diamonds55
21st February 2009, 10:30 PM
دانشمندان دانشگاه کاليفرنيا با استفاده از ماهيچه اي پليمري و روباتيک موفق به ارائه شيوه اي شده اند که به واسطه آن افرادي که در کنترل ماهيچه هاي صورت خود ناتوان هستند قادر خواهند بود فعاليتهاي صورت خود را به شکل عادي بازگردانند.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1387/04/27/100943968600.jpg
به گزارش مهر، طراحي اعضاي مصنوعي فک و صورت طي سالهاي اخير پيشرفتهاي قابل توجهي داشته است. اين اعضا در دوره مدرن به عوامل روباتيکي تبديل شده اند که عملکردي مطمئن داشته و گاهي اوقات قادر به دريافت فرمانهاي عملياتي از مغز فرد خواهند بود.
اما اعضايي که از آنها در داخل صورت و به منظور ترميم صورتهاي آسيب ديده استفاده مي شود همچنان نيازمند پيشرفت و تغيير هستند زيرا در بسياري از موارد اين اعضا بسيار غيرواقعي و آزاردهنده به چشم مي خورند.
اکنون دانشمندان دانشگاه کاليفرنيا با استفاده از ماهيچه هاي مصنوعي پليمري موفق به حيات بخشي مجدد به حرکات صورت افرادي شده اند که از ناتواني هاي خاص ناشي از انواع اختلالات مانند سکته برخوردارند.
افرادي که کنترل ماهيچه هاي صورت خود را از دست داده اند مجبور به مقابله با کنشهاي اجتماعي و کمبود اعتماد به نفس خواهند بود. در عين حال اين ناتواني مي تواند سلامت ديگر اعضاي بدن را در اين افراد به خطر باندازد. براي مثال بدون توانايي حرکت دادن پلکها احتمال ايجاد جراحت و کوري در چشم فرد بالا خواهد بود.
محققان کاليفرنيا به منظور حل اين مشکل ماهيچه اي پليمري را به جمجمه متصل کردند که اين ماهيچه در رشته اي که پلکهاي بالا و پايين چشم را به يکديگر اتصال مي دهد کشش ايجاد مي کند. در صورتي که فرد بيمار تلاش کند چشم خود را ببندد، اين تلاش باعث آزادسازي فعاليتهاي الکتريکي در ماهيچه هاي مرتبط و سالم مي شود. ماهيچه پليمري اين فعاليتها را رديابي کرده و با آنها همراه شده و در نهايت با ايجاد کشش در ماهيچه هاي پلک به بسته شدن پلک چشم کمک مي کند.
اين شيوه مي تواند به منظور کنترل شرايط مختلفي از ناتواني هاي صورتي مورد استفاده قرار گيرد. براي مثال چنانچه فرد کنترل فعاليت يکي از چشمهاي خود را از دست داده باشد اين سيستم مي تواند فعاليتهاي چشم سالم را رديابي کرده و اين فعاليتها را در چشم ناتوان شبيه سازي کند.
در عين حال با استفاده از حسگرهايي خاص بيمار قادر خواهد بود در برابر نورهاي شديد و يا حرکت جسمي در فاصله بسيار نزديک از صورت چشم خود را به سرعت ببندد. استفاده از سيستم زمانبندي نيز مي تواند در پلک زدن طبيعي فرد موثر واقع شود.
بر اساس گزارش نيوساينتيست، دانشمندان مخترع اين سيستم معتقدند روش آنها را مي توان در درمان بسياري از ناتواني هاي فيزيکي مانند اختلالات تنفسي و يا جايگزيني به جاي انگشت و يا دستهاي مصنوعي مورد استفاده قرار داد.
http://www.jamejamonline.ir/Media/images/1387/04/27/100943968600.jpg
به گزارش مهر، طراحي اعضاي مصنوعي فک و صورت طي سالهاي اخير پيشرفتهاي قابل توجهي داشته است. اين اعضا در دوره مدرن به عوامل روباتيکي تبديل شده اند که عملکردي مطمئن داشته و گاهي اوقات قادر به دريافت فرمانهاي عملياتي از مغز فرد خواهند بود.
اما اعضايي که از آنها در داخل صورت و به منظور ترميم صورتهاي آسيب ديده استفاده مي شود همچنان نيازمند پيشرفت و تغيير هستند زيرا در بسياري از موارد اين اعضا بسيار غيرواقعي و آزاردهنده به چشم مي خورند.
اکنون دانشمندان دانشگاه کاليفرنيا با استفاده از ماهيچه هاي مصنوعي پليمري موفق به حيات بخشي مجدد به حرکات صورت افرادي شده اند که از ناتواني هاي خاص ناشي از انواع اختلالات مانند سکته برخوردارند.
افرادي که کنترل ماهيچه هاي صورت خود را از دست داده اند مجبور به مقابله با کنشهاي اجتماعي و کمبود اعتماد به نفس خواهند بود. در عين حال اين ناتواني مي تواند سلامت ديگر اعضاي بدن را در اين افراد به خطر باندازد. براي مثال بدون توانايي حرکت دادن پلکها احتمال ايجاد جراحت و کوري در چشم فرد بالا خواهد بود.
محققان کاليفرنيا به منظور حل اين مشکل ماهيچه اي پليمري را به جمجمه متصل کردند که اين ماهيچه در رشته اي که پلکهاي بالا و پايين چشم را به يکديگر اتصال مي دهد کشش ايجاد مي کند. در صورتي که فرد بيمار تلاش کند چشم خود را ببندد، اين تلاش باعث آزادسازي فعاليتهاي الکتريکي در ماهيچه هاي مرتبط و سالم مي شود. ماهيچه پليمري اين فعاليتها را رديابي کرده و با آنها همراه شده و در نهايت با ايجاد کشش در ماهيچه هاي پلک به بسته شدن پلک چشم کمک مي کند.
اين شيوه مي تواند به منظور کنترل شرايط مختلفي از ناتواني هاي صورتي مورد استفاده قرار گيرد. براي مثال چنانچه فرد کنترل فعاليت يکي از چشمهاي خود را از دست داده باشد اين سيستم مي تواند فعاليتهاي چشم سالم را رديابي کرده و اين فعاليتها را در چشم ناتوان شبيه سازي کند.
در عين حال با استفاده از حسگرهايي خاص بيمار قادر خواهد بود در برابر نورهاي شديد و يا حرکت جسمي در فاصله بسيار نزديک از صورت چشم خود را به سرعت ببندد. استفاده از سيستم زمانبندي نيز مي تواند در پلک زدن طبيعي فرد موثر واقع شود.
بر اساس گزارش نيوساينتيست، دانشمندان مخترع اين سيستم معتقدند روش آنها را مي توان در درمان بسياري از ناتواني هاي فيزيکي مانند اختلالات تنفسي و يا جايگزيني به جاي انگشت و يا دستهاي مصنوعي مورد استفاده قرار داد.