سونای
14th November 2012, 04:21 PM
جايگيري ناکافي سلول‌هاي بنيادي در نقاط آسيب‌ديده قلب، درمان سلولي اين عضو حياتي را پس از انسداد رگ‌هاي ماهيچه‌اي قلب (Myocardial Infract ion) با مشکل مواجه مي‌كند. حال گروهي از محققان فرانسوي با استفاده از موش‌هاي آزمايشگاهي و با بهره‌گيري از يک آهن‌ربا براي هدايت سلول‌هاي پرشده با نانوذرات اکسيد آهن به نقاط کليدي، مدت زمان حفظ سلول‌هاي پيش‌ساز اندوتليال (EPC) را در ماهيچه‌هاي قلب افزايش داده‌اند.
دکتر «فيليپه مناسکه» از آزمايشگاه تحقيقات جراحي «INSERM U633» در پاريس مي‌گويد: درمان سلولي يکي از روش‌هاي نويدبخش احياي ماهيچه قلب و بازيافت جريان خون در آن است؛ مشکل اين روش جايگيري ناکافي سلول‌ها پس از تزريق درون‌حفره‌اي است. هدف از اين مطالعه بهبود و کنترل سکونت اين سلول‌ها در نقاط مورد نظر از طريق پر کردن آنها با نانوذرات اکسيد آهن است تا بدين طريق جايگيري و حفظ اين سلول‌ها در قلب آسيب‌ديده موش‌هاي آزمايشگاهي با استفاده از يک آهن‌رباي کاشته شده در زير پوست بهبود يابد. در اين مطالعه از سلول‌هاي پيش‌ساز اندوتليال که از خون بند ناف استخراج شده بودند، استفاده شده است.
اين محققان دريافتند که ميزان مغناطيسي بودن اين سلول‌ها براي هدايت آنها از راه دور توسط يک آهن‌ربا کافي است. بنابر گفته اين محققان ارزيابي کارايي اين روش در جايدهي سلول‌هاي بنيادي در نقاط مورد نظر بايد از طريق رديابي درون‌تني آنها صورت گيرد. اين کار با بهره‌گيري از تصويربرداري MRI انجام شد. دکتر «مناسکه» مي‌گويد: تطابق خوبي ميان تصاوير MRI و داده‌هاي ايمونوفلورسانس يا PCR کمّي وجود داشت. مقادير اندکي از يک ماده ژنتيکي را مي‌توان در عرض چند ساعت به چند ميليون برابر خود افزايش داد. به اين ترتيب مي‌توان با نشانگرهاي ژنتيکي بيماري‌هاي عفوني، سرطان و نقايص ژنتيکي را به نحوي مطمئن و سريع تشخيص داد.
اين محققان نتيجه‌گيري کرده‌اند که براي پيگيري سرنوشت سلول‌ها در زمان‌هاي بعدي بايد مطالعات بيشتري صورت گيرد. آنها مي‌گويند تعداد کم سلول‌هاي بنيادي که به دليل اندازه بزرگ آنها و خطر انسداد شريان اکليلي قلب استفاده شده است، مي‌تواند بر ميزان جايگيري اين سلول‌ها تأثير گذاشته باشد. «مناسکه» مي‌افزايد: اين مطالعه پايلوت که روي انسداد رگ‌هاي ماهيچه‌اي قلب موش انجام شده است، نشان مي‌دهد جايگيري سلول‌هاي بنيادي موجود در گردش خون را مي‌توان با هدف‌گيري مغناطيسي بهبود بخشيد؛ البته بايد مطالعات بيشتري براي اعتبارسنجي اين پژوهش انجام شود. همچنين نياز به بهينه‌سازي پارامترهاي هدف‌گيري و ارزيابي کارايي اين راهکار در حيوانات آزمايشگاهي بزرگ‌تر وجود دارد. جزئيات اين تحقيق در مقاله‌اي با عنوان «Can Magnetic Targeting of Magnetically Labeled Circulating Cells Optimize Intramyocardial Cell Retention?» در مجله «Cell Transplantation» منتشر شده است.
پزشکی بالینی
دکتر «فيليپه مناسکه» از آزمايشگاه تحقيقات جراحي «INSERM U633» در پاريس مي‌گويد: درمان سلولي يکي از روش‌هاي نويدبخش احياي ماهيچه قلب و بازيافت جريان خون در آن است؛ مشکل اين روش جايگيري ناکافي سلول‌ها پس از تزريق درون‌حفره‌اي است. هدف از اين مطالعه بهبود و کنترل سکونت اين سلول‌ها در نقاط مورد نظر از طريق پر کردن آنها با نانوذرات اکسيد آهن است تا بدين طريق جايگيري و حفظ اين سلول‌ها در قلب آسيب‌ديده موش‌هاي آزمايشگاهي با استفاده از يک آهن‌رباي کاشته شده در زير پوست بهبود يابد. در اين مطالعه از سلول‌هاي پيش‌ساز اندوتليال که از خون بند ناف استخراج شده بودند، استفاده شده است.
اين محققان دريافتند که ميزان مغناطيسي بودن اين سلول‌ها براي هدايت آنها از راه دور توسط يک آهن‌ربا کافي است. بنابر گفته اين محققان ارزيابي کارايي اين روش در جايدهي سلول‌هاي بنيادي در نقاط مورد نظر بايد از طريق رديابي درون‌تني آنها صورت گيرد. اين کار با بهره‌گيري از تصويربرداري MRI انجام شد. دکتر «مناسکه» مي‌گويد: تطابق خوبي ميان تصاوير MRI و داده‌هاي ايمونوفلورسانس يا PCR کمّي وجود داشت. مقادير اندکي از يک ماده ژنتيکي را مي‌توان در عرض چند ساعت به چند ميليون برابر خود افزايش داد. به اين ترتيب مي‌توان با نشانگرهاي ژنتيکي بيماري‌هاي عفوني، سرطان و نقايص ژنتيکي را به نحوي مطمئن و سريع تشخيص داد.
اين محققان نتيجه‌گيري کرده‌اند که براي پيگيري سرنوشت سلول‌ها در زمان‌هاي بعدي بايد مطالعات بيشتري صورت گيرد. آنها مي‌گويند تعداد کم سلول‌هاي بنيادي که به دليل اندازه بزرگ آنها و خطر انسداد شريان اکليلي قلب استفاده شده است، مي‌تواند بر ميزان جايگيري اين سلول‌ها تأثير گذاشته باشد. «مناسکه» مي‌افزايد: اين مطالعه پايلوت که روي انسداد رگ‌هاي ماهيچه‌اي قلب موش انجام شده است، نشان مي‌دهد جايگيري سلول‌هاي بنيادي موجود در گردش خون را مي‌توان با هدف‌گيري مغناطيسي بهبود بخشيد؛ البته بايد مطالعات بيشتري براي اعتبارسنجي اين پژوهش انجام شود. همچنين نياز به بهينه‌سازي پارامترهاي هدف‌گيري و ارزيابي کارايي اين راهکار در حيوانات آزمايشگاهي بزرگ‌تر وجود دارد. جزئيات اين تحقيق در مقاله‌اي با عنوان «Can Magnetic Targeting of Magnetically Labeled Circulating Cells Optimize Intramyocardial Cell Retention?» در مجله «Cell Transplantation» منتشر شده است.
پزشکی بالینی