باستان شناس
29th August 2012, 04:56 PM
رود آباداني در رودبار تا هميشه جاري است
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1390/04/20/100848517107.jpg
شهرستان رودبار در استان گيلان است، ايراني‌اي وجود ندارد كه رودبار را نشناسد؛
بعضي‌ها تا اسمش را مي‌شنوند،
مي‌گويند «همان بهشت سرسبز كه باغ‌هاي زيتونش نظير ندارد.»
بعضي‌ها مي‌گويند
«رودبار زيتون و ييلاق‌هاي بي‌مانندش.»
بعضي‌ها سرتكان مي‌دهند «قدمت رودبار عزيزمان به6000 سال مي‌رسد.
اين شهرستان تپه‌اي به نام مارليك (چراغعلي تپه) دارد كه طي كاوش‌هاي باستان‌شناسي از آن بقايايي از اجساد مردگان و ظروفي زرين و سفالين كه مربوط به هزاره اول پيش از ميلاد مي‌شده‌اند، به دست آمده است.»
برخي از سرو هرزويلش مي‌گويند،
همان سرو كهنسال كه ارتفاعي 30 متري دارد و قطر تنه‌اش به 4 متر مي‌رسد و بنابر روايات مختلف، بين1000 تا 3000 سال قدمت دارد و در شهرك هرزويل ريشه دوانده و ناصر خسرو قبادياني نيز در سفرنامه‌اش از آن ياد كرده است،
برخي درباره ييلاق عمارلويش حرف مي‌زنند؛
همان ييلاقي كه چند هفته پيش، روستاي انبوهش را به عنوان يكي از روستاهاي آن معرفي كرديم،
بعضي‌ها هم ياد امامزاده‌هايش مي‌افتند
مثلا امامزاده محمد حنفيه‌اش در روستاي بيورزين كه اهالي معجزات فراوان از آن ديده‌اند و بشدت به كراماتش اعتقاد دارند.
اما بعضي‌ها هم وقتي نام رودبار زيتون را مي‌شنوند، با غرور و افتخار سر بلند مي‌كنند و براي همه تعريف مي‌كنند.
اين همان رودباري است كه وقتي زلزله هولناك 31 خرداد 69 آن را لرزاند و بيش از 400 هزار نفر را بي‌خانمان كرد و ده‌ها هزار نفر را كشت، ايراني‌ها با نااميدي و چشماني پر اشك گفتند، اين بهشت كوچك ديگر سرپا و آباد نخواهد شد، اما گذشت بيش از 2 دهه نشان داد رودباري‌ها با دل‌هاي پاك و همت بلندشان طبيعت سركش را هم رام و آرام و مطيع كرده‌اند و شهرستان‌شان را حتي بهتر و زيباتر و آبادتر از پيش از آن زلزله ساخته‌اند تا ثابت كنند رود زندگي در رودبار تا هميشه جاري است.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1390/04/20/100848517107.jpg
شهرستان رودبار در استان گيلان است، ايراني‌اي وجود ندارد كه رودبار را نشناسد؛
بعضي‌ها تا اسمش را مي‌شنوند،
مي‌گويند «همان بهشت سرسبز كه باغ‌هاي زيتونش نظير ندارد.»
بعضي‌ها مي‌گويند
«رودبار زيتون و ييلاق‌هاي بي‌مانندش.»
بعضي‌ها سرتكان مي‌دهند «قدمت رودبار عزيزمان به6000 سال مي‌رسد.
اين شهرستان تپه‌اي به نام مارليك (چراغعلي تپه) دارد كه طي كاوش‌هاي باستان‌شناسي از آن بقايايي از اجساد مردگان و ظروفي زرين و سفالين كه مربوط به هزاره اول پيش از ميلاد مي‌شده‌اند، به دست آمده است.»
برخي از سرو هرزويلش مي‌گويند،
همان سرو كهنسال كه ارتفاعي 30 متري دارد و قطر تنه‌اش به 4 متر مي‌رسد و بنابر روايات مختلف، بين1000 تا 3000 سال قدمت دارد و در شهرك هرزويل ريشه دوانده و ناصر خسرو قبادياني نيز در سفرنامه‌اش از آن ياد كرده است،
برخي درباره ييلاق عمارلويش حرف مي‌زنند؛
همان ييلاقي كه چند هفته پيش، روستاي انبوهش را به عنوان يكي از روستاهاي آن معرفي كرديم،
بعضي‌ها هم ياد امامزاده‌هايش مي‌افتند
مثلا امامزاده محمد حنفيه‌اش در روستاي بيورزين كه اهالي معجزات فراوان از آن ديده‌اند و بشدت به كراماتش اعتقاد دارند.
اما بعضي‌ها هم وقتي نام رودبار زيتون را مي‌شنوند، با غرور و افتخار سر بلند مي‌كنند و براي همه تعريف مي‌كنند.
اين همان رودباري است كه وقتي زلزله هولناك 31 خرداد 69 آن را لرزاند و بيش از 400 هزار نفر را بي‌خانمان كرد و ده‌ها هزار نفر را كشت، ايراني‌ها با نااميدي و چشماني پر اشك گفتند، اين بهشت كوچك ديگر سرپا و آباد نخواهد شد، اما گذشت بيش از 2 دهه نشان داد رودباري‌ها با دل‌هاي پاك و همت بلندشان طبيعت سركش را هم رام و آرام و مطيع كرده‌اند و شهرستان‌شان را حتي بهتر و زيباتر و آبادتر از پيش از آن زلزله ساخته‌اند تا ثابت كنند رود زندگي در رودبار تا هميشه جاري است.