Outta_Breathe1020
8th October 2012, 05:24 AM
تاريخچه هنر شمشير زني ژاپن ( سامورايي )
ايی . آی . دو يا مکتبي براي کنترل جسم ، روح و ذهن
هنر شمشير زنی در سراسر ژاپن ، تاريخي کهن و قدمتي بسيار طولاني دارد ، براساس تحقيقات باستان شناسي و آثار کشف شده بيشتر حدس زده مي شود سابقه آن به دوره « ياماتو جيدای » قبل از ميلاد مسيح بر گردد .
در اعصار گذشته هنر شمشير زني را « تاچي اوچي» مي خواندند ، هنري رزمي که تکنيکهاي محدود آن را اغلب نظاميان فرا مي گرفتند تا در جنگها به کار گيرند . از سالهاي 800 ميلادي جنگهاي ملوک الطوايفي در سرزمين ژاپن شروع شد که بيش از چهار قرن به طول انجاميد ، در اين مدت شمار بسياري از انسانها تلف شدند . در پس نتيجه تجربيات فراوان ناشي از اين نبردها ، شمشير ژاپني شکل واقعي و امروزي خود را يافت و تکنيکهاي رزمي به شکوفايي رسيد و در نهايت هنر « کن جوتسو » شگل گرفت .
در سالهي 1334 ـ 1191 ميلادي ، در دوره « کاماکورا » کن جوتسو به نهايت پيشرفت کرد و به يکي از پرطرفدارترين هنرهاي رزمي عصر تبديل شد به طوري اين دوره «سالهاي طلايي سامورائيها » نام گرفت. در آن سالها مسابقات و تمرينات با شمشير واقعي و يا با شمشير چوبي به نام « بوکوتو » صورت مي گرفت که همين مسئله نيز صدمات و آسيبهاي بسياري را به دنبال مي آورد .
ظهور ايي . آي . دودر دوره حکومت موروماچي ( 1570 – 1397 ميلادي ) شيوه هايي در به کارگيري شمشير در حالات گوناگون حمله و دفاع وجود داشت تا اينکه شخصي به نام « هاياشي زاکي جين سوکه » ( 1621 ـ 1546 ميلادي ) که يک بوشي از خانواده جنگاوران ( سامورايي ) بود ، نخستين سيستم مدون و کلاسه بندي شده را به عنوان « ايی . آی » بنيانگذاري کرد .
ايي آي فنون استفاده کامل از شمشير بود و در ابتدا حرکاتي سريع براي حمله يا دفاع . با گذشت زمان و خاموش شدن آتش جنگهاي داخلي ، استادان در آن مفاهيمي سرشار و عالي براي ايجاد انضباط روحي ، فکري و جسمي انسان مشاهده کردند و همين مهم باعث رونق ايي آي و ظهور مکتب « ايي . آي . دو » شد .
در ايي آي دو همه حرکتهاي جنگاوران سامورايي بايد بر کنترل جسم و تعادل ذهن و روح استوار مي شد و هر چند که ديگر چندان از جنگها و درگيريها خبري نبود ولي از نظر انضباطي ، ايي آي دو کا بايد همواره در جريان تمرينات ، خود را در صحنه نبرد مي پنداشت و رعايت حالات و شرايط جنگي ، جزو واجبات اين هنر زيباي رزمي بود . بدين ترتيب مکتبي که در آغاز براي به دو نيم کردن انسانها و پيروزي در جنگها به وجود آمده بود به راهي براي تصميم گيري درست ، تجزيه و تحليل صحيح ، تقويت قدرت اراده و به عبارتي مکتبي انساني و متعالي تبديل شد و در سايه آن ، انسانهاي بسياري به چنان درجات عالي روحي دست يافتند که تصور آن براي انسانهاي عادي غير ممکن مي نمايد .
