نارون1
26th July 2012, 12:28 PM
[هلثدی - پژوهشکده علوم شناختی:] انباشتی از مستندها نشان می دهد که خواب نامناسب تاثیری بیشتر از بدخلق کردن شما دارد: چهار مطالعه تازه چنین القا می کند که میزان و کیفیت خواب با بدتر شدن وضعیت ذهن و بیماری آلزایمر در فرد مرتبط است.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910502-Sleep-disorder.jpg بر پایه یکی از این پزوهش ها، خواب خیلی کم و یا خیلی زیاد معادل دو سال پیرتر شدن مغز است. مطالعه جداگانه دیگری نتیجه گیری کرده است که افراد مبتلا به آپنه – اختلال در تنفس در هنگام خواب – در مقایسه با کسانی مشکلی در خواب ندارند، بیش از دو برابر احتمال دارد که دچار مشکل های ملایم در فکر کردن یا زوال عقل (دیمانس) شوند.
در همین حال، مطالعه دیگری چنین القا می نماید که در افراد سالمندتر خواب الودگی بیش از اندازه در طول روز ممکن است پیش بینی کننده تضعیف حافظه و مهارت های اندیشه ای، به عبارت دیگر ضعف شناختی، در آنها باشد.
هدر اسنایدر، دستیار ارشد مدیر روابط پزشکی و علمی انجمن آلزایمر در شیکاگو، که در این مطالعه درگیر نبود، گفت: "این که آیا تغییرات در خواب، مانند آپنه ی خواب یا دیگر اختلال ها، نشانه های کاهش [توان شناختی] است یا موجب آن چیزی است که ما نمی دانیم، اما این چهار پژوهش اطلاعات تازه ای در مورد ناحیه ای به دست داد که ما می بایست بیشتر آن را مطالعه نماییم."
این مطالعه ها در نشست سالانه انجمن آلزایمر ... در ونکوور [کانادا] ارایه گردید.
بزرگترین این مطالعه ها، که داده ها درباره بیش از 15,000 زن در "مطالعه ی بهداشت پرستاران آمریکا" را بررسی نمود چنین القا می کند آنانی که پنج ساعت در روز یا کمتر، و یا نه ساعت در روز یا بیشتر می خوابیدند دارای میانگین عملکرد ذهنی پایین تری نسبت به کسانی بودند که هفت ساعت در روز می خوابیدند. بنا به این پژوهش، که آن زنان را برای 14 سال و از دوران میان سالی آنها دنبال نمود، خواب خیلی کم یا خیلی زیاد از نظر شناختی معادل دو سال سالمندتر شدن بود.
این مطالعه همچنین مشاهده کرد زنانی که از زمان میانسالی تا بعدتر مدت خواب آنها تا دو ساعت در روز تغییر کرد عملکرد مغزی بدتری در مقایسه با آنانی داشتند که طول خواب آنها تغییری نداشت. این یافته بدون توجه به آن که در شروع مطالعه آنها معمولا چه مدت می خوابیدند واقعیت داشت
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910502-Sleep-disorder.jpg بر پایه یکی از این پزوهش ها، خواب خیلی کم و یا خیلی زیاد معادل دو سال پیرتر شدن مغز است. مطالعه جداگانه دیگری نتیجه گیری کرده است که افراد مبتلا به آپنه – اختلال در تنفس در هنگام خواب – در مقایسه با کسانی مشکلی در خواب ندارند، بیش از دو برابر احتمال دارد که دچار مشکل های ملایم در فکر کردن یا زوال عقل (دیمانس) شوند.
در همین حال، مطالعه دیگری چنین القا می نماید که در افراد سالمندتر خواب الودگی بیش از اندازه در طول روز ممکن است پیش بینی کننده تضعیف حافظه و مهارت های اندیشه ای، به عبارت دیگر ضعف شناختی، در آنها باشد.
هدر اسنایدر، دستیار ارشد مدیر روابط پزشکی و علمی انجمن آلزایمر در شیکاگو، که در این مطالعه درگیر نبود، گفت: "این که آیا تغییرات در خواب، مانند آپنه ی خواب یا دیگر اختلال ها، نشانه های کاهش [توان شناختی] است یا موجب آن چیزی است که ما نمی دانیم، اما این چهار پژوهش اطلاعات تازه ای در مورد ناحیه ای به دست داد که ما می بایست بیشتر آن را مطالعه نماییم."
این مطالعه ها در نشست سالانه انجمن آلزایمر ... در ونکوور [کانادا] ارایه گردید.
بزرگترین این مطالعه ها، که داده ها درباره بیش از 15,000 زن در "مطالعه ی بهداشت پرستاران آمریکا" را بررسی نمود چنین القا می کند آنانی که پنج ساعت در روز یا کمتر، و یا نه ساعت در روز یا بیشتر می خوابیدند دارای میانگین عملکرد ذهنی پایین تری نسبت به کسانی بودند که هفت ساعت در روز می خوابیدند. بنا به این پژوهش، که آن زنان را برای 14 سال و از دوران میان سالی آنها دنبال نمود، خواب خیلی کم یا خیلی زیاد از نظر شناختی معادل دو سال سالمندتر شدن بود.
این مطالعه همچنین مشاهده کرد زنانی که از زمان میانسالی تا بعدتر مدت خواب آنها تا دو ساعت در روز تغییر کرد عملکرد مغزی بدتری در مقایسه با آنانی داشتند که طول خواب آنها تغییری نداشت. این یافته بدون توجه به آن که در شروع مطالعه آنها معمولا چه مدت می خوابیدند واقعیت داشت