بلدرچین
7th September 2012, 06:53 PM
تاریخچه اختراع سرنگ (http://www.newdesign.ir/search.asp?id=355&rnd=6826)
در زندگی روزمره از وسایل و ابزارهایی استفاده می کنیم که از فرط استفاده،
وجودشان برایمان کاملا عادی شده است و شاید گاه تصور کنیم این ابزارها به خودی خود
به وجود آمده اند. دانستن تاریخچه ابداع و اختراع این وسایل و روند پیشرفت در آنها
می تواند برای هر کسی جالب باشد، چندان تقاوتی نمی کند که این وسیله «چرخ» باشد و
یا یک «پردازنده» پیشرفته کامپیوتر.
قبل از اینکه درباره تاریخچه اختراع سرنگ مطلبی گفته شود، باید تعریفی کوتاه از
این وسیله داشته باشیم. این روزها هرگاه نام سرنگ را می شنویم، در وهله اول به یاد
سرنگ پزشکی می افتیم که تشکیل شده از یک پمپ پیستونی که می تواند با فشار دست در
یک استوانه به جلو عقب برود و در انتهای آن استوانه کوچکی قرار دارد که در محل آن
می تواند به یک سوزن ظریف میان تهی متصل شود و برای تزریق و یا کشیدن مایعات و
گازها مورد استفاده قرار گیرد. اما اگر شکل های ابتدایی سرنگ ها را مد نظر قرار
دهیم، تارخچه سرنگ به میزان زیادی متفاوت می شود:
129 تا 200 سال قبل از میلاد مسیح: جالینوس، طبیب یونانی،
شکلی ابتدایی از سرنگ را ایجاد کرده بود که به یاری آن در هنگام تشریح مردگان می
توانست خون را به رگ های مغزی تزریق کند.
قرن نهم میلادی: پزشکی عراقی- مصری
به نام علی الموصلی از یک شیشه استوانه ای میان تهی برای ساکشن و برداشتن کاتاراکت
استفاده کرد.
سال 1760: اشکال ابتدایی تزریق درون وریدی و
انفوزیون مایعات شروع شد.
سال 1844: یک پزشک ایرلندی به نام
دکتر فرانسیس رایند، سوزن میان تهی را اختراع کرد.
سال
1853: در این سال دکتر الکساندر وود (متولد سال 1817)، نوعی از سرنگ را که
می توانست برای تزریقات زیرجلدی به کار رود اختراع کرد. دکتر وود از سال 1850
دبیری کالج سلطنتی ادینبورگ را برعهده داشت. وی با قرار دادن یک سوزن میان تهی در
انتهای یک پیستون فلزی توانست شکلی تقریبا امروزی از سرنگ را اختراع کند. وی در آن
سال در مجله پزشکی مقاله کوتاهی با این عنوان چاپ کرد: "روشی تازه برای درمان
نورالژی با استفاده مستقیم از مخدرها در نقاط دردناک". در این مقاله وی به این
مطلب اشاره کرده بود که شیوه وی می تواند برای تزریق سایر داروها هم مورد استفاده
قرار بگیرد و منحصر به تزریق مخدرها نیست. درست در همین زمان و به طور جداگانه یک
پزشک فرانسوس به نام دکتر چارلز پراواز، اختراع کاملا مشابهی انجام داد و توانست
یک سرنگ فلزی ایجاد کند. وی از اختراعش برای درمان آنوریسم استفاده کرد. دکتر
پراواز یک ارتوپد بود و گرچه به خاطر اختراع سرنگ مشهور شد ولی کارهای بسیار جالبی
در درمان اسکولیوز و دررفتگی مادرزادی مفصل هیپ هم انجام داد.
سرنگ فلزی قرن 19- موزه علوم
لندن
سرنگ های واکسناسیون: مخترع سرنگ های ویژه واکسناسیون شخصی به نام بنجامین
روبین بوده است.
سال 1949: در این سال سرنگ های یک بار مصرف
به وسیله آرتور اسمیت اختراع شد.
سال 1954: سرنگ های یک بار
مصرف به تولید انبوه رسیدند و در این سال به وسیله دکتر جوناس سالک برای تزریق
واکسن پولیوی جدید سالک به یک میلیون کودک آمریکایی مورد استفاده قرار گرفتند. این
سرنگ ها برای اولین بار شیشه ای بودند.
سال 1955: شرکت
Roehr، سرنگ پلاستیکی یک بار مصرف تولید کرد.
سال 1956: یک
فارماکولوژیست نیوزیلندی به نام کولین مورداک، امتیاز سرنگ های پلاستیکی یک بار
مصرف را به ثبت رساند.
سوزن های میکرو: سوزن میکرو یک ابزار بدون درد جهت تزریق محسوب می شود. یک سوزن
میکرو از 400 سوزن سیلیکونی میکروسکوپی تشکیل شده است. شکل ابتدایی این وسیله به
وسیله Mark Prausnitz استاد مهندسی شیمی انستیتوی فن آوری جورجیا و یک مهندس
الکترونیک به نام مارک الن اختراع شد.
