نارون1
2nd August 2012, 09:31 PM
ردیابی حركات چشم، دانشمندان را قادر می‌سازد تا مواردی كه فرد به آن توجه می‌كند، بیابند. در آزمایش‌های ردیابی حركات چشم، از افراد شركت‌كننده خواسته می‌شود صحنه‌ای خاص را تماشا كنند و در همین حال، حركات مختلف چشم آنان بررسی می‌شود
.
هرچند در این میان، افراد شركت‌كننده پلك هم می‌زنند، اما این چند میلی ثانیه پلك زدن معمولا مهم انگاشته نمی‌شود. بتازگی پژوهشی نشان داد كه پلك زدن هم می‌تواند اطلاعات مهمی در خود داشته باشد. در واقع، هر چه بیشتر پلك بزنیم، روی صحنه‌ای كه می‌بینیم تمركز كمتری داریم. به همین دلیل هم گفته می‌شود در كودكان مبتلا به اوتیسم، الگوی پلك زدن می‌تواند سرنخ‌هایی را در مورد چگونگی تعامل با دنیای اطراف در خود داشته باشد
.
وارن جونز، پزشك متخصص اطفال در دانشگاه پزشكی اِموری، در طول آزمایش ردیابی حركات چشم در كودكان نوپا، به این نتیجه رسید كه این كودكان در صحنه‌هایی خاص، كمتر پلك می‌زدند. آنها هنگام تماشای یك فیلم، در صحنه‌هایی كه بیشتر جذبشان می‌كرد، جلوی پلك زدن خود را میگرفتند. به‌طور كلی، زمانبندی پلك زدن به چگونگی درگیری ما با صحنه‌ای كه به آن می‌نگریم بستگی دارد.
این پژوهشگر هم‌اكنون از این نكته به عنوان ابزاری برای مطالعه میزان تمركز در كودكان اوتیسمی استفاده می‌كند. وی تفاوت‌ها در الگوی پلك زدن كودكان اوتیسمی و كودكان معمولی را مقایسه كرد. هر دو گروه این كودكان، فیلمی را كه حاوی صحنه‌هایی عاطفی و نیز صحنه‌هایی پرتحرك بود مشاهده كردند.
همان‌طور كه پیش‌بینی می‌شد كودكان معمولی صحبت‌های راوی فیلم را دنبال می‌كردند و می‌توانستند نتیجه را پیش‌بینی كنند و در لحظات اوج عاطفی جلوی پلك زدن خود را میگرفتند و در نتیجه كمتر پلك می‌زدند. اما كودكان اوتیسمی در این صحنه‌ها همچنان به شكل عادی پلك می‌زدند و این به آن معناست كه قسمت‌های عاطفی فیلم را چندان دنبال نمی‌كردند.
اما در عین حال، در مواقعی كه در فیلم چیزی سریع جابه‌جا می‌شد بسرعت پاسخ می‌دادند. نتیجه این پژوهش، تاییدی است بر مشاهدات معتبر قبلی كه كودكان اوتیسمی، بیشتر از پدیده‌های عاطفی، به پدیده‌های پرتحرك علاقه‌مند. همچنین این مطالعه نشان داد پلك زدن می‌تواند به عنوان ابزاری مناسب مورد استفاده قرار گیرد. این روش نوین بویژه می‌تواند برای بررسی ذهن كودكان و نیز یافتن دسته‌بندی‌های مختلف اوتیسم به كار رود.
منبع: جام جم
.
هرچند در این میان، افراد شركت‌كننده پلك هم می‌زنند، اما این چند میلی ثانیه پلك زدن معمولا مهم انگاشته نمی‌شود. بتازگی پژوهشی نشان داد كه پلك زدن هم می‌تواند اطلاعات مهمی در خود داشته باشد. در واقع، هر چه بیشتر پلك بزنیم، روی صحنه‌ای كه می‌بینیم تمركز كمتری داریم. به همین دلیل هم گفته می‌شود در كودكان مبتلا به اوتیسم، الگوی پلك زدن می‌تواند سرنخ‌هایی را در مورد چگونگی تعامل با دنیای اطراف در خود داشته باشد
.
وارن جونز، پزشك متخصص اطفال در دانشگاه پزشكی اِموری، در طول آزمایش ردیابی حركات چشم در كودكان نوپا، به این نتیجه رسید كه این كودكان در صحنه‌هایی خاص، كمتر پلك می‌زدند. آنها هنگام تماشای یك فیلم، در صحنه‌هایی كه بیشتر جذبشان می‌كرد، جلوی پلك زدن خود را میگرفتند. به‌طور كلی، زمانبندی پلك زدن به چگونگی درگیری ما با صحنه‌ای كه به آن می‌نگریم بستگی دارد.
این پژوهشگر هم‌اكنون از این نكته به عنوان ابزاری برای مطالعه میزان تمركز در كودكان اوتیسمی استفاده می‌كند. وی تفاوت‌ها در الگوی پلك زدن كودكان اوتیسمی و كودكان معمولی را مقایسه كرد. هر دو گروه این كودكان، فیلمی را كه حاوی صحنه‌هایی عاطفی و نیز صحنه‌هایی پرتحرك بود مشاهده كردند.
همان‌طور كه پیش‌بینی می‌شد كودكان معمولی صحبت‌های راوی فیلم را دنبال می‌كردند و می‌توانستند نتیجه را پیش‌بینی كنند و در لحظات اوج عاطفی جلوی پلك زدن خود را میگرفتند و در نتیجه كمتر پلك می‌زدند. اما كودكان اوتیسمی در این صحنه‌ها همچنان به شكل عادی پلك می‌زدند و این به آن معناست كه قسمت‌های عاطفی فیلم را چندان دنبال نمی‌كردند.
اما در عین حال، در مواقعی كه در فیلم چیزی سریع جابه‌جا می‌شد بسرعت پاسخ می‌دادند. نتیجه این پژوهش، تاییدی است بر مشاهدات معتبر قبلی كه كودكان اوتیسمی، بیشتر از پدیده‌های عاطفی، به پدیده‌های پرتحرك علاقه‌مند. همچنین این مطالعه نشان داد پلك زدن می‌تواند به عنوان ابزاری مناسب مورد استفاده قرار گیرد. این روش نوین بویژه می‌تواند برای بررسی ذهن كودكان و نیز یافتن دسته‌بندی‌های مختلف اوتیسم به كار رود.
منبع: جام جم