Amaterasu
3rd September 2012, 04:54 PM
چرا هميشه مگاپيكسل بيشتر ، بهتر نيست ؟
مطلبی رو دیدم گفتم شاید به درد کسانی که عکاسی نجومی می کنند بخوره!
نحوه کار دوربين ديجيتال (http://www.iransystems.com/fa/products/category/Digital-Cameras-DSLR-SLR-Comapct-Cameras-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%D9%8A%D9%86-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84-%D8%B9%D9%83%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D8%AD%D8%B1%D9%81%D9%87-%D8%A7%D9%8A-%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%AA%D9%88%D8%B1.html)اينگ ونه است که نور را بر روي سنسوري مي تاباند و سنسور نور را تبديل به بارهاي الکتريکي مي کند. بسته به دوربيني که استفاده مي کنيد، نور به روش هاي مختلفي بر روي سنسور تابانده مي شود. دوربين هاي SLR با استفاده از يک سيستم پيچيده لنز و آينه نور را مي چرخانند ، ولي دوربين هاي کامپکت ببين و بگير از لحاظ مکانيکي بسيار ساده ترند. اما در قلب هر دو آنها يک سنسور اصلي با کارايي همانند به کار رفته است.
اين سنسور همان جايي است که دعواي مگاپيکسل آغاز مي شود. هنگامي که شما دکمه شاتر دوربين را فشار مي دهيد،سنسور (همانند فيلم در دوربين هاي قديمي) تحت تاثير نور ورودي از دريچه دوربين قرار مي گيرد و ميزان اين تابش هم بسته به مدت زمان نوردهي است که انتخاب کرده ايد. ساده ترين تشبيهي که مي توان در مورد سنسور دوربين هاي ديجيتال به کار برد اين است که آن را به مجموعه منظمي از سطل ها تشبيه کرد که آب باران را جمع آوري مي کنند. سنسور هم مجموعه منظمي از پيکسل ها است که فوتون هاي نور را جمع آوري مي کنند و کيفيتش هم بستگي به اين دارد که چه ميزان از فوتون هاي جمع آوري شده به بار الکتريکي تبديل شوند. سنسورهاي دوربين عکاسي به دو دسته اصلي CCD و CMOS تقسيم بندي مي شود.
به طور کلي، هر چه تعداد پيکسل هاي قرار گرفته در سنسور بيشتر باشند، عکس هاي آن کيفيت و رزولوشن بالاتري خواهند داشت. مگاپيکسل عبارت از يک ميليون پيکسل است و يک عکس 12 مگاپيکسلي کيفيت و رزولوشني به ميزان 12 ميليون پيکسل دارد. کيفيت بسيار بالايي به نظر مي آيد، البته تا وقتي که با تصاوير گيگاپيکسلي آشنا نشده باشيد! براي مقايسه بهتر است که بدانيد کيفيت تصوير يک مانيتور 30 اينچي با رزولوشن 2560*1600 تنها کمي بيشتر از 4 مگاپيکسل است و حتي بهترين ويدئوي HD هم تنها 2 مگاپيکسل کيفيت دارد؛ اندازه تلويزيون در اين زمينه تاثيري ندارد.
امروزه بسياري از دوربين هاي ببين و بگير دسته 250 دلاري که توسط نيکون و کانن توليد مي شوند، کيفيتي بين 10 تا 12 مگاپيکسل دارند و حتي سوني اريکسون همراه با گوشي جديدش (Idou) دوربيني 12 مگاپيکسلي ارائه کرده است! يعني دوربيني همانند کانن Xsi يا نيکون 3000 دلاري D700 Pro (http://www.iransystems.com/fa/products/individual/Nikon-D700-SLR-Digital-Camera-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%D9%8A%D9%86-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84-%D8%B9%D9%83%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D9%86%D9%8A%D9%83%D9%88%D9%86.html)؛ اين ديگه چيه!؟
البته ميان عکس هايي که با اين دو دوربين مي گيريد، ازلحاظ کيفيت دنيايي تفاوت است. مهمترين تفاوت هم به اندازه سنسور و تعداد پيکسل هاي آن بر مي گردد. در يک دوربين DSLR نسبت به تلفن همراه سنسور بسيار بزرگتري مي توان قرار داد و اين نه تنها به اين معني است که شما تعداد پيکسل بيشتري را مي توانيد روي اين سنسور جاي دهيد، بلکه مي توانيد پيکسل هاي بسيار بزرگتري را هم داشته باشيد - تصور کنيد که سطل هاي بزرگتري براي جمع کردن نور داشته باشيد.
