Easy Bug
11th October 2012, 11:14 AM
اگرچه نظريات اينشتين بر اين پايه هستند كه هيچ چيز قادر به سفر با سرعت بيش از نور نيست، اما دو دانشمند معادلات وي را گسترش داده‌اند تا رويدادهاي احتمالي را در صورت امكان‌پذير بودن عكس اين نظريات به نمايش بگذارند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دانشمندان دانشگاه آدلايد استراليا با وجود منع واضح براي وجود چنين سرعتي در نظريه نسبيت خاص اينشتين اظهار كرده‌اند كه اين نظريه در حقيقت خود را براحتي معطوف توصيفي از سرعتهاي بيشتر از سرعت نور كرده است.
http://media.isna.ir/content/getty-623.jpg/6
نظريه نسبيت خاص كه در سال 1905 توسط اينشتين مطرح شده، از ارتباط مفاهيمي مانند سرعت سخن گفته است. يك ناظر متحرك سرعت يك جسم در حال حركت را متفاوت از آنچه يك ناظر ثابت مي‌بيند، اندازه‌گيري مي‌كند.
علاوه بر آن نسبيت از مفهوم اتساع زمان رونمايي كرده كه طبق آن هر چه سريع‌تر حركت كنيم، زمان آرامتر مي‌گذرد. از اين رو مسافران بر روي يك فضاپيماي فوق سريع مدت زمان سفر خود را بسيار كمتر از ناظران زميني درك خواهند كرد.
در عين حال اثر نسبيت خاص زماني كه سرعت نسبي دو انسان يا تفاوت ميان سرعتهاي مربوطه آنها به بيش از سرعت نور برسد، در هم خواهد شكست. اين محققان در پژوهش خود كه در مجله Proceedings of the Royal Society A: Mathematical and Physical Sciences منتشر شده، اين نظريه را براي جايگزيني يك سرعت نسبي نامحدود گسترش داده‌اند.
جالب‌تر اين كه هيچ يك از معادلات اصلي اينشتين و نه نظريه جديد گسترش يافته، نمي‌توانند اجسام عظيم در حال حركت در سرعت نور را توصيف كنند. در اين جا هر دو گروه معادلات به تكينگي‌هاي رياضي تجزيه شده‌اند كه ويژگيهاي فيزيكي در آن قابل توصيف نيست.
در واقعيت، تكيدگي، جهان را به دو بخش تقسيم مي‌كند: جهاني كه همه چيز آهسته‌تر از سرعت نور حركت مي‌كند و جهاني كه همه‌چيز از سرعت بيشتري برخوردار است. قوانين فيزيك در اين دو عرصه كاملا متفاوت مي‌تواند باشد.
از بعضي جهات، جهان پنهان، ماوراي سرعت نور بنظر كاملا نامعلوم است. معادلات اين محققان نشان داده كه براي مثال با بيشتر شدن سرعت فراصوت يك فضاپيما، احتمالا جرم بيشتري را از دست بدهد و در سرعت نامحدود، جرم آن صفر مي‌شود.
اگرچه اين دانشمندان عليرغم تكيدگي براي قبول كردن اينكه سرعت نور مانند يك ديوار غیر قابل عبور بوده، آماده نيستند. آنها اين مسأله را با عبور از ديوار صوتي مقايسه كرده‌اند. پيش از اينكه چاك ييگر به عنوان اولين انسان با سرعت بيشتر صوت در سال 1947 سفر كند، بسياري از كارشناسان امكان آن را زير سوال برده بودند.
به گزارش سرويس علمي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دانشمندان دانشگاه آدلايد استراليا با وجود منع واضح براي وجود چنين سرعتي در نظريه نسبيت خاص اينشتين اظهار كرده‌اند كه اين نظريه در حقيقت خود را براحتي معطوف توصيفي از سرعتهاي بيشتر از سرعت نور كرده است.
http://media.isna.ir/content/getty-623.jpg/6
نظريه نسبيت خاص كه در سال 1905 توسط اينشتين مطرح شده، از ارتباط مفاهيمي مانند سرعت سخن گفته است. يك ناظر متحرك سرعت يك جسم در حال حركت را متفاوت از آنچه يك ناظر ثابت مي‌بيند، اندازه‌گيري مي‌كند.
علاوه بر آن نسبيت از مفهوم اتساع زمان رونمايي كرده كه طبق آن هر چه سريع‌تر حركت كنيم، زمان آرامتر مي‌گذرد. از اين رو مسافران بر روي يك فضاپيماي فوق سريع مدت زمان سفر خود را بسيار كمتر از ناظران زميني درك خواهند كرد.
در عين حال اثر نسبيت خاص زماني كه سرعت نسبي دو انسان يا تفاوت ميان سرعتهاي مربوطه آنها به بيش از سرعت نور برسد، در هم خواهد شكست. اين محققان در پژوهش خود كه در مجله Proceedings of the Royal Society A: Mathematical and Physical Sciences منتشر شده، اين نظريه را براي جايگزيني يك سرعت نسبي نامحدود گسترش داده‌اند.
جالب‌تر اين كه هيچ يك از معادلات اصلي اينشتين و نه نظريه جديد گسترش يافته، نمي‌توانند اجسام عظيم در حال حركت در سرعت نور را توصيف كنند. در اين جا هر دو گروه معادلات به تكينگي‌هاي رياضي تجزيه شده‌اند كه ويژگيهاي فيزيكي در آن قابل توصيف نيست.
در واقعيت، تكيدگي، جهان را به دو بخش تقسيم مي‌كند: جهاني كه همه چيز آهسته‌تر از سرعت نور حركت مي‌كند و جهاني كه همه‌چيز از سرعت بيشتري برخوردار است. قوانين فيزيك در اين دو عرصه كاملا متفاوت مي‌تواند باشد.
از بعضي جهات، جهان پنهان، ماوراي سرعت نور بنظر كاملا نامعلوم است. معادلات اين محققان نشان داده كه براي مثال با بيشتر شدن سرعت فراصوت يك فضاپيما، احتمالا جرم بيشتري را از دست بدهد و در سرعت نامحدود، جرم آن صفر مي‌شود.
اگرچه اين دانشمندان عليرغم تكيدگي براي قبول كردن اينكه سرعت نور مانند يك ديوار غیر قابل عبور بوده، آماده نيستند. آنها اين مسأله را با عبور از ديوار صوتي مقايسه كرده‌اند. پيش از اينكه چاك ييگر به عنوان اولين انسان با سرعت بيشتر صوت در سال 1947 سفر كند، بسياري از كارشناسان امكان آن را زير سوال برده بودند.