وحید 0319
2nd August 2012, 11:44 AM
معرفی پروژه مسکونی 3000 واحدی Sociopolis در والنسیا ، اسپانیا
ایما بوشهری، کارشناس معماری
" سایت Sociopolis در سمت جنوب والنسیا قرار دارد. در سال 2001 بنا شد که یک مجتمع مسکونی با حضور معماران اسپانیایی به عنوان یک محله متعلق به قرن 21ام طراحی و اجرا شود. تصمیم گرفتند قبل از طراحی به مطالعه بر روی کسانی که قرار است اینجا زندگی کنند بپردازند.
اصولاً خانواده های اسپانیایی از چه اعضایی تشکیل شده اند؛ دانشجویان جوانی که تنها زندگی می کنند، زنی با بچه ی کوچک، دو آدم مسنی که تنها زندگی می کنند، یا یک خانواده کم جمعیت. امروزه در اسپانیا 42 درصد خانواده ها از یک نفر تشکیل شده اند و خانواده های چند نفری 1 درصد از کل جمعیت اسپانیا را تشکیل می دهند و 7 درصد جامعه را معلولین. این ساختمانها برای کسانی نیست که درآمد خیلی پائین دارند بلکه بیشتر برای کسانی است که تنها زندگی می کنند.
سایت پروژه 35 هکتار است و در داخل آن هم زمین های زراعی وجود دارد و هم جایی برای مسیر ماشینها. این زمین مرز بین بخش شهری و بخش زراعی است. و در اثر این پروژه بخش شهری به درون بخش زراعی نفوذ می کند. در درون این سایت کانالهای آبرسانی تاریخی مربوط به 700 سال گذشته وجود دارد که به مطالعه بر روی آنها پرداخته شده است. هر جا که شهرها رشد کرده اند تمام زمین های زراعی را از بین برده اند، بنابراین هدف این بوده است که جایی را طراحی کنند که بدون تخریب زمین های زراعی رشد کند.
گسترش طبیعی شهر جوری است که می آید درون زمین های زراعی قرار می گیرد؛ بنابراین بررسی کردند که بهترین بخش های این زمین های زراعی کجاست که آنها را در داخل سایت حفظ کنند. تصمیم بر آن شد که تمامی قسمت های مسکونی را بالا و پائین سایت قرار دهند و زراعی در وسط سایت حفظ شود. ولی در این الگو فقط چند بلوک امکان دید دارند و دید بقیه خیلی محدود می شود، بنابراین تصمیم گرفتند با حفظ همان تعداد بلوک ولی با شکستن بلوکها به یک الگوی دیگری برسند و با این الگو تعداد بیشتری از این بلوکها امکان دید برایشان فراهم می شود.
کل این بخش فقط یک خیابان دارد و آن هم خیابانی است که دور تا دور سایت چرخیده و مسیر عبور اتوموبیل را ایجاد کرده است. این مجتمع یک سری کاربری زراعی خواهد داشت، و یک مجموعه کاربری های ورزشی که در سرتاسر زمین وجود خواهد داشت. کار مهم این بود که مجتمع طوری طراحی شود که ساکنان خودشان علاقمند به زندگی در اینجا باشند. در هیچ کتابی نوشته نشده که مرکز یک محله نمی تواند یک استادیوم فوتبال باشد. تمام لکه های نارنجی فضاهای عمومی اند.
مرکز عمومی، دبیرستان، خانه سالمندان، زراعی، استخر، مرکز بهداشت و ... سایر کابریهای این مجموعه اند. قسمت مرکزی زراعی است که توسط ساکنان این محله اجرا خواهد شد (مزارع جمعی). برای کارفرما مهم بوده که ساختمانهای خوبی توی این مجموعه داشته باشد؛ بنابراین از معمارانی مثل تویو ایتو، MVRDV ، گرگ لین و... دعوت به همکاری کردند.
Sharing Tower را ویسنته گالارت طراحی کرده است . این ساختمان هم یک سری آپارتمان برای جوانان، یک مرکز هنری و یک فضای عمومی در مرکز ساختمان دارد. کانسپت طرح این بوده که به جای فضاهای خیلی متعددی که افراد در آن به صورت تک نفره زندگی کنند، یک سری فضاهایی مشارکتی طراحی کنند که آدمها بیشتر در آن با هم برخورد داشته باشند. خیلی از جوانان در اروپا به صورت مشارکتی یک خانه را تهیه می کنند چون اجاره برای یک نفر سخت است. در نتیجه ایده ی این ساختمان به صورتی است که ساختمانها از اول به صورتی طراحی شوند که به صورت مشارکتی از آنها استفاده شود.
در قسمت شمال آن یک برج است، که فضای وسط یک فضای عمومی است، و هرکس هم یک آپارتمان شخصی خودش را می تواند داشته باشد. قانون اسپانیا اجازه می دهد که 20 درصد فضاها به صورت مشارکتی طراحی شود.
یک سیستم فیبر نوری تمام این ساختمانها را به هم وصل می کند که در داخل مجموعه یک اینترنت مجزا داشته باشد و نرم افزاری را طراحی کرده اند که مردم این محله بتوانند با هم برنامه ریزی کنند و در ارتباط باشند. به عنوان مثال می توانند گروههای کوچکی برای آشپزی بوجود بیاورند، یا می توانند از طریق تلفن و به صورت مجانی با هم حرف بزنند، یا کتابخانه محله ای می توانند از مشارکت کتابهای افراد بوجود بیاورند.
