال خبری داغ برای چاپ در روزنامه دانشگاه کمبریج است. او به دنبال کسب اطلاع از آزمایشی است که قرار است به زودی با بزرگ ترین کامپیوتر ساخته شده توسط بشر موسوم به Z93 انجام شود. لیا با سرپرست آمریکایی پروژه و طراح لباس مخصوص آزمایش به نام پروفسور جاشوا مترز برخورد و بلافاصله او را جذب می کند. در حالی که همکار مترز، دکتر ویکتور نئومان یکی از باورمندان آلیستر کروالی در صدد است با همکاری پروفسور هدو مخفیانه و قبل از مترز دست به آزمایش بزند. چون آنها لباس طراحی شده توسط مترز برای واقعیت مجازی را بهترین وسیله برای بازگرداندن کروالی به عالم واقعیت می دانند. مردی که معتقد بود بازها به دنیا آمده و مرده است. آزمایش انجام می شود و دقایقی بعد هدو در قالب کروالی درآمده و شروع به بروز رفتاری چون او می کند. اما این تجدید حیات که قرار است طی سه روز کامل شود، به مذاق گرداندگان دانشگاه خوش نمی آید. چون رفتار کراولی/هدو زننده و دور از شان دانشگاه است. وقتی دکتر مترز به انجام آزمایش توسط ویکتور آگاه می شود، تصمیم می گیرد تا آب رفته را به جوی بازگرداند چون قرار است لیای مو قرمز قربانی اصلی تجدید حیات کراولی باشد…
http://aftermathnews.files.wordpress.com/2008/05/chemweddingposter.jpg
پيوند شيميايي Chemical Wedding 2008
چرا باید دید؟
جولین دویل فیلمساز بریتانیایی که بیشتر برای کارهایش در زمینه جلوه های ویژه فیلم برزیل یا فیلمبرداری زندگی براین از سری مانتی پایتن شهرت دارد، در مدرسه فیلم لندن درس خوانده و با فیلم معجون عشق[درباره یک مرکز بازپروری معتادان] در ۱۹۸۷ شروع به کارگردانی کرده است. دویل در بسیاری زمینه های دیگر از قبیل تدوین-از جمله برزیل و راهزنان زمان- و فیلمنامه نویسی، دستیار کارگردانی تری گیلیام و کارگردانی تئاتر نیز در کارنامه اش دارد. ولی با وجود کارنامه ای شلوغ و شهرتی نسبی در زمینه ساخت ویدیوکلیپ(از جلمه برای Iron Maiden که شاید محرک وی برای ساخت فیلم اخیر بوده باشد) پیوند شیمیایی دومین فیلم او در شغل کارگردانی است. یک تریلر با مایه های علوم خفیه که کوشش کرده پس زمینه تاریخی مناسبی برای خود فراهم کند.
http://991.com/newGallery/Bruce-Dickinson-Chemical-Wedding-435286.jpg
پیوند شیمیایی یا ازدواج شیمیایی که نام خود را از آلبوم هوی متال ۱۹۸۸ بروس دیکینسون-گروه آیرون میدن- گرفته، مانند آن نسب به یکی از بدنام ترین افراد ابتدای قرن بیستم انگلستان می برد. آلیستر کراولی متخصص علوم خفیه، نویسنده، کوهنورد، شاعر و مرتاض که امروزه به خاطر تاثیرش بر گروه های معتقد به ماوراء طبیعت و کتاب قانون( The Book of the Law ) نوشته مقدس فلسفه Thelema (نوعی کیهان شناسی صوفیانه)شهرت دارد، هر چند در زمانه خودش به عنوان شریرترین مرد جهان شهرتی به هم زده بود. البته کراولی شطرنج باز، نقاش، طالع بین، لذت جو، دوجنس خواه، علاقمند به تجربه هر نوع ماده مخدر و در عین حال منتقد اجتماعی نیز بود. زمانی نیز ادعای فراماسون بودن داشت و بدیهی است چنین شخصی به خودی خود می تواند موضوع و الهام بخش ده ها محصول هنری در زمنیه های مختلف باشد، که بوده است. پیوند شیمیایی به عنوان آخرین مورد ظهور وی در محصولات هنری، شاید بتواند او را برای کسانی که نامش را نشنیده اند، از جمله غیر بریتانیایی های امروز بشناساناند.
پیوند شیمیایی داستانی منسجم و به سبک و سیاق فیلم های ترسناک بریتانیایی(با مایه های علمی تخیلی) دارد که نه فقط کراولی بلکه طرفداران ساینتولوژی و جناب لافایت ران هوبارد را خشمگین خواهد کرد. فیلم که با هزینه ای بالغ بر دو و نیم میلیون پاوند تولید شده، سرشار از ارجاع به زندگی و کارهای کراولی است اما تم سفر در زمان را نیز از دیده دور نگه نداشته است. متمایزترین وجه فیلم بازی حیرت انگیز سایمون کالو در نقش دکتر هدوی دچار لکنت زبان و سپس کراولی تجسد یافته در بدن او با سری کچل و شیطان صفت است که چهره اش شباهتی حیرت آور به استیون رئا دارد. فیلم با وجود تلاش های کارگردانش در میانه اندکی از رمق می افتد و ظاهری کهنه نما نیز پیدا می کند. اما خیلی زود موفق می شود تا شخصیت ها را پیرامون کراولی تازه متولد شده گرد آورد و حتی به قصد نجات دنیا از دست چنین موجودی-مطابق سنت و کلیشه های این نوع-دکتر مترز را به مصاف وی بفرستد. اگر با سینمای ترسناک انگلستان و کارهای برام استوکر آشنا هستید، خیل راحت رنگ و بوی آنها را در این فیلم نیز استشمام خواهید کرد. و اگر چنین زمینه ای وجود ندارد، باز جای نگرانی نیست چون فیلم به عنوان یک اثر مستقل به اندازه کافی مهیج هست!
ژانر: ترسناک، مهیج.