مسافر007
10th November 2012, 01:14 PM
یافته جدید یک تیم بین‌المللی از محققان نجوم نشان می‌دهد، میزان شکل گیری ستارگان در حال حاضر یک سی‌ام دوران اوج زایش ستاره‌ای بوده و این روند نزولی همچنان ادامه خواهد یافت.
بر اساس مدل پذیرفته شده برای تکامل کائنات، شکل‌گیری ستارگان از حدود 13.4 میلیارد سال قبل یا حدود سیصد میلیون سال پس از انفجار بزرگ (Big Bang (http://konjkav.com/space/16859-%D9%86%D8%B1%D8%AE-%D8%AA%D9%88%D9%84%D8%AF-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D9%87%D8%B4-%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA-.html#)) آغاز شده و بسیاری از ستارگان اولیه با استانداردهای امروزی، غول‌های عظیم با جرمی چند صد برابر خورشید هستند. سوخت این ستارگان بسرعت تمام شده و پس از انفجار، ستاره در مدت یک میلیون سال به یک ابرنواختر تبدیل می‌شود؛ در این حالت هرچه جرم ستاره کمتر باشد، روند تبدیل شدن به ابرنواختر نیز طولانی‌تر می‌شود. بخش عمده ای از گرد و غبار و گاز ناشی از انفجار ستاره برای شکل گیری ستارگان جدید مورد استفاده قرار می گیرند؛ بطور مثال به نظر می رسد که خورشید حاصل نسل سوم ستارگان باشد. یک تیم بین المللی از محققان نجوم با استفاده از تلسکوپ مادون قرمز انگلیس (UKIRT)، تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) شیلی و تلسکوپ سوبارو در هاوایی، کامل‌ترین بررسی ستارگان در کهکشان‌های مختلف را در فواصل بسیار دور انجام دادند. با توجه به زمان صرف شده برای رسیدن نور به زمین، می‌توان کهکشان ها را در دوره‌های مختلف تاریخچه کائنات بررسی کرده و چگونگی تغییر شرایط در طول زمان را مشاهده کنیم. بررسی نور ناشی از ابرهای گاز و گرد و غبار در کهکشان‌ها نشان می‌دهد که شکل‌گیری ستارگان در کائنات بطور مداوم رو به کاهش است و این میزان 30 برابر کمتر از دوران اوج شکل‌گیری ستارگان در 11 میلیارد سال قبل است. دکتر «دیوید سوبرال» از محققان دانشگاه لایدن هلند تأکید می‌کند: کائنات از یک بحران جدی در شکل گیری ستارگان جدید رنج می‌برد و خروجی تولید ناخالص داخلی (GDP) کائنات در حال حاضر تنها سه درصد همین میزان در دوران اوج شکل‌گیری ستارگان است.
کنجکاو
بر اساس مدل پذیرفته شده برای تکامل کائنات، شکل‌گیری ستارگان از حدود 13.4 میلیارد سال قبل یا حدود سیصد میلیون سال پس از انفجار بزرگ (Big Bang (http://konjkav.com/space/16859-%D9%86%D8%B1%D8%AE-%D8%AA%D9%88%D9%84%D8%AF-%D8%B3%D8%AA%D8%A7%D8%B1%DA%AF%D8%A7%D9%86-%DA%A9%D8%A7%D9%87%D8%B4-%DB%8C%D8%A7%D9%81%D8%AA-.html#)) آغاز شده و بسیاری از ستارگان اولیه با استانداردهای امروزی، غول‌های عظیم با جرمی چند صد برابر خورشید هستند. سوخت این ستارگان بسرعت تمام شده و پس از انفجار، ستاره در مدت یک میلیون سال به یک ابرنواختر تبدیل می‌شود؛ در این حالت هرچه جرم ستاره کمتر باشد، روند تبدیل شدن به ابرنواختر نیز طولانی‌تر می‌شود. بخش عمده ای از گرد و غبار و گاز ناشی از انفجار ستاره برای شکل گیری ستارگان جدید مورد استفاده قرار می گیرند؛ بطور مثال به نظر می رسد که خورشید حاصل نسل سوم ستارگان باشد. یک تیم بین المللی از محققان نجوم با استفاده از تلسکوپ مادون قرمز انگلیس (UKIRT)، تلسکوپ بسیار بزرگ (VLT) شیلی و تلسکوپ سوبارو در هاوایی، کامل‌ترین بررسی ستارگان در کهکشان‌های مختلف را در فواصل بسیار دور انجام دادند. با توجه به زمان صرف شده برای رسیدن نور به زمین، می‌توان کهکشان ها را در دوره‌های مختلف تاریخچه کائنات بررسی کرده و چگونگی تغییر شرایط در طول زمان را مشاهده کنیم. بررسی نور ناشی از ابرهای گاز و گرد و غبار در کهکشان‌ها نشان می‌دهد که شکل‌گیری ستارگان در کائنات بطور مداوم رو به کاهش است و این میزان 30 برابر کمتر از دوران اوج شکل‌گیری ستارگان در 11 میلیارد سال قبل است. دکتر «دیوید سوبرال» از محققان دانشگاه لایدن هلند تأکید می‌کند: کائنات از یک بحران جدی در شکل گیری ستارگان جدید رنج می‌برد و خروجی تولید ناخالص داخلی (GDP) کائنات در حال حاضر تنها سه درصد همین میزان در دوران اوج شکل‌گیری ستارگان است.
کنجکاو