diamonds55
25th March 2009, 05:04 PM
بازدید از مرکز ترک اعتیاد و اسایشگاه سالمندان در شهریار :
امسال و در دومین روز از سال نو خداوند توفیق داد که از اسایشگاه سالمندان شریف و مرکز ترک اعتیاد کوثر در شهریار بازدید ی داشته باشم و این بازدید برایم بسیار جالب و تاثیر گذار بود . در مرکز ترک اعتیاد کوثر تعدادی از دختران وزنان معتاد تحت مدیریت خانم سیمین فراهانی در حال گذران مراحل پاکی هستند و تصمیم گرفته اند از عفریت اعتیاد رها شوند .
بر این عزم باید تحسین گفت و ازخدا برایشان کمک طلبید و ای کاش بین متمولین و نیکوکاران جامعه ما در کنار مدرسه سازی این شعور اجتماعی و فرهنگ مدنی نیز ایجاد شود که کمک یار این موسسات و این افراد باشند .
در کنار این مرکز آسایشگاه سالمندان معلول شریف تحت مدیریت دکتر عبد علی قراردارد که واقعا برای کشور مایه افتخار است . آسایشگاهی با حدود 100 مددجو در سنین بسیار بالا ولی با نظم و نظافت و خدمات در حد استانداردهای جهانی و هوایی کاملا مطبوع .
وقتی دکتر مهاجرانی استاد بازنشسته جامعه شناسی را در این آسایشگاه دیدم بسیار متاثر شدم بویژه وقتی اختلال حواس او را دیدم که خود را 5 ساله معرفی می کرد به راستی معلوم نیست چه آینده ای برای ما متصور است . البته در اسایشگاه بودن نیازی به ترحم ندارد ولی ناخواسته این حس در آدمی پدیدار می شود. از همانجا با دوست گرامی رحیم نظری از مدیران ستاد مبارزه با مواد مخدر تماس گرفته و راههای حمایت از مرکزکوثر را پرسیدم و او نیز بهزیستی را متولی کار دانست .
به نظرم رسید اگر خدا توفیق داد سال آینده مستندی در باره این دو مرکز تهیه کنم . بویژه وقتی با دخترکی 5 ساله صحبت کردم که معتاد به کراک بود و مادرش می گفت برادر 14 ساله اش این بلا را بر سر خواهرش آورده است یا وقتی دخترهای لیسانسیه تهرانی را می بینی که مدتها به شبشه اعتیاد داشته اند.
باید رفت و دید و لمس کرد که در جامعه ما چه می گذرد و چقدر این واقعیات به حاشیه رفته اند و کسی را برای ایفای مسئولیت تحریک نمی کند و جالب اینجاست که کسانی به گونه ای صحبت می کنند که گویی همه چیز گل وبلبل است !
امسال و در دومین روز از سال نو خداوند توفیق داد که از اسایشگاه سالمندان شریف و مرکز ترک اعتیاد کوثر در شهریار بازدید ی داشته باشم و این بازدید برایم بسیار جالب و تاثیر گذار بود . در مرکز ترک اعتیاد کوثر تعدادی از دختران وزنان معتاد تحت مدیریت خانم سیمین فراهانی در حال گذران مراحل پاکی هستند و تصمیم گرفته اند از عفریت اعتیاد رها شوند .
بر این عزم باید تحسین گفت و ازخدا برایشان کمک طلبید و ای کاش بین متمولین و نیکوکاران جامعه ما در کنار مدرسه سازی این شعور اجتماعی و فرهنگ مدنی نیز ایجاد شود که کمک یار این موسسات و این افراد باشند .
در کنار این مرکز آسایشگاه سالمندان معلول شریف تحت مدیریت دکتر عبد علی قراردارد که واقعا برای کشور مایه افتخار است . آسایشگاهی با حدود 100 مددجو در سنین بسیار بالا ولی با نظم و نظافت و خدمات در حد استانداردهای جهانی و هوایی کاملا مطبوع .
وقتی دکتر مهاجرانی استاد بازنشسته جامعه شناسی را در این آسایشگاه دیدم بسیار متاثر شدم بویژه وقتی اختلال حواس او را دیدم که خود را 5 ساله معرفی می کرد به راستی معلوم نیست چه آینده ای برای ما متصور است . البته در اسایشگاه بودن نیازی به ترحم ندارد ولی ناخواسته این حس در آدمی پدیدار می شود. از همانجا با دوست گرامی رحیم نظری از مدیران ستاد مبارزه با مواد مخدر تماس گرفته و راههای حمایت از مرکزکوثر را پرسیدم و او نیز بهزیستی را متولی کار دانست .
به نظرم رسید اگر خدا توفیق داد سال آینده مستندی در باره این دو مرکز تهیه کنم . بویژه وقتی با دخترکی 5 ساله صحبت کردم که معتاد به کراک بود و مادرش می گفت برادر 14 ساله اش این بلا را بر سر خواهرش آورده است یا وقتی دخترهای لیسانسیه تهرانی را می بینی که مدتها به شبشه اعتیاد داشته اند.
باید رفت و دید و لمس کرد که در جامعه ما چه می گذرد و چقدر این واقعیات به حاشیه رفته اند و کسی را برای ایفای مسئولیت تحریک نمی کند و جالب اینجاست که کسانی به گونه ای صحبت می کنند که گویی همه چیز گل وبلبل است !