نسیم بهآر
19th December 2012, 06:22 AM
تهران - مرحوم ˈناصر عبداللهیˈ را می توان از معدود خوانندگان و آهنگسازان عرصه پاپ برشمرد که با توانایی و تلاش خود نقش بسزایی در روند شکوفایی این گونه موسیقی ایفا کرد.
http://media5.irna.ir/1391/13910928/80461480/80461480-3554852.jpg ناصر عبداللهی 10 دی سال 1349 در شهر بندرعباس و در خانواده ای که پدری کارگر سرپستی آن را بر عهده داشت متولد شد. علاقه وی به پیگیری موسیقی از همان دوران نوجوانی شکل گرفت.
با وجود آنکه وی در استانی زندگی می کرد که از لحاظ امکانات آموزشی موسیقی در سطح بالایی نبود، اما تا آنجا که امکان داشت با استفاده از داشته های موجود، فراگیری این هنر را پیگیری کرد، البته نباید این نکته فراموش شود که بخش اعظمی از قابلیت ها را به صورت خود آموز فراگرفت.
ناصر عبداللهی در سن نوجوانی و زمانی که 18 سال داشت ازدواج کرد. البته در این زمان فعالیت حرفه ای در موسیقی نداشت که این ازدواج زود هنگام به آن لطمه ای بزند.
وی در سال 74 به صورت حرفه ای فعالیت خود را آغاز کرد. در آن زمان موسیقی پاپ در شرایط رشد و گسترش در جامعه بود و به مرور در میان اقشار مردم که تا آن روز از استفاده این گونه موسیقیایی بی بهره بودند، مخاطبان خود را پیدا می کرد.
چندی نگذشت که همراه با خانواده به تهران عزیمت کرد. در آن سال ها انتشار مجموعه های موسیقی پاپ به شکل امروزی مرسوم نبود، اما فضای حاصله، موج جدیدی از نو ظهوران عرصه موسیقی را به میدان کار کشید که ناصر عبداللهی نیز یکی از آن هنرمندان بود.
توانایی های این هنرمند در آلبوم ˈعشق استˈ با دکله اشعار پرویز پرستویی آشکار شد. مقوله ای که کارهای وی را منحصر به فرد می کرد، پرهیز از تقلید صدای خوانندگان این گونه موسیقیایی بود. وی صدای خود را داشت و به همین نکته نیز می بالید.
استفاده از دستاوردهای موسیقی جنوب ایران - بندرعباس - از جمله ریتم و ملودی های این منطقه در کارهای وی مشهود بود و بهره گیری از این داشته ها، موسیقی را معرفی می کرد که هم مردمی(پاپیولار) بود و هم ایرانی، زیرا فعالان عرصه موسیقی پاپ بیشتر راه تقلید از غرب را پیش می گیرند تا اینکه از نشانه های موسیقی ایرانی بهره ببرند، اما عبداللهی در این مقوله اسثتنا بود.
بهره گیری از اشعار با مضمون مطلوب که در موسیقی پاپ ایرانی مرسومیت ندارد، یکی دیگر از شاخصه های موسیقی ناصر عبداللهی بود. وی در آثار خود ابیاتی از اشعار ˈمحمدعلی بهمنیˈ را انتخاب می کرد که این مهم نیز در بالا بردن سطح کیفی آثار او بی تاثیر نبود.
بیشتر علاقه مندان وی را با قطعه ˈناصریاˈ شناختند. در این اثر پرویز پرستویی با دکلمه اشعار، ناصر عبداللهی را همراهی می کرد.
این اثر از داشته های مطلوبی نسبت به دیگر مجموعه های موسیقی پاپ بهره می برد و همین مهم موجب استقبال مخاطبان شد.
وی طی فعالیت هنری خود مجموعه هایی دیگری نیز منتشر کرد که از این میان می توان به ˈبوی شرجیˈ ،ˈهوای حواˈ ،ˈماندگارˈ، ˈعیدانهˈ و ˈرخصتˈ اشاره کرد.
با نگاهی به فعالیت این هنرمند طی حیات وی می توان دریافت که عبداللهی فقط به فکر درآمدهای کلان مادی موسیقی پر مخاطب پاپ نبود و تاثیرگذاری و مضمون آثار برای او ارجحیت داشت، مقوله ای که در موسیقی پاپ این روزها با آن برخورد نمی کنیم.
ناصر عبداللهی 29 آذر سال 1385 در سن 36 سالگی درگذشت و صدایش برای همیشه خاموش شد.