سنسور به کار رفته در دوربين هاي DSLR در برابر سنسور دوربين هاي کامپکت ببين و بگير بسيار بزرگ است. همانطور که در اين مقاله اشاره شده، اندازه سنسور بيان کننده اندازه کانالي است که اطراف آن را احاطه کرده است و به اندازه فيزيکي خود سنسور بستگي ندارد. اندازه سنسور به صورت نسبت آن با فيلم 35 ميليمتري به عنوان يک استاندارد بيان مي شود. دوربيني را که سنسورش ابعادي برابر با فيلم 35 ميليمتري داشته باشد full-frame مي نامند.
براي داشتن دوربين ها و تلفن هاي کوچکتر با رزولوشن تصوير بالا (high-resolution)، توليد کنندگان سعي دارند تا حد ممکن، تعداد بسيار زيادي پيکسل ريز را در سنسور هاي ريز فشرده مي کنند. نوع و جنس پيکسل ها در دوربين هاي ببين و بگير معمولي با پيکسل هاي کيفيت بالايي که در دوربين هاي DSLR ديده مي شود کاملا متفاوت است؛ همين موضوع است که باعث مي شود که عکس هاي آنها دقت رنگي بد و گستره ديناميک پايين تري داشته باشند.
نويز، مشکل بعدي دوربين هاي ديجيتال است. هنگامي که شما پيکسل ها را به صورت فشرده کنار هم مي گذاريد، با اين کار حرارت زيادي توليد مي کنيد که يکي از دلايل ايجاد نويز است. احتمالا دانه هاي رنگارنگ ريزي را که در برخي قسمت هاي عکس هاي ديجيتال ايجاد مي شوند ديده ايد. هنگامي هم که ISO را به صورت دستي تنظيم مي کنيد و حساسيت سنسور را براي دريافت نور بيشتر بالا مي بريد وضع وخيم تر مي شود. اين تاثير در دوربين هاي ببين و بگير جديد هنگامي که حساسيت به ISO 800 نزديک مي شود به راحتي قابل مشاهده است. در صورتي که نيکون D700 و کانن 5D Mark II (http://www.iransystems.com/fa/products/individual/Canon-EOS-5D-Mark-II-SLR-Digital-Camera-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%D9%8A%D9%86-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84-%D8%B9%D9%83%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D9%83%D8%A7%D9%86%D9%86.html)حتي با ISO 3200 عکس هاي خوب و قابل قبولي توليد مي کنند.
نتيجه اينکه در يک اندازه سنسور مشخص، مگاپيکسل پايين تر با پيکسل هاي بزرگتر عکس هاي بهتر و شفاف تري را ارائه مي کند. البته امروزه بسياري از دوربين ها با استفاده از الگوريتم هاي خاصي ميزان نويز را تا حد زيادي کاهش مي دهند. مثلا 5D Mark II 21 مگاپيکسلي کانن با استفاده از اين الگوريتم ها، عکس هايش در ISO هاي بالا، به خوبي عکس هاي D700 12 مگاپيکسلي هستند. اما حالت ايده آل اين است که دوربين سنسور بزرگتر و تعداد پيکسل کمتر داشته باشد. البته يکي از ايرادهاي سطل هاي (پيکسل) بزرگتر در دوربين هاي DSLR اين است که به ميزان نور بيشتري براي پرکردن آنها نياز داريد! يعني اينکه زمان نور دهي طولاني تري بايد انتخاب کنيد.
و حالا نوبت به کيفيت چاپ مي رسد ، کاري که نيمي از مردم بعد از عکاسي انجام مي دهند. تجربه نشان مي دهد که اگر قصدتان داشتن عکس هاي چاپي 10*8 اينچي بدون نويز باشد، 6 مگاپيکسل کيفيت نياز شما را برآورده مي سازد، اما مطمئنا اگر قصد داريد تصوير را در اندازه ديوار اتاقتان چاپ کنيد، مطمئنا يک عکس 6 مگاپيکسلي اصلا به دردتان نمي خورد. همه آرزومند داشتن عکسهايي با جزئيات زياد و غول پيکسل هستند، اما هنگام خريد دوربين براي يک فرد عادي توجه داشته باشيد که مگاپيکسل بالاتر لزوما به معناي بهتر بودن نيست. مسئله اين است که پيکسل هاي آن کيفيت خوب و قابل قبولي داشته باشند. خريد خوب و عکس هاي زيبايي را برايتان آرزو مي کنيم.
