FIREBOY
7th April 2009, 01:34 PM
درحالي كه هم اكنون دستگاه‌هايي براي مسدود كردن آنتن‌دهي تلفن همراه و يا ارسال و دريافت فايل توسط فناوري بلوتوث در اماكني خاص همچون سالن‌هاي همايش ساخته و به كار گرفته شده است، شنيده مي‌شود به سفارش يك نهاد دولتي، محققان ايراني در اين بخش پا را فراتر گذاشته و به دنبال به كارگيري دستگاهي براي مشخص كردن هويت ارسال‌كننده فايل‌هاي بولوتوثي هستند.
به گزارش خبرنگار «آينده» شنيده مي‌شود از چندي پيش پروژه‌اي با بودجه‌اي بالغ بر چند ميليارد ريال در بخش تحقيقات و توسعه بزرگترين اپراتور تلفن همراه كشور آغاز شده است كه هدف از آن ساخت و بكارگيري فناوري‌اي به منظور شناسايي هويت ارسال‌كننده بلوتوث است.
اين پروژه كه شنيده مي‌شود هم اكنون در مراحل نهايي و آزمايشي خود قرار دارد، در قالب دستگاه‌هاي بسيار كوچكي در نقاط پر رفت و آمد همچون ايستگاه‌هاي مترو، اماكن عمومي، پارك‌ها و فضاي سبز و نيز تقاطع‌هاي پرترافيك نصب شده و با انتشار فركانس‌هاي مورد استفاده توسط دستگاه‌هايي كه قابليت دريافت و ارسال بولوتوث را دارند، شناسايي مي‌شود.
گفته مي‌شود در بيش از 60 درصد از فركانس‌هاي ارسالي اين دستگاه‌ها عموما از اسامي مونث استفاده مي‌شود تا به اين وسيله گيرنده اين فركانس‌ها به ارسال فايل‌هاي بلوتوثي ترغيب شود.
پس از ارسال فايل توسط مخاطب و دريافت آن توسط اين سيستم، بلافاصله شماره سريال گوشي يعني imei گوشي شناسايي شده و به دنبال مشخص شدن شماره imei گوشي فرستنده، با توجه به اطلاعات موجود در بانك‌هاي اطلاعاتي اپراتورها، شماره خط استفاده‌كننده از آن گوشي شناسايي و به دنبال آن هويت فرد ارسال‌كننده فايل بلوتوثي مشخص مي‌شود.
از اين دستگاه به عنوان استراق سمع بلوتوثي هم ياد مي‌شود.
گفته مي‌شود جلوگيري از انتشار فيلم‌هاي خصوصي، مستهجن و گاه فيلم‌هاي تخريبي سياسي باعث شده تا مسوولان به ساخت و به كارگيري چنين تكنولوژي‌اي رو آورده تا بتوانند با آثار مخرب اين فناوري مقابله كنند. اما اين كه آيا اين كار نقض حريم خصوصي افراد قلمداد شود يا خير، سوالي است كه كارشناسان بايد پاسخگوي آن باشند
به گزارش خبرنگار «آينده» شنيده مي‌شود از چندي پيش پروژه‌اي با بودجه‌اي بالغ بر چند ميليارد ريال در بخش تحقيقات و توسعه بزرگترين اپراتور تلفن همراه كشور آغاز شده است كه هدف از آن ساخت و بكارگيري فناوري‌اي به منظور شناسايي هويت ارسال‌كننده بلوتوث است.
اين پروژه كه شنيده مي‌شود هم اكنون در مراحل نهايي و آزمايشي خود قرار دارد، در قالب دستگاه‌هاي بسيار كوچكي در نقاط پر رفت و آمد همچون ايستگاه‌هاي مترو، اماكن عمومي، پارك‌ها و فضاي سبز و نيز تقاطع‌هاي پرترافيك نصب شده و با انتشار فركانس‌هاي مورد استفاده توسط دستگاه‌هايي كه قابليت دريافت و ارسال بولوتوث را دارند، شناسايي مي‌شود.
گفته مي‌شود در بيش از 60 درصد از فركانس‌هاي ارسالي اين دستگاه‌ها عموما از اسامي مونث استفاده مي‌شود تا به اين وسيله گيرنده اين فركانس‌ها به ارسال فايل‌هاي بلوتوثي ترغيب شود.
پس از ارسال فايل توسط مخاطب و دريافت آن توسط اين سيستم، بلافاصله شماره سريال گوشي يعني imei گوشي شناسايي شده و به دنبال مشخص شدن شماره imei گوشي فرستنده، با توجه به اطلاعات موجود در بانك‌هاي اطلاعاتي اپراتورها، شماره خط استفاده‌كننده از آن گوشي شناسايي و به دنبال آن هويت فرد ارسال‌كننده فايل بلوتوثي مشخص مي‌شود.
از اين دستگاه به عنوان استراق سمع بلوتوثي هم ياد مي‌شود.
گفته مي‌شود جلوگيري از انتشار فيلم‌هاي خصوصي، مستهجن و گاه فيلم‌هاي تخريبي سياسي باعث شده تا مسوولان به ساخت و به كارگيري چنين تكنولوژي‌اي رو آورده تا بتوانند با آثار مخرب اين فناوري مقابله كنند. اما اين كه آيا اين كار نقض حريم خصوصي افراد قلمداد شود يا خير، سوالي است كه كارشناسان بايد پاسخگوي آن باشند