وحید 0319
8th December 2012, 05:16 PM
آقای وزیر! خنده شما بیشتر ما را سوزاند
در بسیاری از کشورهای جهان سومی هم داستان همین است اما در ایران نه تنها وزیر عذرخواهی نمی کند بلکه حتی ذره ای دستگاه آموزشی را مقصر نمی داند.
شفاف نوشت:
یک - آتش گرفتن کودکان مدرسه ای در پیرانشهر قلب همه مردم ایران را به درد آورد. این اتفاق می توانست و می تواند در هر مدرسه و محله و شهر دیگری روی دهد.
دوم- آتش سوزی مدرسه ای در پیرانشهر و سوختن کودکان بی گناه در اتش سوء مدیریت آنقدر درد نداشت که شانه خالی کردن وزیر آموزش و پرورش از بار مسئوولیت و خنده هایش در پاسخ به تقاضای استعفا. ای کاش آقای وزیر لااقل وزارت نفت و در موارد قبلی مسئوولان راهیان نور و... را اینگونه مقصر معرفی نمی کرد. اگر وزارت آموزش و پرورش مسئوول حفظ جان بچه های مردم در مدرسه نیست پس چه کسی مسئوول است؟ با استدلال وزیر محترم آموزش و پرورش لابد اگر در مدرسه ای دو کودک با یکدیگر دعوا کنند مسئوولان نیروی انتظامی مقصرند! چگونه می شود اول و وسط و آخر هر سال مدارس – با وجود اعلام رسمی غیر قانونی بودن- از کودکان و خانواده های آنها به دلایل مختلف درخواست کمک می کنند و پول می گیرند ولی برای اتفاقاتی اینچنینی ابر و باد و مه و خورشید و فلک مقصرند ولی آموزش و پرورش نه؟
سوم- این اتفاق اگر در یک کشور توسعه یافته روی می داد تردید نکنید به برکناری یا استعفای وزیر منتهی می شد. در بسیاری از کشورهای جهان سومی هم داستان همین است اما در ایران نه تنها وزیر عذرخواهی نمی کند بلکه حتی ذره ای دستگاه آموزشی را مقصر نمی داند. این اتفاق حتی اگر در یکی از مناطق مرفه تهران هم روی داده بود باز داستان طور دیگری بود.
چهارم- مسئوولیت داشتن فقط به معنای امر و نهی به زیردستان نیست. مسئوولیت داشتن به معنای مسئوول بودن در برابر هر اتفاقی است که در زیر مجموعه مسئوولیت رخ می دهد. به معنای پاسخگو بودن در برابر مردم است. ای کاش وزیر محترم آموزش و پرورش به جای عیادت از کودکان سوخته در خانه می نشست و تعطیلات خود را با دیدن چهره های سوخته کودکان مظلوم پیرانشهری خراب نمی کرد و ای کاش به جای پاسخگو بودن در برابر سوء مدیریت و ناکارامدی ها دستگاههای دیگر رامتهم نمی کرد. ای کاش به جای پاسخی منطقی داشتن در برابر درخواست استعفا خنده ای نمی کرد.
در بسیاری از کشورهای جهان سومی هم داستان همین است اما در ایران نه تنها وزیر عذرخواهی نمی کند بلکه حتی ذره ای دستگاه آموزشی را مقصر نمی داند.
شفاف نوشت:
یک - آتش گرفتن کودکان مدرسه ای در پیرانشهر قلب همه مردم ایران را به درد آورد. این اتفاق می توانست و می تواند در هر مدرسه و محله و شهر دیگری روی دهد.
دوم- آتش سوزی مدرسه ای در پیرانشهر و سوختن کودکان بی گناه در اتش سوء مدیریت آنقدر درد نداشت که شانه خالی کردن وزیر آموزش و پرورش از بار مسئوولیت و خنده هایش در پاسخ به تقاضای استعفا. ای کاش آقای وزیر لااقل وزارت نفت و در موارد قبلی مسئوولان راهیان نور و... را اینگونه مقصر معرفی نمی کرد. اگر وزارت آموزش و پرورش مسئوول حفظ جان بچه های مردم در مدرسه نیست پس چه کسی مسئوول است؟ با استدلال وزیر محترم آموزش و پرورش لابد اگر در مدرسه ای دو کودک با یکدیگر دعوا کنند مسئوولان نیروی انتظامی مقصرند! چگونه می شود اول و وسط و آخر هر سال مدارس – با وجود اعلام رسمی غیر قانونی بودن- از کودکان و خانواده های آنها به دلایل مختلف درخواست کمک می کنند و پول می گیرند ولی برای اتفاقاتی اینچنینی ابر و باد و مه و خورشید و فلک مقصرند ولی آموزش و پرورش نه؟
سوم- این اتفاق اگر در یک کشور توسعه یافته روی می داد تردید نکنید به برکناری یا استعفای وزیر منتهی می شد. در بسیاری از کشورهای جهان سومی هم داستان همین است اما در ایران نه تنها وزیر عذرخواهی نمی کند بلکه حتی ذره ای دستگاه آموزشی را مقصر نمی داند. این اتفاق حتی اگر در یکی از مناطق مرفه تهران هم روی داده بود باز داستان طور دیگری بود.
چهارم- مسئوولیت داشتن فقط به معنای امر و نهی به زیردستان نیست. مسئوولیت داشتن به معنای مسئوول بودن در برابر هر اتفاقی است که در زیر مجموعه مسئوولیت رخ می دهد. به معنای پاسخگو بودن در برابر مردم است. ای کاش وزیر محترم آموزش و پرورش به جای عیادت از کودکان سوخته در خانه می نشست و تعطیلات خود را با دیدن چهره های سوخته کودکان مظلوم پیرانشهری خراب نمی کرد و ای کاش به جای پاسخگو بودن در برابر سوء مدیریت و ناکارامدی ها دستگاههای دیگر رامتهم نمی کرد. ای کاش به جای پاسخی منطقی داشتن در برابر درخواست استعفا خنده ای نمی کرد.