این پروژه هم اکنون در حال ساخت است.
ایما بوشهری، کارشناس معماری
" سایت Sociopolis در سمت جنوب والنسیا قرار دارد. در سال 2001 بنا شد که یک مجتمع مسکونی با حضور معماران اسپانیایی به عنوان یک محله متعلق به قرن 21ام طراحی و اجرا شود. تصمیم گرفتند قبل از طراحی به مطالعه بر روی کسانی که قرار است اینجا زندگی کنند بپردازند.
اصولاً خانواده های اسپانیایی از چه اعضایی تشکیل شده اند؛ دانشجویان جوانی که تنها زندگی می کنند، زنی با بچه ی کوچک، دو آدم مسنی که تنها زندگی می کنند، یا یک خانواده کم جمعیت. امروزه در اسپانیا 42 درصد خانواده ها از یک نفر تشکیل شده اند و خانواده های چند نفری 1 درصد از کل جمعیت اسپانیا را تشکیل می دهند و 7 درصد جامعه را معلولین. این ساختمانها برای کسانی نیست که درآمد خیلی پائین دارند بلکه بیشتر برای کسانی است که تنها زندگی می کنند.
سایت پروژه 35 هکتار است و در داخل آن هم زمین های زراعی وجود دارد و هم جایی برای مسیر ماشینها. این زمین مرز بین بخش شهری و بخش زراعی است. و در اثر این پروژه بخش شهری به درون بخش زراعی نفوذ می کند. در درون این سایت کانالهای آبرسانی تاریخی مربوط به 700 سال گذشته وجود دارد که به مطالعه بر روی آنها پرداخته شده است. هر جا که شهرها رشد کرده اند تمام زمین های زراعی را از بین برده اند، بنابراین هدف این بوده است که جایی را طراحی کنند که بدون تخریب زمین های زراعی رشد کند.
گسترش طبیعی شهر جوری است که می آید درون زمین های زراعی قرار می گیرد؛ بنابراین بررسی کردند که بهترین بخش های این زمین های زراعی کجاست که آنها را در داخل سایت حفظ کنند. تصمیم بر آن شد که تمامی قسمت های مسکونی را بالا و پائین سایت قرار دهند و زراعی در وسط سایت حفظ شود. ولی در این الگو فقط چند بلوک امکان دید دارند و دید بقیه خیلی محدود می شود، بنابراین تصمیم گرفتند با حفظ همان تعداد بلوک ولی با شکستن بلوکها به یک الگوی دیگری برسند و با این الگو تعداد بیشتری از این بلوکها امکان دید برایشان فراهم می شود.
کل این بخش فقط یک خیابان دارد و آن هم خیابانی است که دور تا دور سایت چرخیده و مسیر عبور اتوموبیل را ایجاد کرده است. این مجتمع یک سری کاربری زراعی خواهد داشت، و یک مجموعه کاربری های ورزشی که در سرتاسر زمین وجود خواهد داشت. کار مهم این بود که مجتمع طوری طراحی شود که ساکنان خودشان علاقمند به زندگی در اینجا باشند. در هیچ کتابی نوشته نشده که مرکز یک محله نمی تواند یک استادیوم فوتبال باشد. تمام لکه های نارنجی فضاهای عمومی اند.
مرکز عمومی، دبیرستان، خانه سالمندان، زراعی، استخر، مرکز بهداشت و ... سایر کابریهای این مجموعه اند. قسمت مرکزی زراعی است که توسط ساکنان این محله اجرا خواهد شد (مزارع جمعی). برای کارفرما مهم بوده که ساختمانهای خوبی توی این مجموعه داشته باشد؛ بنابراین از معمارانی مثل تویو ایتو، MVRDV ، گرگ لین و... دعوت به همکاری کردند.
Sharing Tower را ویسنته گالارت طراحی کرده است . این ساختمان هم یک سری آپارتمان برای جوانان، یک مرکز هنری و یک فضای عمومی در مرکز ساختمان دارد. کانسپت طرح این بوده که به جای فضاهای خیلی متعددی که افراد در آن به صورت تک نفره زندگی کنند، یک سری فضاهایی مشارکتی طراحی کنند که آدمها بیشتر در آن با هم برخورد داشته باشند. خیلی از جوانان در اروپا به صورت مشارکتی یک خانه را تهیه می کنند چون اجاره برای یک نفر سخت است. در نتیجه ایده ی این ساختمان به صورتی است که ساختمانها از اول به صورتی طراحی شوند که به صورت مشارکتی از آنها استفاده شود.
در قسمت شمال آن یک برج است، که فضای وسط یک فضای عمومی است، و هرکس هم یک آپارتمان شخصی خودش را می تواند داشته باشد. قانون اسپانیا اجازه می دهد که 20 درصد فضاها به صورت مشارکتی طراحی شود.
یک سیستم فیبر نوری تمام این ساختمانها را به هم وصل می کند که در داخل مجموعه یک اینترنت مجزا داشته باشد و نرم افزاری را طراحی کرده اند که مردم این محله بتوانند با هم برنامه ریزی کنند و در ارتباط باشند. به عنوان مثال می توانند گروههای کوچکی برای آشپزی بوجود بیاورند، یا می توانند از طریق تلفن و به صورت مجانی با هم حرف بزنند، یا کتابخانه محله ای می توانند از مشارکت کتابهای افراد بوجود بیاورند.
این پروژه هم اکنون در حال ساخت است.