yasaman hedayati
22nd September 2012, 03:03 PM
http://media.isna.ir/content/Dang1.jpg/6
مهندساني از دانشگاه براون، تک‌بلورهاي نانومقياسي خلق کرده‌اند که مي‌توانند نور ليزري قرمز، سبز و آبي را در صفحه نمايش‌هاي ديجيتالي توليد کنند.
به گزارش سرويس فناوري ايسنا، اندازه اين نقاط تعيين‌کننده رنگ است، ولي تمام اين نقاط کوانتومي هرمي شکل با يک روش و از يک عنصر يکسان ساخته شده‌اند. در اين آزمايش‌ها، تقويت نور به توان بسيار کمي نياز داشت. نمونههاي پيش ساخته اين گروه اولين ليزر در نوع خودشان هستند.
ليزرهاي قرمز، سبز و آبي به اندازه کافي کوچک و ارزان شده‌اند تا راه خود را در محصولات از وسايل DVD گرفته تا نوشت‌افزارهاي تجملي پيدا کنند، ولي هر کدام از اين رنگ‌ها با مواد نيمه‌رساناي مختلف و فرايند‌هاي پرزحمت رشد بلوري ساخته مي‌شوند. يک فناوري تازه نشان مي‌دهد که تمام اين سه رنگ از يک ماده قابل حصول هستند.
اين مواد در ليزرهاي پيش‌ساخته‌اي که در اين مطالعه توصيف شده‌اند، نانوذراتي نيمه‌رسانا به نام نقاط کوانتومي کلوئيدي يا نانوبلور با يک هسته داخلي از جنس آلياژ کادميوم و سلنيوم و پوششي از آلياژ روي، کادميوم و گوگرد و يک چسب مولکولي آلي اختصاصي هستند.
اين شيميدانان نانوبلورهاي مذکور را با استفاده از فرايند مرطوب شيميايي که به آنها اجازه تغيير اندازه نانوبلور با تغيير زمان ساخت را مي‌دهد، توليد مي‌کنند. تغيير اندازه نانوبلور تمام آن چيزي است که براي توليد رنگ‌هاي نوري مختلف ليزري مورد نياز است؛ هسته‌هاي 4.2 نانومتري نور قرمز، هسته‌هاي 3.2 نانومتري نور سبز و 2.5 نانومتري‌ها هم نور آبي توليد مي‌کنند. اندازه‌هاي مختلف رنگ‌هاي ديگري از طيف را ايجاد خواهند کرد.
«کونگ دانگ»، محقق ارشد اين تحقيق مي‌گويد: پيشرفت‌هاي شاخص اين کار نسبت به تلاش‌هاي قبلي براي ساخت ليزرها با نقاط کوانتومي کلوئيدي به ساختار نانوبلور و روکش آن مربوط مي‌شود.
وي مي‌افزايد: بخاطر بهبود عملکرد الکتريکي و مکانيک کوانتومي آنها، اين هرم‌هاي پوشش‌دار براي توليد نور ليزري به انرژي 10 برابر کمتر يا توان هزار برابر کمتر از نمونههاي قبلي نياز دارند.
هنگامي که اين شيميدانان ترکيبي از نقاط کوانتومي کلوئيدي را با مشخصات تعيين شده مخلوط کردند، يک مايع چسبناک که تا حدي به لاک ناخن شباهت داشت، رسيدند.
براي ساخت يک ليزر، اين پژوهشگران يک شيشه مربعي يا ساير اشکال را با اين سيال پوشاندند. هنگامي که سيال تبخير مي‌شود، چيزي که روي شيشه باقي مي‌ماند لايه‌هاي جامد چندگانه بسيار فشرده و منظمي از نانوبلورها است. با ساندويچ کردن اين شيشه بين دو آينه مخصوص، آنها يکي از ساختارهاي ليزري بسيار چالش‌انگيز بنام ليزر گسيلنده- سطحي کاواک- عمودي را خلق کردند.
