ماری مریم
3rd October 2012, 11:10 AM
http://www.aftabir.com/lifestyle/images/bbe5cd9240ebc379557bdac8c4deaf43.jpg
یک دقیقه چه زمانی است؟ در یک دقیقه چند کلمه می شود نوشت؟ چند کلمه می شود خواند؟ چند کوک می توان به پارچه زد؟ چه مقدار از یک میز کار را تمیز کرد؟
مقیاس ما برای بیش تر کارها یک یا دو ساعت است، برای همین درست نمی دانیم یک دقیقه چه مقدار از زمان است. اگر به ساعت نگاه کنیم و ببینیم پنج دقیقه تا آغاز یک کاری زمان داریم آن را به صبر کردن می گذرانیم نه انجام دادن یک کار کوچک یا بخشی از یک کار بزرگ؛ هرچند که می دانیم پنج دقیقه، پنج تا «یک دقیقه» است و در هر کدام از این دقیقه ها می توان چند کلمه خواند، نوشت، چند کوک به پارچه زد و مقداری از میز به هم ریخته را مرتب کرد.
پنج دقیقه زمان بگیرید و کارهایی را که هر روز با مقیاس یکی دو ساعته انجام می دهید در این زمان کوچک انجام دهید. برای پنج دقیقه کتاب بخوانید، آشپزی کنید، نقاشی بکشید و قدم بزنید. ببینید چه مقدار از آن کار در پنج دقیقه انجام می شود. به احتمال زیاد از چیزی که خیال می کنید بیشتر است. حالا همین آزمایش را با یک دقیقه تکرار کنید. گمان می کنم یک دقیقه هم طولانی تر از چیزی شود که تصور می کرده اید.
در ذهن اغلب ما لیستی بلند بالا وجود دارد از کارهایی که دوست داریم انجام بدهیم و گرفتاری های روزمره فرصت آن را نمی دهد: کتاب هایی که می خواهیم بخوانیم، چیزهایی که می خواهیم بیاموزیم، وسایلی که می خواهیم بسازیم، کارهایی که امیدواریم در تعطیلات، بعد از فارغ التحصیلی یا بعد از بازنشستگی انجام بدهیم و ...
این زمان های کوچک، این یک دقیقه ها و پنج دقیقه های پیش از آغاز کارهایمان را می توان به آن کارها اختصاص داد. می توانیم هر بار به اندازه ی پنج دقیقه کتاب بخوانیم، نرمش کنیم یا فقط با چشم های بسته زیر آفتاب بنشینیم. این طوری روزمان را پر از لحظات کوتاه اما دلخواه کرده ایم. یادمان نرود که بسیاری از شادی های کوچک در لحظات کوتاه پنهان شده اند.
نویسنده: آمنه روحانی
یک دقیقه چه زمانی است؟ در یک دقیقه چند کلمه می شود نوشت؟ چند کلمه می شود خواند؟ چند کوک می توان به پارچه زد؟ چه مقدار از یک میز کار را تمیز کرد؟
مقیاس ما برای بیش تر کارها یک یا دو ساعت است، برای همین درست نمی دانیم یک دقیقه چه مقدار از زمان است. اگر به ساعت نگاه کنیم و ببینیم پنج دقیقه تا آغاز یک کاری زمان داریم آن را به صبر کردن می گذرانیم نه انجام دادن یک کار کوچک یا بخشی از یک کار بزرگ؛ هرچند که می دانیم پنج دقیقه، پنج تا «یک دقیقه» است و در هر کدام از این دقیقه ها می توان چند کلمه خواند، نوشت، چند کوک به پارچه زد و مقداری از میز به هم ریخته را مرتب کرد.
پنج دقیقه زمان بگیرید و کارهایی را که هر روز با مقیاس یکی دو ساعته انجام می دهید در این زمان کوچک انجام دهید. برای پنج دقیقه کتاب بخوانید، آشپزی کنید، نقاشی بکشید و قدم بزنید. ببینید چه مقدار از آن کار در پنج دقیقه انجام می شود. به احتمال زیاد از چیزی که خیال می کنید بیشتر است. حالا همین آزمایش را با یک دقیقه تکرار کنید. گمان می کنم یک دقیقه هم طولانی تر از چیزی شود که تصور می کرده اید.
در ذهن اغلب ما لیستی بلند بالا وجود دارد از کارهایی که دوست داریم انجام بدهیم و گرفتاری های روزمره فرصت آن را نمی دهد: کتاب هایی که می خواهیم بخوانیم، چیزهایی که می خواهیم بیاموزیم، وسایلی که می خواهیم بسازیم، کارهایی که امیدواریم در تعطیلات، بعد از فارغ التحصیلی یا بعد از بازنشستگی انجام بدهیم و ...
این زمان های کوچک، این یک دقیقه ها و پنج دقیقه های پیش از آغاز کارهایمان را می توان به آن کارها اختصاص داد. می توانیم هر بار به اندازه ی پنج دقیقه کتاب بخوانیم، نرمش کنیم یا فقط با چشم های بسته زیر آفتاب بنشینیم. این طوری روزمان را پر از لحظات کوتاه اما دلخواه کرده ایم. یادمان نرود که بسیاری از شادی های کوچک در لحظات کوتاه پنهان شده اند.
نویسنده: آمنه روحانی