nika6749
20th September 2012, 05:55 PM
اکثر افراد از این حقیقت آگاه هستند که ما تحت تأثیرات مثبت یا منفی کسانی هستیم که وقت بیشتری را با آنان می گذرانیم. کودکان تحت تأثیر والدین خود هستند و بالعکس، همسران و خواهران و برادران تحت تأثیر یکدیگر هستند و ما تحت تأثیر همکاران، دوستان و همسایگان خود نیز قرار داریم.
البته گاهی در محیط کار، ما بر افرادی که وقت خود را با آنها سپری می کنیم، کنترلی نداریم. در چنین مواردی، باید به بهترین صورت از آن استفاده کنید. گاهی همین موضوع در رابطه با افراد خانواده نیز صادق است. شما وقتی را با آنها می گذرانید نه فقط از آن جهت که مورد علاقه شما هستند بلکه به این دلیل که خانواده شما می باشند. شما چاره قابل قبول دیگری ندارید.
ولی گاهی بر کسانی که وقت خود را با آنها می گذرانیم کاملاً کنترل داریم. مثلاً دوستان و افرادی که به منزل خود دعوت کرده و یا تلفنی با آنها صحبت می کنیم.
وقت و انرژی از مهمترین دارایی های ارزشمند شما هستند. بنابراین بی اندازه اهمیت دارد که با تعقل و تفکر درست، کسانی را که می خواهید وقت خود را با آنها بگذرانید، انتخاب نمایید. آیا شما وقت خود را با افرادی که شما (و خانواده شما) را پرورش می دهند می گذرانید و یا آنکه هم صحبت خود را به طور اتفاقی، انتخاب می نمایید؟ اگر صادق باشید، ممکن است از پاسخ خود متعجب شوید. شاید با بعضی افراد، بدون آنکه علت آن را بدانید، دوست باشید (شاید علت آن تنبلی، راحتی در دوستی یا فقط عادت باشد).
ما نمی گوییم الزاماً تمام دوستی ها را قطع نموده و دوستی های جدیدی را برقرار کنید، همچنین منظورمان آن نیست که تمام دوستی ها براساس سنت، تعهد و یا تجربیات گذشته بد یا نادرست هستند. در واقع شما را تشویق می کنیم که به ارزیابی مجدد و صادقانه نسبت به فردی که با او هستید و همچنین احساسی که بعد از آن به شما دست می دهد بپردازید. آیا او کمکی به رشد شما می کند؟ آیا از نظر شما شخصی قابل تحسین و قابل احترام است؟ آیا یکدیگر را تغذیه می کنید؟ آیا ارزش های مشترکی دارید؟ آیا از نحوه صرف وقت خود یا تماس تلفنی با او، احساس خوبی دارید؟ اگر پاسخ شما منفی باشد، بدان معنا نیست که دیگر نمی توانید به دوستی خود ادامه دهید بلکه شاید تصمیم بگیرید که با او وقت کمتری را سپری کنید و وقت و فضایی را برای ملاقات افرادی تازه یا صرفاً برای تنهایی خود فراهم نمایید.
هدف از این پیشنهاد" قضاوت کردن در مورد دیگران " نیست . شما با معین کردن افرادی که ترجیح می دهید زمان کمتری را با آنها صرف نمایید، به آنها بی احترامی نمی کنید و همچنین تصور نمی کنید آنان افراد فوق العاده ای نیستند. شما فکر نمی کنید بهتر از آنان هستید و یا آنها صفاتی عالی ندارند. فقط شما همه چیز را بررسی کرده و ترجیح می دهید زمان خود را به تنهایی یا با شخص دیگر سپری نمایید. به یاد داشته باشید که هر یک از ما فقط زمانی مشخص (احتمالاً کمتر از آنچه که می خواهیم) برای سپری کردن با افراد دیگر داریم. بهترین انتخاب بستگی به خود ما دارد. مثلاً فردی صدها نفر را که به دلایل مختلف دوست دارد ملاقات می کند اما ترجیح می دهد که وقت خود را با آنها نگذراند و در ضمن بخش مهم قضیه آن است که حدس می زند بیشتر آنان نیز احساس او را داشته باشند. من به شخصه عاشق تنهایی هستم و اگر قرار باشد با شخص دیگری باشم، دوست دارم با کسی باشم که واقعاً از بودن با او لذت می برم.
مثلاً اکثر ما ترجیح می دهیم که با افراد تند مزاج و زود رنج وقت زیادی را صرف نکنیم و از افرادی هم که ترحم و شکایت کردن را دوست دارند اجتناب می کنیم. تعیین بعضی از ترجیحات ما ناشی از این آگاهی است که تحت تأثیر اطرافیان خود قرار می گیریم. پس اگر وقت خود را با آدمهای همیشه شاکی سپری کنیم ، خود ما نیز تمایل به شِکوه کردن پیدا می کنیم و الی آخر.