منبع (http://www.irna.ir/fa/News/80461480/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%DB%8C/%D8%A2%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D B%8C_%DA%A9%D9%87_%D8%B5%D8%AF%D8%A7%DB%8C_%D8%AE% D9%88%D8%AF_%D8%B1%D8%A7_%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA)
http://media5.irna.ir/1391/13910928/80461480/80461480-3554852.jpg ناصر عبداللهی 10 دی سال 1349 در شهر بندرعباس و در خانواده ای که پدری کارگر سرپستی آن را بر عهده داشت متولد شد. علاقه وی به پیگیری موسیقی از همان دوران نوجوانی شکل گرفت.
با وجود آنکه وی در استانی زندگی می کرد که از لحاظ امکانات آموزشی موسیقی در سطح بالایی نبود، اما تا آنجا که امکان داشت با استفاده از داشته های موجود، فراگیری این هنر را پیگیری کرد، البته نباید این نکته فراموش شود که بخش اعظمی از قابلیت ها را به صورت خود آموز فراگرفت.
ناصر عبداللهی در سن نوجوانی و زمانی که 18 سال داشت ازدواج کرد. البته در این زمان فعالیت حرفه ای در موسیقی نداشت که این ازدواج زود هنگام به آن لطمه ای بزند.
وی در سال 74 به صورت حرفه ای فعالیت خود را آغاز کرد. در آن زمان موسیقی پاپ در شرایط رشد و گسترش در جامعه بود و به مرور در میان اقشار مردم که تا آن روز از استفاده این گونه موسیقیایی بی بهره بودند، مخاطبان خود را پیدا می کرد.
چندی نگذشت که همراه با خانواده به تهران عزیمت کرد. در آن سال ها انتشار مجموعه های موسیقی پاپ به شکل امروزی مرسوم نبود، اما فضای حاصله، موج جدیدی از نو ظهوران عرصه موسیقی را به میدان کار کشید که ناصر عبداللهی نیز یکی از آن هنرمندان بود.
توانایی های این هنرمند در آلبوم ˈعشق استˈ با دکله اشعار پرویز پرستویی آشکار شد. مقوله ای که کارهای وی را منحصر به فرد می کرد، پرهیز از تقلید صدای خوانندگان این گونه موسیقیایی بود. وی صدای خود را داشت و به همین نکته نیز می بالید.
استفاده از دستاوردهای موسیقی جنوب ایران - بندرعباس - از جمله ریتم و ملودی های این منطقه در کارهای وی مشهود بود و بهره گیری از این داشته ها، موسیقی را معرفی می کرد که هم مردمی(پاپیولار) بود و هم ایرانی، زیرا فعالان عرصه موسیقی پاپ بیشتر راه تقلید از غرب را پیش می گیرند تا اینکه از نشانه های موسیقی ایرانی بهره ببرند، اما عبداللهی در این مقوله اسثتنا بود.
بهره گیری از اشعار با مضمون مطلوب که در موسیقی پاپ ایرانی مرسومیت ندارد، یکی دیگر از شاخصه های موسیقی ناصر عبداللهی بود. وی در آثار خود ابیاتی از اشعار ˈمحمدعلی بهمنیˈ را انتخاب می کرد که این مهم نیز در بالا بردن سطح کیفی آثار او بی تاثیر نبود.
بیشتر علاقه مندان وی را با قطعه ˈناصریاˈ شناختند. در این اثر پرویز پرستویی با دکلمه اشعار، ناصر عبداللهی را همراهی می کرد.
این اثر از داشته های مطلوبی نسبت به دیگر مجموعه های موسیقی پاپ بهره می برد و همین مهم موجب استقبال مخاطبان شد.
وی طی فعالیت هنری خود مجموعه هایی دیگری نیز منتشر کرد که از این میان می توان به ˈبوی شرجیˈ ،ˈهوای حواˈ ،ˈماندگارˈ، ˈعیدانهˈ و ˈرخصتˈ اشاره کرد.
با نگاهی به فعالیت این هنرمند طی حیات وی می توان دریافت که عبداللهی فقط به فکر درآمدهای کلان مادی موسیقی پر مخاطب پاپ نبود و تاثیرگذاری و مضمون آثار برای او ارجحیت داشت، مقوله ای که در موسیقی پاپ این روزها با آن برخورد نمی کنیم.
ناصر عبداللهی 29 آذر سال 1385 در سن 36 سالگی درگذشت و صدایش برای همیشه خاموش شد.
منبع (http://www.irna.ir/fa/News/80461480/%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%DB%8C/%D8%A2%D9%88%D8%A7%D8%B2%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D B%8C_%DA%A9%D9%87_%D8%B5%D8%AF%D8%A7%DB%8C_%D8%AE% D9%88%D8%AF_%D8%B1%D8%A7_%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA)