diamonds55
25th March 2009, 03:52 PM
چادرهای بی‌ستاره به جای هتلها
اقامت درهتل‌های ایرانی، زیاد تفاوتی با یک مهمانسرا یا خوابگاه نداشته و چیزهایی مانند چند ستاره بودن و فلان خدمات خاص را ارائه دادن، اصلاً هیچ اهمیتی ندارد.
http://www.hamseda.ir/files/fa/news/1388/1/5/7019_199.jpg
هتلها از شریان‌های صنعت‌گردشگری به شمار می‌روند و گردشگری یکی از پرسودترین صنایع قرن حاضر است.
صنعتی که می‌تواند راهکار مناسبی برای تحقق برنامه‌های خروج از وابستگی منابع مالی کشور به صنعت نفت باشد، بنابراین باید ابزار مناسب برای تأمین آسایش و آرامش توریست و مسافران را کاملاً آماده کرد اما نقطه ضعفی که سال‌هاست بر پیشانی صنعت توریسم و گردشگری نقش بسته نحوه برخورد و پذیرایی از میهمانان در هتل‌هاست از همین رو امروز آموزش هتلداری، شیوه برخورد با مسافران، چیدمان اتاقها و چگونگی برطرف کردن نیازهای مسافران از اهمیت بسیاری برخوردار شده است، از اینجاست که کلید رقابت میان هتلها زده می‌شود و کسی پیروز میدان است که با بهترین خدمات، بیشترین مسافر را جذب کند.
امروزه هتلداری به فراتر از یک کسب و کار، ارتقاء یافته و در واقع میزبانی و مزیت رقابت برای هتلدار واقعی مجموعه‌ای از فاکتورهاست که به مشتریانش اجازه می‌دهد از میان انتخاب‌های مختلف و متنوعی که در اطرافش است،فقط به اقامت در هتلی خاص فکر کند. این در حالی است که برای بسیاری از ما ایرانیان، اقامت درهتل‌های ایرانی، زیاد تفاوتی با یک مهمانسرا یا خوابگاه نداشته و چیزهایی مانند چند ستاره بودن و فلان خدمات خاص را ارائه دادن، اصلاً هیچ اهمیتی ندارد.
با نرخ‌های زیاد و قیمت‌های بالایی که هتلها دارند، بسیاری ترجیح می‌دهند به یک مهمانسرای ارزان قیمت بروند چرا که هتل‌های ستاره‌دار، بیشتر اختصاص به قشر مرفه جامعه دارد و فقط آنها می‌توانند از این هتلها استفاده کنند.
البته باید بدانیم که با تمام اینها، هتل و هتلداری یعنی توریسم و دیگر هیچ و بدون هتل مناسب، متنوع و خدمات استاندارد، جذب توریست و گردشگر، کاملاً بی‌معنی است.
اما مردم هر ساله به خصوص در ایامی که به تعطیلات عید نزدیک می‌شوند و فصل، فصل مسافرت می‌شود با شوک عجیبی مثل بالارفتن تصاعدی قیمت اقامت در هتلها، روبه رو می‌شوند، قیمت‌هایی که بعد از این تعطیلات باز به حالت قبلی بازگشته و حالت عادی پیدا می‌کند و این می‌شود نوشدارو پس از مرگ سهراب.
ستاره‌ها و استانداردها
به گفته بسیاری، تعداد ستاره‌های یک هتل در ایران فقط نشانگر مبلغ یک شب اقامت در آن هستند و هیچ تناسبی با استانداردهای جهانی همان مقدار ستاره ندارند. این در حالی است که شاید مهمترین جزء یک سفر، بعد از وسیله نقلیه، محلی باشد که در طی سفر در آن اقامت می‌کنیم، نیازی که این‌قدر اهمیت پیدا می‌کند که خود به نوعی برای افراد، دغدغه اصلی می‌شود.
این امر در مورد میهمانان خارجی بیشتر صدق می‌کند به طوری که آنها گرچه غالباً از اسکان در هتل‌های ایرانی احساس رضایت می‌کنند ولی اگر بخواهند در مقام مقایسه با یک هتل چند ستاره کشورشان با هتل ایرانی برآیند، معتقدند که هنوز به طور کامل نتوانسته‌ایم به نمونه‌های مشابه جهانی برسیم.
آنها تأکید می‌کنند وقتی از یک هتل 5 ستاره یا 4 ستاره صحبت می‌کنیم در مقیاس جهانی با هتل‌هایی چون هیلتون، شرایتون، ماریوت، هالیدی و ... روبه‌رو هستیم.
امروزه تنها داشتن هتل‌های مجهز با امکانات کامل و چند ستاره برای جذب گردشگر کافی نیست، بلکه باید نوآوری و فرهنگ هم در این قالب گنجانده شود. اینجاست که هتلها نقش کلیدی، خاص و با اهمیتی ایفا کرده و به عنوان یک المان حیاتی در حوزه سفر مطرح می‌شوند.
امری که با آموزش و استانداردسازی محقق خواهد شد.
هر قدر پول بدهی آش می‌خوری
البته قیمت بالای هتلها از درجه یک تا درجه سه در سطح کشورمان، به خصوص در شهرهایی که به دلیل داشتن اماکن مذهبی و دیدنی بیشتر مورد توجه هستند، باعث شده است افراد از قشر متوسط و کم‌درآمد جامعه ناگزیر در سفرهای خود به مسافرخانه‌ها، خانه‌های اجاره‌ای و حتی پارک‌ها و کمپ‌ها، پناه ببرند و آرزوی خوابیدن در هتلها را به فراموشی بسپارند.
این دسته از مسافران به دلیل گرانی تعرفه‌های هتلها که اتفاقاً در ایام تعطیلات به ویژه روزهای نوروز به دلیل حجم بالای مسافرت‌ها، قیمت‌های خود را افزایش داده‌اند، مجبور می‌شوند به محل‌هایی برای اسکان رضایت دهند که در آنجا از ساده‌ترین امکانات رفاهی، بهداشتی، وسایل گرمایشی و سرمایشی و ... محرومند و تنها مزیت این اماکن، قیمت کمی است که نسبت به هتلها دارند.
اگر کمی به عقب برگردیم، متوجه می‌شویم که شکاف بین مشتری و هتل از آنجا ایجاد شد که مشتریان داخلی به دنبال هتل‌های ارزانتر، حتی به ازای گرفتن خدمات کمتر ولی در حد نیاز بودند ولی هتلداران به دنبال رسیدن به استانداردهای جهانی با خدمات و امکانات درجه یک و تشریفاتی برای جلب نظر مشتریان خاص که پای ثابت‌تر هتلها هستند بودند.
آشتی مخاطب عام با هتلها، افزایش درآمد
مردم معتقدند برای آشتی مخاطب عام با هتلها مهمترین گام، کاهش قیمتهاست تا از این طریق، هتلها درهای خود را به روی تعداد بیشتری از میهمانان بگشایند. به نظر آنها اگر تعداد خاصی از هتلها را با امکانات تشریفات و میهمانان ویژه درنظر بگیریم و دیگر هتلها پس از بررسی کارشناسانه با حذف آن دسته از خدمات که بیشتر حالت تشریفاتی دارند،در جهت کاهش قیمت‌ها اقدام کنند، می‌توان افراد بیشتری را جهت استفاده از هتلها ترغیب کرد و از این طریق هتلها رونق بیشتری می‌گیرند که ماحصل این رونق، افزایش درآمد آنها خواهد بود.
ضمن اینکه حذف برخی خدمات غیرضروری به نوعی کاهش هزینه‌ها محسوب می‌شود. از سوی دیگر دولت هم می‌تواند با دادن وامها و امکانات مختلف، هم رضایت عمومی را بالاتر ببرد و هم امکانات را به صورت عادلانه‌تری در اختیار اکثریت مردم قرار دهد.
اگر هتلها که امن‌ترین و مناسب‌ترین مکان برای سکونت هستند، قیمت‌های مناسبی داشته باشند به طور حتم بخش مهمی از دغدغه ذهنی افرادی که می‌خواهند از شهری به شهر دیگر بروند رفع خواهد شد و در این تعامل دو سویه وضعیت توریسم نیز بهتر می‌شود، چون همواره نرخ هتلها عاملی بازدارنده برای سفر کسانی است که یا درآمد قابل توجهی ندارند و یا در حد درآمدهای متوسط هستند به خصوص در فصل بهار یا هنگام نوروز.تهيه كننده:دریا قدرتی پور-خبرآنلاين
اقامت درهتل‌های ایرانی، زیاد تفاوتی با یک مهمانسرا یا خوابگاه نداشته و چیزهایی مانند چند ستاره بودن و فلان خدمات خاص را ارائه دادن، اصلاً هیچ اهمیتی ندارد.
http://www.hamseda.ir/files/fa/news/1388/1/5/7019_199.jpg
هتلها از شریان‌های صنعت‌گردشگری به شمار می‌روند و گردشگری یکی از پرسودترین صنایع قرن حاضر است.
صنعتی که می‌تواند راهکار مناسبی برای تحقق برنامه‌های خروج از وابستگی منابع مالی کشور به صنعت نفت باشد، بنابراین باید ابزار مناسب برای تأمین آسایش و آرامش توریست و مسافران را کاملاً آماده کرد اما نقطه ضعفی که سال‌هاست بر پیشانی صنعت توریسم و گردشگری نقش بسته نحوه برخورد و پذیرایی از میهمانان در هتل‌هاست از همین رو امروز آموزش هتلداری، شیوه برخورد با مسافران، چیدمان اتاقها و چگونگی برطرف کردن نیازهای مسافران از اهمیت بسیاری برخوردار شده است، از اینجاست که کلید رقابت میان هتلها زده می‌شود و کسی پیروز میدان است که با بهترین خدمات، بیشترین مسافر را جذب کند.
امروزه هتلداری به فراتر از یک کسب و کار، ارتقاء یافته و در واقع میزبانی و مزیت رقابت برای هتلدار واقعی مجموعه‌ای از فاکتورهاست که به مشتریانش اجازه می‌دهد از میان انتخاب‌های مختلف و متنوعی که در اطرافش است،فقط به اقامت در هتلی خاص فکر کند. این در حالی است که برای بسیاری از ما ایرانیان، اقامت درهتل‌های ایرانی، زیاد تفاوتی با یک مهمانسرا یا خوابگاه نداشته و چیزهایی مانند چند ستاره بودن و فلان خدمات خاص را ارائه دادن، اصلاً هیچ اهمیتی ندارد.
با نرخ‌های زیاد و قیمت‌های بالایی که هتلها دارند، بسیاری ترجیح می‌دهند به یک مهمانسرای ارزان قیمت بروند چرا که هتل‌های ستاره‌دار، بیشتر اختصاص به قشر مرفه جامعه دارد و فقط آنها می‌توانند از این هتلها استفاده کنند.
البته باید بدانیم که با تمام اینها، هتل و هتلداری یعنی توریسم و دیگر هیچ و بدون هتل مناسب، متنوع و خدمات استاندارد، جذب توریست و گردشگر، کاملاً بی‌معنی است.
اما مردم هر ساله به خصوص در ایامی که به تعطیلات عید نزدیک می‌شوند و فصل، فصل مسافرت می‌شود با شوک عجیبی مثل بالارفتن تصاعدی قیمت اقامت در هتلها، روبه رو می‌شوند، قیمت‌هایی که بعد از این تعطیلات باز به حالت قبلی بازگشته و حالت عادی پیدا می‌کند و این می‌شود نوشدارو پس از مرگ سهراب.
ستاره‌ها و استانداردها
به گفته بسیاری، تعداد ستاره‌های یک هتل در ایران فقط نشانگر مبلغ یک شب اقامت در آن هستند و هیچ تناسبی با استانداردهای جهانی همان مقدار ستاره ندارند. این در حالی است که شاید مهمترین جزء یک سفر، بعد از وسیله نقلیه، محلی باشد که در طی سفر در آن اقامت می‌کنیم، نیازی که این‌قدر اهمیت پیدا می‌کند که خود به نوعی برای افراد، دغدغه اصلی می‌شود.
این امر در مورد میهمانان خارجی بیشتر صدق می‌کند به طوری که آنها گرچه غالباً از اسکان در هتل‌های ایرانی احساس رضایت می‌کنند ولی اگر بخواهند در مقام مقایسه با یک هتل چند ستاره کشورشان با هتل ایرانی برآیند، معتقدند که هنوز به طور کامل نتوانسته‌ایم به نمونه‌های مشابه جهانی برسیم.
آنها تأکید می‌کنند وقتی از یک هتل 5 ستاره یا 4 ستاره صحبت می‌کنیم در مقیاس جهانی با هتل‌هایی چون هیلتون، شرایتون، ماریوت، هالیدی و ... روبه‌رو هستیم.
امروزه تنها داشتن هتل‌های مجهز با امکانات کامل و چند ستاره برای جذب گردشگر کافی نیست، بلکه باید نوآوری و فرهنگ هم در این قالب گنجانده شود. اینجاست که هتلها نقش کلیدی، خاص و با اهمیتی ایفا کرده و به عنوان یک المان حیاتی در حوزه سفر مطرح می‌شوند.
امری که با آموزش و استانداردسازی محقق خواهد شد.
هر قدر پول بدهی آش می‌خوری
البته قیمت بالای هتلها از درجه یک تا درجه سه در سطح کشورمان، به خصوص در شهرهایی که به دلیل داشتن اماکن مذهبی و دیدنی بیشتر مورد توجه هستند، باعث شده است افراد از قشر متوسط و کم‌درآمد جامعه ناگزیر در سفرهای خود به مسافرخانه‌ها، خانه‌های اجاره‌ای و حتی پارک‌ها و کمپ‌ها، پناه ببرند و آرزوی خوابیدن در هتلها را به فراموشی بسپارند.
این دسته از مسافران به دلیل گرانی تعرفه‌های هتلها که اتفاقاً در ایام تعطیلات به ویژه روزهای نوروز به دلیل حجم بالای مسافرت‌ها، قیمت‌های خود را افزایش داده‌اند، مجبور می‌شوند به محل‌هایی برای اسکان رضایت دهند که در آنجا از ساده‌ترین امکانات رفاهی، بهداشتی، وسایل گرمایشی و سرمایشی و ... محرومند و تنها مزیت این اماکن، قیمت کمی است که نسبت به هتلها دارند.
اگر کمی به عقب برگردیم، متوجه می‌شویم که شکاف بین مشتری و هتل از آنجا ایجاد شد که مشتریان داخلی به دنبال هتل‌های ارزانتر، حتی به ازای گرفتن خدمات کمتر ولی در حد نیاز بودند ولی هتلداران به دنبال رسیدن به استانداردهای جهانی با خدمات و امکانات درجه یک و تشریفاتی برای جلب نظر مشتریان خاص که پای ثابت‌تر هتلها هستند بودند.
آشتی مخاطب عام با هتلها، افزایش درآمد
مردم معتقدند برای آشتی مخاطب عام با هتلها مهمترین گام، کاهش قیمتهاست تا از این طریق، هتلها درهای خود را به روی تعداد بیشتری از میهمانان بگشایند. به نظر آنها اگر تعداد خاصی از هتلها را با امکانات تشریفات و میهمانان ویژه درنظر بگیریم و دیگر هتلها پس از بررسی کارشناسانه با حذف آن دسته از خدمات که بیشتر حالت تشریفاتی دارند،در جهت کاهش قیمت‌ها اقدام کنند، می‌توان افراد بیشتری را جهت استفاده از هتلها ترغیب کرد و از این طریق هتلها رونق بیشتری می‌گیرند که ماحصل این رونق، افزایش درآمد آنها خواهد بود.
ضمن اینکه حذف برخی خدمات غیرضروری به نوعی کاهش هزینه‌ها محسوب می‌شود. از سوی دیگر دولت هم می‌تواند با دادن وامها و امکانات مختلف، هم رضایت عمومی را بالاتر ببرد و هم امکانات را به صورت عادلانه‌تری در اختیار اکثریت مردم قرار دهد.
اگر هتلها که امن‌ترین و مناسب‌ترین مکان برای سکونت هستند، قیمت‌های مناسبی داشته باشند به طور حتم بخش مهمی از دغدغه ذهنی افرادی که می‌خواهند از شهری به شهر دیگر بروند رفع خواهد شد و در این تعامل دو سویه وضعیت توریسم نیز بهتر می‌شود، چون همواره نرخ هتلها عاملی بازدارنده برای سفر کسانی است که یا درآمد قابل توجهی ندارند و یا در حد درآمدهای متوسط هستند به خصوص در فصل بهار یا هنگام نوروز.تهيه كننده:دریا قدرتی پور-خبرآنلاين