ریپورتر
28th March 2009, 10:12 AM
زمانيكه يك اتومبيل در حال حركت روبه جلو بر روي جاده اي مي باشد ، جريان هوا از قسمت بالاي بدنه خودرو از قسمت جلو به سمت عقب آن حركت مي كند. اما مقداري يا بهتر است بگوييم بيشتر اين جريان بصورت خطوط موازي از زير اتومبيل عبور مي كنند.
بدينسان خطوط موازي جريان از قسمت زير و خطوط ناموازي از قسمت بالاي اتومبيل عبور مي كنند. سرعت خطوط جريان گذرنده از بالاي اتومبيل بيشتر از قسمت زيرين مي باشد ، به همين دليل ميتوان گفت در قسمت زيرين فشار بيشتر نسبت به قسمت بالا توليد مي شود. در نتيجه همين اختلاف فشار بين سطح بالا و سطح زيرين مي باشد كه نيروي بالابرنده اي به نام ليفت توليد مي شود.مقدار و شدت نيروي ليفت اساسا به شكل بدنه اتومبيل هم در قسمت بالا و هم در قسمت زيرين بستگي دارد ، همچنين فاصله كف اتومبيل تا سطح جاده و سرعت وسيله نقليه نيز در مقدار نيروي ليفت مؤثر مي باشند. بطور كلي ، هرچه كف خودرو به سطح جاده نزديك باشد نيروي ليفت مثبت نيز بيشتر مي شود.( نيروي بالابرنده). همچنين نيروي ليفت مثبت با افزايش سرعت خودرو نيز تمايل به زياد شدن دارد. به همان نسبت ، كاهش فشار بر روي چرخها ناشي از افزايش ليفت نيروي پايين برنده را بي اثر مي كند. بنابراين اين موضوع باعث كاهش سطح تماس تايرها با سطح جاده مي شود. اگر نيروي ليفت بالابرنده بين قسمت جلو و عقب اتومبيل متفاوت باشد ، زاويه لغزش در اثر نامساوي بودن تايرهاي جلو و عقب اوليد خواهد شد. در نتيجه ميتوان گفت در اثر اين موضوع تمايل به كم فرماني (under-steer) يا پيش فرماني (over-steer) بجاي تمايل بيشتر به حالت خنثي در اتومبيل ايجاد مي شود. بدينسان اين موضوع موجب ناپايداري در سيستم فرمان و كاهش تماس خودرو با سطح جاده مي شود.
بدينسان خطوط موازي جريان از قسمت زير و خطوط ناموازي از قسمت بالاي اتومبيل عبور مي كنند. سرعت خطوط جريان گذرنده از بالاي اتومبيل بيشتر از قسمت زيرين مي باشد ، به همين دليل ميتوان گفت در قسمت زيرين فشار بيشتر نسبت به قسمت بالا توليد مي شود. در نتيجه همين اختلاف فشار بين سطح بالا و سطح زيرين مي باشد كه نيروي بالابرنده اي به نام ليفت توليد مي شود.مقدار و شدت نيروي ليفت اساسا به شكل بدنه اتومبيل هم در قسمت بالا و هم در قسمت زيرين بستگي دارد ، همچنين فاصله كف اتومبيل تا سطح جاده و سرعت وسيله نقليه نيز در مقدار نيروي ليفت مؤثر مي باشند. بطور كلي ، هرچه كف خودرو به سطح جاده نزديك باشد نيروي ليفت مثبت نيز بيشتر مي شود.( نيروي بالابرنده). همچنين نيروي ليفت مثبت با افزايش سرعت خودرو نيز تمايل به زياد شدن دارد. به همان نسبت ، كاهش فشار بر روي چرخها ناشي از افزايش ليفت نيروي پايين برنده را بي اثر مي كند. بنابراين اين موضوع باعث كاهش سطح تماس تايرها با سطح جاده مي شود. اگر نيروي ليفت بالابرنده بين قسمت جلو و عقب اتومبيل متفاوت باشد ، زاويه لغزش در اثر نامساوي بودن تايرهاي جلو و عقب اوليد خواهد شد. در نتيجه ميتوان گفت در اثر اين موضوع تمايل به كم فرماني (under-steer) يا پيش فرماني (over-steer) بجاي تمايل بيشتر به حالت خنثي در اتومبيل ايجاد مي شود. بدينسان اين موضوع موجب ناپايداري در سيستم فرمان و كاهش تماس خودرو با سطح جاده مي شود.