مسابقات و تمرينات يا با شمشير واقعي ( كاتانا ) و يا با شمشير چوبي ( بوکوتو ) صورت مي گرفت ، اما از اواخر نيمه قرن هجدهم ميلادي ، تغييراتي در اين زمينه رخ داد و ابزار تمريني و دفاعي مخصوصي مانند شمشير خيزراني به وجود آمد که اين خود زمينه تحولات مهمي براي شمشير زني و شمشير زنان شد و بدين ترتيب مبارزه و جنگ بتدريج صورت ورزشي يافت و نام کن دو بر آن نهاده شد
اما در دوره « ميجی » حمل شمشير براي سامورائيها ممنوع و هنر اصيل سامورايي کم رنگ شد و در سراسر ژاپن به جز چند « دوجو » تقريبا همه مدارس تعطيل شدند . اين وضع مدتها به طول انجاميد تا اينکه در سال 1877 ميلادي استادان سامورايي با تلاش و ممارست نمايشي از اين هنر اصيل را دوباره به صحنه اجتماع و فرهنگ ژاپن آوردند و باعث توجه دوباره مردم به آداب و رسوم گذشته سامورائيها شدند . متعاقب آن در سال 1879 ميلادي پليس ژاپن در توکيو ، کلاسي براي آموزش کادر خود تاسيس کرد و در سال 1911 ميلادي کن دو در مدارس متوسطه اين کشور در رديف مهمترين دروس قرار گرفت . سرانجام پس از فراز و نشيب هاي گوناگون و در نهايت ، حذف موارد خشن از تمرينات آن صورتي مدرن يافت . در سال 1952 ميلادي تمامي محدوديتهايي که در گذشته بر آن اعمال مي شد ، از ميان رفت و فدراسيون يكپارچه كن دو ژاپن ( ajkf all japan kendo federation ) شكل گرفت .
امروز تمرين کن دو به دليل آنکه براي تعالي فکر ، روح و جسم انسانها مفيد و مهم تشخيص داده شد ، به طور رسمي جزوء دروس اصلي مدارس ژاپن قرار دارد .
ايی . آی . دو يا مکتبي براي کنترل جسم ، روح و ذهن
هنر شمشير زنی در سراسر ژاپن ، تاريخي کهن و قدمتي بسيار طولاني دارد ، براساس تحقيقات باستان شناسي و آثار کشف شده بيشتر حدس زده مي شود سابقه آن به دوره « ياماتو جيدای » قبل از ميلاد مسيح بر گردد .
در اعصار گذشته هنر شمشير زني را « تاچي اوچي» مي خواندند ، هنري رزمي که تکنيکهاي محدود آن را اغلب نظاميان فرا مي گرفتند تا در جنگها به کار گيرند . از سالهاي 800 ميلادي جنگهاي ملوک الطوايفي در سرزمين ژاپن شروع شد که بيش از چهار قرن به طول انجاميد ، در اين مدت شمار بسياري از انسانها تلف شدند . در پس نتيجه تجربيات فراوان ناشي از اين نبردها ، شمشير ژاپني شکل واقعي و امروزي خود را يافت و تکنيکهاي رزمي به شکوفايي رسيد و در نهايت هنر « کن جوتسو » شگل گرفت .
در سالهي 1334 ـ 1191 ميلادي ، در دوره « کاماکورا » کن جوتسو به نهايت پيشرفت کرد و به يکي از پرطرفدارترين هنرهاي رزمي عصر تبديل شد به طوري اين دوره «سالهاي طلايي سامورائيها » نام گرفت. در آن سالها مسابقات و تمرينات با شمشير واقعي و يا با شمشير چوبي به نام « بوکوتو » صورت مي گرفت که همين مسئله نيز صدمات و آسيبهاي بسياري را به دنبال مي آورد .