در زندگی روزمره از وسایل و ابزارهایی استفاده می کنیم که از فرط استفاده،
وجودشان برایمان کاملا عادی شده است و شاید گاه تصور کنیم این ابزارها به خودی خود
به وجود آمده اند. دانستن تاریخچه ابداع و اختراع این وسایل و روند پیشرفت در آنها
می تواند برای هر کسی جالب باشد، چندان تقاوتی نمی کند که این وسیله «چرخ» باشد و
یا یک «پردازنده» پیشرفته کامپیوتر.
قبل از اینکه درباره تاریخچه اختراع سرنگ مطلبی گفته شود، باید تعریفی کوتاه از
این وسیله داشته باشیم. این روزها هرگاه نام سرنگ را می شنویم، در وهله اول به یاد
سرنگ پزشکی می افتیم که تشکیل شده از یک پمپ پیستونی که می تواند با فشار دست در
یک استوانه به جلو عقب برود و در انتهای آن استوانه کوچکی قرار دارد که در محل آن
می تواند به یک سوزن ظریف میان تهی متصل شود و برای تزریق و یا کشیدن مایعات و
گازها مورد استفاده قرار گیرد. اما اگر شکل های ابتدایی سرنگ ها را مد نظر قرار
دهیم، تارخچه سرنگ به میزان زیادی متفاوت می شود:
129 تا 200 سال قبل از میلاد مسیح: جالینوس، طبیب یونانی،
شکلی ابتدایی از سرنگ را ایجاد کرده بود که به یاری آن در هنگام تشریح مردگان می
توانست خون را به رگ های مغزی تزریق کند.
قرن نهم میلادی: پزشکی عراقی- مصری
به نام علی الموصلی از یک شیشه استوانه ای میان تهی برای ساکشن و برداشتن کاتاراکت
استفاده کرد.
سال 1760: اشکال ابتدایی تزریق درون وریدی و
انفوزیون مایعات شروع شد.
سال 1844: یک پزشک ایرلندی به نام
دکتر فرانسیس رایند، سوزن میان تهی را اختراع کرد.
سال
1853: در این سال دکتر الکساندر وود (متولد سال 1817)، نوعی از سرنگ را که
می توانست برای تزریقات زیرجلدی به کار رود اختراع کرد. دکتر وود از سال 1850
دبیری کالج سلطنتی ادینبورگ را برعهده داشت. وی با قرار دادن یک سوزن میان تهی در
انتهای یک پیستون فلزی توانست شکلی تقریبا امروزی از سرنگ را اختراع کند. وی در آن
سال در مجله پزشکی مقاله کوتاهی با این عنوان چاپ کرد: "روشی تازه برای درمان
نورالژی با استفاده مستقیم از مخدرها در نقاط دردناک". در این مقاله وی به این
مطلب اشاره کرده بود که شیوه وی می تواند برای تزریق سایر داروها هم مورد استفاده
قرار بگیرد و منحصر به تزریق مخدرها نیست. درست در همین زمان و به طور جداگانه یک
پزشک فرانسوس به نام دکتر چارلز پراواز، اختراع کاملا مشابهی انجام داد و توانست
یک سرنگ فلزی ایجاد کند. وی از اختراعش برای درمان آنوریسم استفاده کرد. دکتر
پراواز یک ارتوپد بود و گرچه به خاطر اختراع سرنگ مشهور شد ولی کارهای بسیار جالبی
در درمان اسکولیوز و دررفتگی مادرزادی مفصل هیپ هم انجام داد.
سرنگ فلزی قرن 19- موزه علوم
لندن
سرنگ های واکسناسیون: مخترع سرنگ های ویژه واکسناسیون شخصی به نام بنجامین
روبین بوده است.
سال 1949: در این سال سرنگ های یک بار مصرف
به وسیله آرتور اسمیت اختراع شد.
سال 1954: سرنگ های یک بار
مصرف به تولید انبوه رسیدند و در این سال به وسیله دکتر جوناس سالک برای تزریق
واکسن پولیوی جدید سالک به یک میلیون کودک آمریکایی مورد استفاده قرار گرفتند. این
سرنگ ها برای اولین بار شیشه ای بودند.
سال 1955: شرکت
Roehr، سرنگ پلاستیکی یک بار مصرف تولید کرد.
سال 1956: یک
فارماکولوژیست نیوزیلندی به نام کولین مورداک، امتیاز سرنگ های پلاستیکی یک بار
مصرف را به ثبت رساند.
سوزن های میکرو: سوزن میکرو یک ابزار بدون درد جهت تزریق محسوب می شود. یک سوزن
میکرو از 400 سوزن سیلیکونی میکروسکوپی تشکیل شده است. شکل ابتدایی این وسیله به
وسیله Mark Prausnitz استاد مهندسی شیمی انستیتوی فن آوری جورجیا و یک مهندس
الکترونیک به نام مارک الن اختراع شد.