وحید 0319
14th January 2013, 07:16 PM
کتاب خانه اتووود ـ تارخ اکنونِ آنی ؛ ساخت مدرنیسم معماری ـ آنتونی وایدلر
http://www.etoood.com/Images/News/Large/27046349201790565875002012252565812.jpg
معماری، حداقل از اوایل قرن بیستم، مراجع تاریخی را در طرفداری از انتزاع جهانی مسکوت گذاشته است . در دهه ی بعد از جنگ جهانی دوم، که تاریخ دانان معماری شروع به تعیین میراث آوان گارد در جهت ساخت روایتی منسجم از توسعه ی مدرنیسم کردند، به ناچار تحت تاثیر تمایلات معاصر قرار گرفتند . در تاریخ اکنون آنی، آنتونی وایدلرآثار چهار تن از تاریخ دانان معماری مدرن و راه هایی را که تاریخ شان در غالب برنامه هایی کمابیش علنی، برای تئوری و اجرای طراحی در محتوای معاصر ساخته بود، بررسی می کند .
وایدلر بر رهیافت های تاریخی اِمیل کافمن (http://en.wikipedia.org/wiki/Emil_Kaufmann)، کالین رو (http://en.wikipedia.org/wiki/Colin_Rowe)، رِینِر بانهَم (http://en.wikipedia.org/wiki/Reyner_Banham) و مانفردو تافوری و همچنین تفسیر های خاص مدرنیسم که روایت های تاریخی طرح می کنند، تعمق می ورزد . وایدلر نشان می دهد که کافمن مدرنیسم را شبیه به پروژه های اخیر روشنفکری و یکی از فرم های خالصِ هندسی و ساختی بنیادین می پندارد؛ رو منریست را به شکلی مبهم و پیچیده در طراحی معاصر می بیند؛ مدرنیسم بانهَم سرمشق های خود را از اشتیاقات فوتوریست ها می گیرد و " مدرنیسم رنسانسی " تافوری منشا خود را در تقسیم میان ار زیابی های تکنیکیِ برونِلسکی و نوستالژیای فرهنگی آلبرتی کشف می کند . پژوهش وایدلر سازش بدیهی میان تاریخ و طراحی را شرح می دهد که در سراسر گفتمان معماری مدرن پخش می شود و موجب وقوع برخی از هیجان انگیز ترین تجارب معماریِ دوره ی بعد از جنگ شده است .
در اینجا (http://www.artinfo.com/news/story/32029/histories-of-the-immediate-present-inventing-architectural-modernism)می توانید مقاله ای را در نقد کتاب وایدلر بخوانید و در اینجا (https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&ved=0CEsQFjAC&url=http%3A%2F%2Frepository.tudelft.nl%2Fassets%2F uuid%3A73022250-54a2-4939-9f54-9a1a826ae080%2Farc_vidler-20051024.pdf&ei=DoHYUIKiLrHmiwL0hIHwAw&usg=AFQjCNFSAwxXQiWdXooKn0Qbez10IPGhEg&sig2=mTCBZO9hEC1LAAhdz8bizw&bvm=bv.1355534169,d.cGE) می توانید نسخه ی اصلی کتاب را دریافت کنید .
http://www.etoood.com/Images/News/Large/27046349201790565875002012252565812.jpg
معماری، حداقل از اوایل قرن بیستم، مراجع تاریخی را در طرفداری از انتزاع جهانی مسکوت گذاشته است . در دهه ی بعد از جنگ جهانی دوم، که تاریخ دانان معماری شروع به تعیین میراث آوان گارد در جهت ساخت روایتی منسجم از توسعه ی مدرنیسم کردند، به ناچار تحت تاثیر تمایلات معاصر قرار گرفتند . در تاریخ اکنون آنی، آنتونی وایدلرآثار چهار تن از تاریخ دانان معماری مدرن و راه هایی را که تاریخ شان در غالب برنامه هایی کمابیش علنی، برای تئوری و اجرای طراحی در محتوای معاصر ساخته بود، بررسی می کند .
وایدلر بر رهیافت های تاریخی اِمیل کافمن (http://en.wikipedia.org/wiki/Emil_Kaufmann)، کالین رو (http://en.wikipedia.org/wiki/Colin_Rowe)، رِینِر بانهَم (http://en.wikipedia.org/wiki/Reyner_Banham) و مانفردو تافوری و همچنین تفسیر های خاص مدرنیسم که روایت های تاریخی طرح می کنند، تعمق می ورزد . وایدلر نشان می دهد که کافمن مدرنیسم را شبیه به پروژه های اخیر روشنفکری و یکی از فرم های خالصِ هندسی و ساختی بنیادین می پندارد؛ رو منریست را به شکلی مبهم و پیچیده در طراحی معاصر می بیند؛ مدرنیسم بانهَم سرمشق های خود را از اشتیاقات فوتوریست ها می گیرد و " مدرنیسم رنسانسی " تافوری منشا خود را در تقسیم میان ار زیابی های تکنیکیِ برونِلسکی و نوستالژیای فرهنگی آلبرتی کشف می کند . پژوهش وایدلر سازش بدیهی میان تاریخ و طراحی را شرح می دهد که در سراسر گفتمان معماری مدرن پخش می شود و موجب وقوع برخی از هیجان انگیز ترین تجارب معماریِ دوره ی بعد از جنگ شده است .
در اینجا (http://www.artinfo.com/news/story/32029/histories-of-the-immediate-present-inventing-architectural-modernism)می توانید مقاله ای را در نقد کتاب وایدلر بخوانید و در اینجا (https://www.google.com/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=3&ved=0CEsQFjAC&url=http%3A%2F%2Frepository.tudelft.nl%2Fassets%2F uuid%3A73022250-54a2-4939-9f54-9a1a826ae080%2Farc_vidler-20051024.pdf&ei=DoHYUIKiLrHmiwL0hIHwAw&usg=AFQjCNFSAwxXQiWdXooKn0Qbez10IPGhEg&sig2=mTCBZO9hEC1LAAhdz8bizw&bvm=bv.1355534169,d.cGE) می توانید نسخه ی اصلی کتاب را دریافت کنید .