منبع:
www.iransystems.com
مطلبی رو دیدم گفتم شاید به درد کسانی که عکاسی نجومی می کنند بخوره!
نحوه کار دوربين ديجيتال (http://www.iransystems.com/fa/products/category/Digital-Cameras-DSLR-SLR-Comapct-Cameras-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%D9%8A%D9%86-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84-%D8%B9%D9%83%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D8%AD%D8%B1%D9%81%D9%87-%D8%A7%D9%8A-%D8%A2%D9%85%D8%A7%D8%AA%D9%88%D8%B1.html)اينگ ونه است که نور را بر روي سنسوري مي تاباند و سنسور نور را تبديل به بارهاي الکتريکي مي کند. بسته به دوربيني که استفاده مي کنيد، نور به روش هاي مختلفي بر روي سنسور تابانده مي شود. دوربين هاي SLR با استفاده از يک سيستم پيچيده لنز و آينه نور را مي چرخانند ، ولي دوربين هاي کامپکت ببين و بگير از لحاظ مکانيکي بسيار ساده ترند. اما در قلب هر دو آنها يک سنسور اصلي با کارايي همانند به کار رفته است.
اين سنسور همان جايي است که دعواي مگاپيکسل آغاز مي شود. هنگامي که شما دکمه شاتر دوربين را فشار مي دهيد،سنسور (همانند فيلم در دوربين هاي قديمي) تحت تاثير نور ورودي از دريچه دوربين قرار مي گيرد و ميزان اين تابش هم بسته به مدت زمان نوردهي است که انتخاب کرده ايد. ساده ترين تشبيهي که مي توان در مورد سنسور دوربين هاي ديجيتال به کار برد اين است که آن را به مجموعه منظمي از سطل ها تشبيه کرد که آب باران را جمع آوري مي کنند. سنسور هم مجموعه منظمي از پيکسل ها است که فوتون هاي نور را جمع آوري مي کنند و کيفيتش هم بستگي به اين دارد که چه ميزان از فوتون هاي جمع آوري شده به بار الکتريکي تبديل شوند. سنسورهاي دوربين عکاسي به دو دسته اصلي CCD و CMOS تقسيم بندي مي شود.
به طور کلي، هر چه تعداد پيکسل هاي قرار گرفته در سنسور بيشتر باشند، عکس هاي آن کيفيت و رزولوشن بالاتري خواهند داشت. مگاپيکسل عبارت از يک ميليون پيکسل است و يک عکس 12 مگاپيکسلي کيفيت و رزولوشني به ميزان 12 ميليون پيکسل دارد. کيفيت بسيار بالايي به نظر مي آيد، البته تا وقتي که با تصاوير گيگاپيکسلي آشنا نشده باشيد! براي مقايسه بهتر است که بدانيد کيفيت تصوير يک مانيتور 30 اينچي با رزولوشن 2560*1600 تنها کمي بيشتر از 4 مگاپيکسل است و حتي بهترين ويدئوي HD هم تنها 2 مگاپيکسل کيفيت دارد؛ اندازه تلويزيون در اين زمينه تاثيري ندارد.
امروزه بسياري از دوربين هاي ببين و بگير دسته 250 دلاري که توسط نيکون و کانن توليد مي شوند، کيفيتي بين 10 تا 12 مگاپيکسل دارند و حتي سوني اريکسون همراه با گوشي جديدش (Idou) دوربيني 12 مگاپيکسلي ارائه کرده است! يعني دوربيني همانند کانن Xsi يا نيکون 3000 دلاري D700 Pro (http://www.iransystems.com/fa/products/individual/Nikon-D700-SLR-Digital-Camera-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%D9%8A%D9%86-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84-%D8%B9%D9%83%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D9%86%D9%8A%D9%83%D9%88%D9%86.html)؛ اين ديگه چيه!؟
البته ميان عکس هايي که با اين دو دوربين مي گيريد، ازلحاظ کيفيت دنيايي تفاوت است. مهمترين تفاوت هم به اندازه سنسور و تعداد پيکسل هاي آن بر مي گردد. در يک دوربين DSLR نسبت به تلفن همراه سنسور بسيار بزرگتري مي توان قرار داد و اين نه تنها به اين معني است که شما تعداد پيکسل بيشتري را مي توانيد روي اين سنسور جاي دهيد، بلکه مي توانيد پيکسل هاي بسيار بزرگتري را هم داشته باشيد - تصور کنيد که سطل هاي بزرگتري براي جمع کردن نور داشته باشيد.
