باستان شناس
11th November 2012, 04:43 PM
مرد از مُردن است .
زيرا زايندگي ندارد .
مرگ نيز با مرد هم ريشه است
زَن از زادن است و زِندگي نيز از زن است
دُختر از ريشه « دوغ » است که در ميان مردمان آريايي به معني «شير» بوده
و ريشه واژه‌ي دختر « دوغ دَر » بوده به معني « شير دوش »
زيرا در جامعه کهن ايران باستان کار اصلي او شير دوشيدن بود
به daughter در انگليسي توجه کنيد.
واژه daughter نيز همين دختر است gh در انگليس کهن تلفظي مانند تلفظ آلماني آن داشته و « خ » گفته مي شده.
در اوستا اين واژه به صورت دوغْــذَر doogh thar و در پهلوي دوخت آمده است
دوغ در در اثر فرسايش کلمه به دختر تبديل شد
اما پسر ، « پوسْتْ دَر » بوده .
کار کندن پوست جانوران بر عهده پسران بود و آنان چنين ناميده شدند
پوست در، به پسر تبديل شده است .
در پارسي باستان پوثرَ و در پهلوي پوسَـر و پوهر و در هند باستان پسورَ است
در بسياري از گويشهاي کردي از جمله کردي فهلوي ( فَيلي ) هنوز پسوند « دَر » به کار مي رود .
مانند « نان دَر » که به معني کسي است که وظيفه ي غذا دادن به خانواده و اطرافيانش را بر عهده دارد
حرف « پـِ » در « پدر » از پاييدن است .
پدر يعني پاينده کسي که مي‌پايد .
کسي که مراقب خانواده‌اش است و آنان را مي‌پايد .
پدر در اصل پايدر يا پادر بوده است.
جالب است که تلفظ « فادر » در انگليسي بيشتر به « پادَر » شبيه است تا تلفظ «پدر» ! ة
خواهر ( خواهَر ) از ريشه «خواه » است يعني آنکه خواهان خانواده و آسايش آن است.
خواه + ــَر يا ــار .
در اوستا خواهر به صورت خْـوَنگْهَر آمده است
بَرادر نيز در اصل بَرا + در است .
يعني کسي که براي ما کار انجام مي‌دهد. يعني کار انجام‌دهنده براي ما و براي آسايش ما
« مادر » يعني « پديد آورنده‌ي ما »
زيرا زايندگي ندارد .
مرگ نيز با مرد هم ريشه است
زَن از زادن است و زِندگي نيز از زن است
دُختر از ريشه « دوغ » است که در ميان مردمان آريايي به معني «شير» بوده
و ريشه واژه‌ي دختر « دوغ دَر » بوده به معني « شير دوش »
زيرا در جامعه کهن ايران باستان کار اصلي او شير دوشيدن بود
به daughter در انگليسي توجه کنيد.
واژه daughter نيز همين دختر است gh در انگليس کهن تلفظي مانند تلفظ آلماني آن داشته و « خ » گفته مي شده.
در اوستا اين واژه به صورت دوغْــذَر doogh thar و در پهلوي دوخت آمده است
دوغ در در اثر فرسايش کلمه به دختر تبديل شد
اما پسر ، « پوسْتْ دَر » بوده .
کار کندن پوست جانوران بر عهده پسران بود و آنان چنين ناميده شدند
پوست در، به پسر تبديل شده است .
در پارسي باستان پوثرَ و در پهلوي پوسَـر و پوهر و در هند باستان پسورَ است
در بسياري از گويشهاي کردي از جمله کردي فهلوي ( فَيلي ) هنوز پسوند « دَر » به کار مي رود .
مانند « نان دَر » که به معني کسي است که وظيفه ي غذا دادن به خانواده و اطرافيانش را بر عهده دارد
حرف « پـِ » در « پدر » از پاييدن است .
پدر يعني پاينده کسي که مي‌پايد .
کسي که مراقب خانواده‌اش است و آنان را مي‌پايد .
پدر در اصل پايدر يا پادر بوده است.
جالب است که تلفظ « فادر » در انگليسي بيشتر به « پادَر » شبيه است تا تلفظ «پدر» ! ة
خواهر ( خواهَر ) از ريشه «خواه » است يعني آنکه خواهان خانواده و آسايش آن است.
خواه + ــَر يا ــار .
در اوستا خواهر به صورت خْـوَنگْهَر آمده است
بَرادر نيز در اصل بَرا + در است .
يعني کسي که براي ما کار انجام مي‌دهد. يعني کار انجام‌دهنده براي ما و براي آسايش ما
« مادر » يعني « پديد آورنده‌ي ما »