poune
13th December 2012, 07:52 PM
نام بسیاری از بیماری‌ها و اختلالات پزشکی، در واقع همان نام پزشک کشف‌کننده بیماری است. غالبا ما بی‌تفاوت از کنار این نام‌ها عبور میکنیم و فراموش میکنیم که در ورای این اسم و اصطلاح، پزشکی وجود داشته که سال‌های زیادی از عمر خود را وقف مطالعه بیماری و پیدا کردن درمانی برای آن کرده است.
هر پزشکی با بیماری کوشینگ (http://en.wikipedia.org/wiki/Cushing%27s_disease) آشناست، ولی شاید کمتر به این مسئله فکر کرده باشد که این بیماری که در نتیجه ازدیاد هومون کورتیزول در بدن ایجاد می‌شود، به چه دلیل این نام را گرفته است.
هاروی ویلیام کوشینگ در هشتم آوریل سال ۱۸۶۹ در کلیولند اوهایو به دنیا آمد، پدر او پزشک بود و او کوچک‌ترین فرزند در میان ۱۰ خواهر و برادرش بود. او در سال ۱۸۹۵، از دانشکده پزشکی هاروارد فارغ‌التحصیل شد و زیر نظر جراح مشهوری بهنام «ویلیام استیورات هالستد»، در بیمارستان جان هاپکینز جراحی آموخت.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/f1a62fe8e6af1bd7d68173075ff3f3a3.jpg
هاروی کوشینگ را پدر جراحی مغز و اعصاب مدرن می‌دانند. وی در سال‌های اولیه قرن بیستم سعی کرد شیوه‌ها و ابزارهایی برای جراحی مغز به وجود آورد، در نتیجه مساعی او بود که رشته‌ای به نام جراحی مغز و اعصاب به وجود آمد.
قبل از کوشینگ، تومورهای مغز اغلب غیرقابل عمل در نظر گرفته می‌شدند و آمار مرگ و میر بیمارانی که در طی اعمال جراحی، جمجمه آنها باز می‌شد، حدود ۹۰ درصد بود. ولی اقدامات کوشینگ میزان مرگ و میر کلی در طی اعمال جراحی مغز را به کمتر از ۱۰ درصد رساند. کوشینگ تا زمان بازنشستگی در سال ۱۹۳۷، دوهزار تومور مغز را برداشت.
کوشینگ، پزشک پیشگامی بود که از ابداع شیوه‌های جدید به منظور رسیدن به اهدافش، واهمه‌ای نداشت. دلیل اصلی بالا بودن میزان مرگ بیماران قبل از کوشنگ، از دست دادن خون زیاد حین عمل بود. مغز، حدود ۶۰۰ کیلومتر عروق خونی دارد و بنابراین خونریزی از آن در صورت عدم استفاده از شیوه‌های مناسب اجتناب‌ناپذیر است. کوشینگ با استفاده از سیم‌هایی که در منزل داشت، قلاب‌هایی درست کرده بود که می‌توانست با فشردن آنها در هنگام خونریزی، مقدار خونریزی را کم کند.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/588c2b9c4829645ae3087fc0b44b76dd.jpg
کوشینگ از گیره‌ها یا کلمپ‌های شریانی برای کم کردن خونریزی استفاده می‌کرد. او در سال ۱۹۱۱ نخستین کلیپ شریانی را درست کرد که به گیره نقره‌ای یا گیره کوشینگ موسوم شد. البته کوشینگ فرصت نکرد که از این کلیپ‌ها استفاده کند، نخستین بار «والتر دندی» یکی از دانشجویان او در سال ۱۹۳۷ از این کلیپ‌ها در طی جراحی یک آنوریسم استفاده کرد.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/4d644119c05bde19f1e92cd76ce5c230.jpg
کوشینگ جزو نخستین پزشکانی بود که از اشعه ایکس برای بررسی تومورهای مغزی بهره می‌برد، او همچنین از تحریکات الکتریکی برای بررسی قشر حسی مغز استفاده می‌کرد.
بیماری کوشینگ: کوشینگ در سال ۱۹۱۲، پژوهشی در مورد یکی از بیماری‌های غده هیوفیز به نام سندرم polyglandular انجام داد. وی نتایج این تحقیق را در سال ۱۹۳۲ در مقاله‌ای با عنوان «آدنومای بازوفیل غده هیوفیز و تظاهرات بالینی بازوفیلیسم هیپوفیز» منتشر کرد.
بسیاری کوشینگ را بزرگ‌ترین جراح مغز قرن بیستم می‌دانند، اما کوشینگ فقط پزشکی نمی‌کرد، بلکه نویسنده خوبی هم محسوب می‌شد. زمانی که او در دانشکده پزشکی جان هاپکینز بود، با «سر ویلیام اوسلر (http://en.wikipedia.org/wiki/William_Osler)» -پدر پزشکی مدرن- آشنا شد، بیوگرافی‌ای که او در مورد اوسلر نوشت باعث شد که در سال ۱۹۲۶، جایزه پولیتزر (http://www.pulitzer.org/awards/1926) به او اهدا شود.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/7e9894cb298ffffc542d8dc7645429ed.jpg
به علاوه او طراح خوبی او هم بود و می‌توانست بعد از عمل‌هایش، طرح‌های خوبی در مورد تومورها و شیوه عمل آنها بکشد:
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/712eee9941ea45158df864403584c0b6.jpg
کوشینگ به تاریخ پزشکی هم علاقمند بود و کلکسیونی از کتاب‌های تاریخی پزشکی داشت. او به خصوص به کارهای یک آناتومیست و پزشک بلژیکی به نام «آندره‌آس واسلیوس» علاقمند بود.