مهندساني از دانشگاه براون، تک‌بلورهاي نانومقياسي خلق کرده‌اند که مي‌توانند نور ليزري قرمز، سبز و آبي را در صفحه نمايش‌هاي ديجيتالي توليد کنند.
به گزارش سرويس فناوري ايسنا، اندازه اين نقاط تعيين‌کننده رنگ است، ولي تمام اين نقاط کوانتومي هرمي شکل با يک روش و از يک عنصر يکسان ساخته شده‌اند. در اين آزمايش‌ها، تقويت نور به توان بسيار کمي نياز داشت. نمونههاي پيش ساخته اين گروه اولين ليزر در نوع خودشان هستند.
ليزرهاي قرمز، سبز و آبي به اندازه کافي کوچک و ارزان شده‌اند تا راه خود را در محصولات از وسايل DVD گرفته تا نوشت‌افزارهاي تجملي پيدا کنند، ولي هر کدام از اين رنگ‌ها با مواد نيمه‌رساناي مختلف و فرايند‌هاي پرزحمت رشد بلوري ساخته مي‌شوند. يک فناوري تازه نشان مي‌دهد که تمام اين سه رنگ از يک ماده قابل حصول هستند.
اين مواد در ليزرهاي پيش‌ساخته‌اي که در اين مطالعه توصيف شده‌اند، نانوذراتي نيمه‌رسانا به نام نقاط کوانتومي کلوئيدي يا نانوبلور با يک هسته داخلي از جنس آلياژ کادميوم و سلنيوم و پوششي از آلياژ روي، کادميوم و گوگرد و يک چسب مولکولي آلي اختصاصي هستند.
اين شيميدانان نانوبلورهاي مذکور را با استفاده از فرايند مرطوب شيميايي که به آنها اجازه تغيير اندازه نانوبلور با تغيير زمان ساخت را مي‌دهد، توليد مي‌کنند. تغيير اندازه نانوبلور تمام آن چيزي است که براي توليد رنگ‌هاي نوري مختلف ليزري مورد نياز است؛ هسته‌هاي 4.2 نانومتري نور قرمز، هسته‌هاي 3.2 نانومتري نور سبز و 2.5 نانومتري‌ها هم نور آبي توليد مي‌کنند. اندازه‌هاي مختلف رنگ‌هاي ديگري از طيف را ايجاد خواهند کرد.
«کونگ دانگ»، محقق ارشد اين تحقيق مي‌گويد: پيشرفت‌هاي شاخص اين کار نسبت به تلاش‌هاي قبلي براي ساخت ليزرها با نقاط کوانتومي کلوئيدي به ساختار نانوبلور و روکش آن مربوط مي‌شود.
وي مي‌افزايد: بخاطر بهبود عملکرد الکتريکي و مکانيک کوانتومي آنها، اين هرم‌هاي پوشش‌دار براي توليد نور ليزري به انرژي 10 برابر کمتر يا توان هزار برابر کمتر از نمونههاي قبلي نياز دارند.
هنگامي که اين شيميدانان ترکيبي از نقاط کوانتومي کلوئيدي را با مشخصات تعيين شده مخلوط کردند، يک مايع چسبناک که تا حدي به لاک ناخن شباهت داشت، رسيدند.
براي ساخت يک ليزر، اين پژوهشگران يک شيشه مربعي يا ساير اشکال را با اين سيال پوشاندند. هنگامي که سيال تبخير مي‌شود، چيزي که روي شيشه باقي مي‌ماند لايه‌هاي جامد چندگانه بسيار فشرده و منظمي از نانوبلورها است. با ساندويچ کردن اين شيشه بين دو آينه مخصوص، آنها يکي از ساختارهاي ليزري بسيار چالش‌انگيز بنام ليزر گسيلنده- سطحي کاواک- عمودي را خلق کردند.