سنسور به کار رفته در دوربين هاي DSLR در برابر سنسور دوربين هاي کامپکت ببين و بگير بسيار بزرگ است. همانطور که در اين مقاله اشاره شده، اندازه سنسور بيان کننده اندازه کانالي است که اطراف آن را احاطه کرده است و به اندازه فيزيکي خود سنسور بستگي ندارد. اندازه سنسور به صورت نسبت آن با فيلم 35 ميليمتري به عنوان يک استاندارد بيان مي شود. دوربيني را که سنسورش ابعادي برابر با فيلم 35 ميليمتري داشته باشد full-frame مي نامند.
براي داشتن دوربين ها و تلفن هاي کوچکتر با رزولوشن تصوير بالا (high-resolution)، توليد کنندگان سعي دارند تا حد ممکن، تعداد بسيار زيادي پيکسل ريز را در سنسور هاي ريز فشرده مي کنند. نوع و جنس پيکسل ها در دوربين هاي ببين و بگير معمولي با پيکسل هاي کيفيت بالايي که در دوربين هاي DSLR ديده مي شود کاملا متفاوت است؛ همين موضوع است که باعث مي شود که عکس هاي آنها دقت رنگي بد و گستره ديناميک پايين تري داشته باشند.
نويز، مشکل بعدي دوربين هاي ديجيتال است. هنگامي که شما پيکسل ها را به صورت فشرده کنار هم مي گذاريد، با اين کار حرارت زيادي توليد مي کنيد که يکي از دلايل ايجاد نويز است. احتمالا دانه هاي رنگارنگ ريزي را که در برخي قسمت هاي عکس هاي ديجيتال ايجاد مي شوند ديده ايد. هنگامي هم که ISO را به صورت دستي تنظيم مي کنيد و حساسيت سنسور را براي دريافت نور بيشتر بالا مي بريد وضع وخيم تر مي شود. اين تاثير در دوربين هاي ببين و بگير جديد هنگامي که حساسيت به ISO 800 نزديک مي شود به راحتي قابل مشاهده است. در صورتي که نيکون D700 و کانن 5D Mark II (http://www.iransystems.com/fa/products/individual/Canon-EOS-5D-Mark-II-SLR-Digital-Camera-%D8%AF%D9%88%D8%B1%D8%A8%D9%8A%D9%86-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84-%D8%B9%D9%83%D8%A7%D8%B3%D9%8A-%D9%83%D8%A7%D9%86%D9%86.html)حتي با ISO 3200 عکس هاي خوب و قابل قبولي توليد مي کنند.
نتيجه اينکه در يک اندازه سنسور مشخص، مگاپيکسل پايين تر با پيکسل هاي بزرگتر عکس هاي بهتر و شفاف تري را ارائه مي کند. البته امروزه بسياري از دوربين ها با استفاده از الگوريتم هاي خاصي ميزان نويز را تا حد زيادي کاهش مي دهند. مثلا 5D Mark II 21 مگاپيکسلي کانن با استفاده از اين الگوريتم ها، عکس هايش در ISO هاي بالا، به خوبي عکس هاي D700 12 مگاپيکسلي هستند. اما حالت ايده آل اين است که دوربين سنسور بزرگتر و تعداد پيکسل کمتر داشته باشد. البته يکي از ايرادهاي سطل هاي (پيکسل) بزرگتر در دوربين هاي DSLR اين است که به ميزان نور بيشتري براي پرکردن آنها نياز داريد! يعني اينکه زمان نور دهي طولاني تري بايد انتخاب کنيد.
و حالا نوبت به کيفيت چاپ مي رسد ، کاري که نيمي از مردم بعد از عکاسي انجام مي دهند. تجربه نشان مي دهد که اگر قصدتان داشتن عکس هاي چاپي 10*8 اينچي بدون نويز باشد، 6 مگاپيکسل کيفيت نياز شما را برآورده مي سازد، اما مطمئنا اگر قصد داريد تصوير را در اندازه ديوار اتاقتان چاپ کنيد، مطمئنا يک عکس 6 مگاپيکسلي اصلا به دردتان نمي خورد. همه آرزومند داشتن عکسهايي با جزئيات زياد و غول پيکسل هستند، اما هنگام خريد دوربين براي يک فرد عادي توجه داشته باشيد که مگاپيکسل بالاتر لزوما به معناي بهتر بودن نيست. مسئله اين است که پيکسل هاي آن کيفيت خوب و قابل قبولي داشته باشند. خريد خوب و عکس هاي زيبايي را برايتان آرزو مي کنيم.
منبع:
www.iransystems.com