اجرای این سیاست، قابلیت زیادی برای نفوذ بر چگونگی زندگی دارد، اطرافیان شما، مخصوصاً آنهایی که برای وقت گذرانی انتخاب می کنید، بر دیدگاه و حال خوش شما تأثیر زیادی دارند. اگر هم صحبت خوبی را بر گزینید، زندگی شما آسان تر و کم استرس تر می شود.
البته گاهی در محیط کار، ما بر افرادی که وقت خود را با آنها سپری می کنیم، کنترلی نداریم. در چنین مواردی، باید به بهترین صورت از آن استفاده کنید. گاهی همین موضوع در رابطه با افراد خانواده نیز صادق است. شما وقتی را با آنها می گذرانید نه فقط از آن جهت که مورد علاقه شما هستند بلکه به این دلیل که خانواده شما می باشند. شما چاره قابل قبول دیگری ندارید.
ولی گاهی بر کسانی که وقت خود را با آنها می گذرانیم کاملاً کنترل داریم. مثلاً دوستان و افرادی که به منزل خود دعوت کرده و یا تلفنی با آنها صحبت می کنیم.
وقت و انرژی از مهمترین دارایی های ارزشمند شما هستند. بنابراین بی اندازه اهمیت دارد که با تعقل و تفکر درست، کسانی را که می خواهید وقت خود را با آنها بگذرانید، انتخاب نمایید. آیا شما وقت خود را با افرادی که شما (و خانواده شما) را پرورش می دهند می گذرانید و یا آنکه هم صحبت خود را به طور اتفاقی، انتخاب می نمایید؟ اگر صادق باشید، ممکن است از پاسخ خود متعجب شوید. شاید با بعضی افراد، بدون آنکه علت آن را بدانید، دوست باشید (شاید علت آن تنبلی، راحتی در دوستی یا فقط عادت باشد).
ما نمی گوییم الزاماً تمام دوستی ها را قطع نموده و دوستی های جدیدی را برقرار کنید، همچنین منظورمان آن نیست که تمام دوستی ها براساس سنت، تعهد و یا تجربیات گذشته بد یا نادرست هستند. در واقع شما را تشویق می کنیم که به ارزیابی مجدد و صادقانه نسبت به فردی که با او هستید و همچنین احساسی که بعد از آن به شما دست می دهد بپردازید. آیا او کمکی به رشد شما می کند؟ آیا از نظر شما شخصی قابل تحسین و قابل احترام است؟ آیا یکدیگر را تغذیه می کنید؟ آیا ارزش های مشترکی دارید؟ آیا از نحوه صرف وقت خود یا تماس تلفنی با او، احساس خوبی دارید؟ اگر پاسخ شما منفی باشد، بدان معنا نیست که دیگر نمی توانید به دوستی خود ادامه دهید بلکه شاید تصمیم بگیرید که با او وقت کمتری را سپری کنید و وقت و فضایی را برای ملاقات افرادی تازه یا صرفاً برای تنهایی خود فراهم نمایید.
هدف از این پیشنهاد" قضاوت کردن در مورد دیگران " نیست . شما با معین کردن افرادی که ترجیح می دهید زمان کمتری را با آنها صرف نمایید، به آنها بی احترامی نمی کنید و همچنین تصور نمی کنید آنان افراد فوق العاده ای نیستند. شما فکر نمی کنید بهتر از آنان هستید و یا آنها صفاتی عالی ندارند. فقط شما همه چیز را بررسی کرده و ترجیح می دهید زمان خود را به تنهایی یا با شخص دیگر سپری نمایید. به یاد داشته باشید که هر یک از ما فقط زمانی مشخص (احتمالاً کمتر از آنچه که می خواهیم) برای سپری کردن با افراد دیگر داریم. بهترین انتخاب بستگی به خود ما دارد. مثلاً فردی صدها نفر را که به دلایل مختلف دوست دارد ملاقات می کند اما ترجیح می دهد که وقت خود را با آنها نگذراند و در ضمن بخش مهم قضیه آن است که حدس می زند بیشتر آنان نیز احساس او را داشته باشند. من به شخصه عاشق تنهایی هستم و اگر قرار باشد با شخص دیگری باشم، دوست دارم با کسی باشم که واقعاً از بودن با او لذت می برم.
مثلاً اکثر ما ترجیح می دهیم که با افراد تند مزاج و زود رنج وقت زیادی را صرف نکنیم و از افرادی هم که ترحم و شکایت کردن را دوست دارند اجتناب می کنیم. تعیین بعضی از ترجیحات ما ناشی از این آگاهی است که تحت تأثیر اطرافیان خود قرار می گیریم. پس اگر وقت خود را با آدمهای همیشه شاکی سپری کنیم ، خود ما نیز تمایل به شِکوه کردن پیدا می کنیم و الی آخر.
اجرای این سیاست، قابلیت زیادی برای نفوذ بر چگونگی زندگی دارد، اطرافیان شما، مخصوصاً آنهایی که برای وقت گذرانی انتخاب می کنید، بر دیدگاه و حال خوش شما تأثیر زیادی دارند. اگر هم صحبت خوبی را بر گزینید، زندگی شما آسان تر و کم استرس تر می شود.