در هفتم اکتیر سال ۱۹۳۹، در زمانی که کوشینگ یکی از کتاب‌های قطور واسلیوس را بلند کرده بود تا مشغول تحقیق روی طراحی‌های او شود، دچار سکته قلبی شد و درگذشت.
منبع: سایت 1 پزشک
هر پزشکی با بیماری کوشینگ (http://en.wikipedia.org/wiki/Cushing%27s_disease) آشناست، ولی شاید کمتر به این مسئله فکر کرده باشد که این بیماری که در نتیجه ازدیاد هومون کورتیزول در بدن ایجاد می‌شود، به چه دلیل این نام را گرفته است.
هاروی ویلیام کوشینگ در هشتم آوریل سال ۱۸۶۹ در کلیولند اوهایو به دنیا آمد، پدر او پزشک بود و او کوچک‌ترین فرزند در میان ۱۰ خواهر و برادرش بود. او در سال ۱۸۹۵، از دانشکده پزشکی هاروارد فارغ‌التحصیل شد و زیر نظر جراح مشهوری بهنام «ویلیام استیورات هالستد»، در بیمارستان جان هاپکینز جراحی آموخت.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/f1a62fe8e6af1bd7d68173075ff3f3a3.jpg
هاروی کوشینگ را پدر جراحی مغز و اعصاب مدرن می‌دانند. وی در سال‌های اولیه قرن بیستم سعی کرد شیوه‌ها و ابزارهایی برای جراحی مغز به وجود آورد، در نتیجه مساعی او بود که رشته‌ای به نام جراحی مغز و اعصاب به وجود آمد.
قبل از کوشینگ، تومورهای مغز اغلب غیرقابل عمل در نظر گرفته می‌شدند و آمار مرگ و میر بیمارانی که در طی اعمال جراحی، جمجمه آنها باز می‌شد، حدود ۹۰ درصد بود. ولی اقدامات کوشینگ میزان مرگ و میر کلی در طی اعمال جراحی مغز را به کمتر از ۱۰ درصد رساند. کوشینگ تا زمان بازنشستگی در سال ۱۹۳۷، دوهزار تومور مغز را برداشت.
کوشینگ، پزشک پیشگامی بود که از ابداع شیوه‌های جدید به منظور رسیدن به اهدافش، واهمه‌ای نداشت. دلیل اصلی بالا بودن میزان مرگ بیماران قبل از کوشنگ، از دست دادن خون زیاد حین عمل بود. مغز، حدود ۶۰۰ کیلومتر عروق خونی دارد و بنابراین خونریزی از آن در صورت عدم استفاده از شیوه‌های مناسب اجتناب‌ناپذیر است. کوشینگ با استفاده از سیم‌هایی که در منزل داشت، قلاب‌هایی درست کرده بود که می‌توانست با فشردن آنها در هنگام خونریزی، مقدار خونریزی را کم کند.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/588c2b9c4829645ae3087fc0b44b76dd.jpg
کوشینگ از گیره‌ها یا کلمپ‌های شریانی برای کم کردن خونریزی استفاده می‌کرد. او در سال ۱۹۱۱ نخستین کلیپ شریانی را درست کرد که به گیره نقره‌ای یا گیره کوشینگ موسوم شد. البته کوشینگ فرصت نکرد که از این کلیپ‌ها استفاده کند، نخستین بار «والتر دندی» یکی از دانشجویان او در سال ۱۹۳۷ از این کلیپ‌ها در طی جراحی یک آنوریسم استفاده کرد.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/4d644119c05bde19f1e92cd76ce5c230.jpg
کوشینگ جزو نخستین پزشکانی بود که از اشعه ایکس برای بررسی تومورهای مغزی بهره می‌برد، او همچنین از تحریکات الکتریکی برای بررسی قشر حسی مغز استفاده می‌کرد.
بیماری کوشینگ: کوشینگ در سال ۱۹۱۲، پژوهشی در مورد یکی از بیماری‌های غده هیوفیز به نام سندرم polyglandular انجام داد. وی نتایج این تحقیق را در سال ۱۹۳۲ در مقاله‌ای با عنوان «آدنومای بازوفیل غده هیوفیز و تظاهرات بالینی بازوفیلیسم هیپوفیز» منتشر کرد.
بسیاری کوشینگ را بزرگ‌ترین جراح مغز قرن بیستم می‌دانند، اما کوشینگ فقط پزشکی نمی‌کرد، بلکه نویسنده خوبی هم محسوب می‌شد. زمانی که او در دانشکده پزشکی جان هاپکینز بود، با «سر ویلیام اوسلر (http://en.wikipedia.org/wiki/William_Osler)» -پدر پزشکی مدرن- آشنا شد، بیوگرافی‌ای که او در مورد اوسلر نوشت باعث شد که در سال ۱۹۲۶، جایزه پولیتزر (http://www.pulitzer.org/awards/1926) به او اهدا شود.
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/7e9894cb298ffffc542d8dc7645429ed.jpg
به علاوه او طراح خوبی او هم بود و می‌توانست بعد از عمل‌هایش، طرح‌های خوبی در مورد تومورها و شیوه عمل آنها بکشد:
http://www.1pezeshk.com/cip/pictures/712eee9941ea45158df864403584c0b6.jpg
کوشینگ به تاریخ پزشکی هم علاقمند بود و کلکسیونی از کتاب‌های تاریخی پزشکی داشت. او به خصوص به کارهای یک آناتومیست و پزشک بلژیکی به نام «آندره‌آس واسلیوس» علاقمند بود.
در هفتم اکتیر سال ۱۹۳۹، در زمانی که کوشینگ یکی از کتاب‌های قطور واسلیوس را بلند کرده بود تا مشغول تحقیق روی طراحی‌های او شود، دچار سکته قلبی شد و درگذشت.
منبع: سایت 1 پزشک