ظهور ايي . آي . دودر دوره حکومت موروماچي ( 1570 – 1397 ميلادي ) شيوه هايي در به کارگيري شمشير در حالات گوناگون حمله و دفاع وجود داشت تا اينکه شخصي به نام « هاياشي زاکي جين سوکه » ( 1621 ـ 1546 ميلادي ) که يک بوشي از خانواده جنگاوران ( سامورايي ) بود ، نخستين سيستم مدون و کلاسه بندي شده را به عنوان « ايی . آی » بنيانگذاري کرد .
ايي آي فنون استفاده کامل از شمشير بود و در ابتدا حرکاتي سريع براي حمله يا دفاع . با گذشت زمان و خاموش شدن آتش جنگهاي داخلي ، استادان در آن مفاهيمي سرشار و عالي براي ايجاد انضباط روحي ، فکري و جسمي انسان مشاهده کردند و همين مهم باعث رونق ايي آي و ظهور مکتب « ايي . آي . دو » شد .
در ايي آي دو همه حرکتهاي جنگاوران سامورايي بايد بر کنترل جسم و تعادل ذهن و روح استوار مي شد و هر چند که ديگر چندان از جنگها و درگيريها خبري نبود ولي از نظر انضباطي ، ايي آي دو کا بايد همواره در جريان تمرينات ، خود را در صحنه نبرد مي پنداشت و رعايت حالات و شرايط جنگي ، جزو واجبات اين هنر زيباي رزمي بود . بدين ترتيب مکتبي که در آغاز براي به دو نيم کردن انسانها و پيروزي در جنگها به وجود آمده بود به راهي براي تصميم گيري درست ، تجزيه و تحليل صحيح ، تقويت قدرت اراده و به عبارتي مکتبي انساني و متعالي تبديل شد و در سايه آن ، انسانهاي بسياري به چنان درجات عالي روحي دست يافتند که تصور آن براي انسانهاي عادي غير ممکن مي نمايد .
مسابقات و تمرينات يا با شمشير واقعي ( كاتانا ) و يا با شمشير چوبي ( بوکوتو ) صورت مي گرفت ، اما از اواخر نيمه قرن هجدهم ميلادي ، تغييراتي در اين زمينه رخ داد و ابزار تمريني و دفاعي مخصوصي مانند شمشير خيزراني به وجود آمد که اين خود زمينه تحولات مهمي براي شمشير زني و شمشير زنان شد و بدين ترتيب مبارزه و جنگ بتدريج صورت ورزشي يافت و نام کن دو بر آن نهاده شد
اما در دوره « ميجی » حمل شمشير براي سامورائيها ممنوع و هنر اصيل سامورايي کم رنگ شد و در سراسر ژاپن به جز چند « دوجو » تقريبا همه مدارس تعطيل شدند . اين وضع مدتها به طول انجاميد تا اينکه در سال 1877 ميلادي استادان سامورايي با تلاش و ممارست نمايشي از اين هنر اصيل را دوباره به صحنه اجتماع و فرهنگ ژاپن آوردند و باعث توجه دوباره مردم به آداب و رسوم گذشته سامورائيها شدند . متعاقب آن در سال 1879 ميلادي پليس ژاپن در توکيو ، کلاسي براي آموزش کادر خود تاسيس کرد و در سال 1911 ميلادي کن دو در مدارس متوسطه اين کشور در رديف مهمترين دروس قرار گرفت . سرانجام پس از فراز و نشيب هاي گوناگون و در نهايت ، حذف موارد خشن از تمرينات آن صورتي مدرن يافت . در سال 1952 ميلادي تمامي محدوديتهايي که در گذشته بر آن اعمال مي شد ، از ميان رفت و فدراسيون يكپارچه كن دو ژاپن ( ajkf all japan kendo federation ) شكل گرفت .
امروز تمرين کن دو به دليل آنکه براي تعالي فکر ، روح و جسم انسانها مفيد و مهم تشخيص داده شد ، به طور رسمي جزوء دروس اصلي مدارس ژاپن قرار دارد .