وحید 0319
22nd July 2012, 01:29 PM
معماری روم
موقعيت جغرافيايي روم:
كشوري كه به نام روم معروف و شناخته شده شده است كشور تازه اي بود كه در كرانه هاي تيبر بنياد شد ، تسلط خود را بر نيمه باختري مديترانه برقرار ساخت و سرانجام دامنه آن را به همه سرزمينها گسترش داد. كشور روم از جنوب به صحرا از شمال به رود راين و دانوب و از خاور به دره دجله و فرات محدود بود. روم تسلط خود را بر سرزمين تمدن هاي كهن ، يعني مصر ، سومر ، بابل ،فلسطين ،فينيقيه و يونان برقرار ساخت و در خاور كاري را كه اسكندر آغاز كرده بود ادامه داد. بر زندگي و انديشه اقوام آن ناحيه تاثير وي*ژگيهاي يوناني مآبي (هلني)را به جا گذاشت.
يكي از مراكز مهم تمدني روم شبه جزيره ايتاليا بود كه از موقعيتي مركزي برخوردار است و از همه سو به سهولت به درياي مديترانه دسترسي داشت. ايتاليا به خاطر اوضاع جغرافيايش توانست دنياي مديترانه را به سوي خود جذب كند. در دوره باستان همه راهها به روم ختم مي شد و اكنون نيز راههاي فرهنگي نوين به روم به روم باستان باز مي گردد. در گذشته ايتاليا صرفاً به ناحيه شبه جزيره ايتالياي كنوني اطلاق مي شد و جزاير اطراف و جلگه پو خارج از اين قسمت قرار داشت. به اين ترتيب ايتاليا شبه جزيره بلند و باريكي بود كه مانند يونان كوهستاني و جلگه هاي كم وسعت و كوچكي داشت و رشته جبال آپنين با قله هايي كوتاهتر از 3000 متر سراسر آن را فراگرفته بود.
دوره هاي مختلف سنگ، در ايتاليا كه مهمترين بخش روم باستان بود ، همانند ساير نقاط سپري گرديد. دوره مس در حدود 2500 سال پيش از ميلاد آغاز شد و به خصوص در جزاير اطراف گسترش يافت. در ساردني بناهاي متعددي كه با تخته سنگهاي بزرگ ساخته شده در نيمه اول هزاره ايتاليوت ها كه از خويشاوندان يونانيها محسوب مي شدند و به زبان هند و اروپايي تكلم مي كردند و با عناصر شمالي و آلپي امتزاج يافته بودند به اين سرزمين گام نهادند.
اتروسك ها (آترورياييها):
در حدود هزاره اول پيش از ميلاد ،اتروسك ها كه مدتها از منشا و سابقه انها اطلاعي در دست نبود به ايتاليا هجوم آوردند. اين اقوام كه مورد هجوم يونانيها قرار گرفته بودند، از آسياي صغير و از راه دريا به حدود ايتاليا آمده در زمينهايي كه به نام آنها معروف گرديد مستقر شدند و سكنه آن ناحيه را يعني امبري ها را به كوهستان راندند. اتروسك ها از نژاد مديترانه اي بودند.
معماري اتروسكها:
معماري اتروسكي شامل انواع مختلفي از جمله مقابر، معابد و... بوده است. يكي از نمونه هاي بارز اين معماري مقبره اي صخره اي است كه متعلق به قرن سوم ق.م است. اين مقبره در ناحيه اي به نام جروتري واقع است. ديوارها با نقوشي برجسته گچبري شده است. شكل اين مقبره كه در صخره تراشيده شده بيشتر شبيه به خانه اي است كه سقفش داراي الوار و ستونهاي چهار گوش بوده است.
معابد:
از ساختمان معابد اتروريايي فقط پي هاي سنگي آنها برجاي مانده است. ظاهراً اتروسك ها با آنكه در فن ساختمان سازي با سنگ به انواع مختلف مهارت كامل داشتند ، به دلايل ديني استعمال سنگ را در معماري معابد خود جايز نمي شمردند و طرح عمومي معابد اتروسكي شباهتي كلي با معابد ساده تر يوناني داشت. ولي اين شكل و فرم بيشتر به معماري روم منضم است. ساختمان معابد بر روي يك شالوده يا صفه سنگي استوار مي شد عرض معبد بيش از عرض مقصوره مركزي نبود و فقط با يك پلكان جنوبي به سطح زمين متصل مي شد در مقابل پلكان ،رواق ورودي عريض با دو رديف ستون بندي جانبي هر رديف مشتمل بر چهار ستون ، قرار داشت و انتهاي آن به مقصوره يا تالار اصلي معبد مي پيوست. مقصوره معمولاً به سه بخش تقسيم مي شد ، زيرا عقيده به خدايان سه گانه كه در واقع پيشگامان **ژونو،ژوپيتر و منيرواي روميان بودند،پايه و اساس اصلي دين آنها را پديد آورد.
معابد اتروسكي از نظر شكل و فرم در مقام و مقايسه با معابد يوناني خوش تناسب و زيبا نبودند در اين معابد جايي براي تزئينات باقي نمي ماند در صورتي كه معابد يوناني جايي مانند چهارگوشيهاي تزئيني و ... داشتند.
http://www.hum.uit.no/a/hofsten/Roma/F1000023.JPG
طاق کنستانتین در شهر رم یادبود پیروزی بزرگ کنستانتین امپراتور رم
موقعيت جغرافيايي روم:
كشوري كه به نام روم معروف و شناخته شده شده است كشور تازه اي بود كه در كرانه هاي تيبر بنياد شد ، تسلط خود را بر نيمه باختري مديترانه برقرار ساخت و سرانجام دامنه آن را به همه سرزمينها گسترش داد. كشور روم از جنوب به صحرا از شمال به رود راين و دانوب و از خاور به دره دجله و فرات محدود بود. روم تسلط خود را بر سرزمين تمدن هاي كهن ، يعني مصر ، سومر ، بابل ،فلسطين ،فينيقيه و يونان برقرار ساخت و در خاور كاري را كه اسكندر آغاز كرده بود ادامه داد. بر زندگي و انديشه اقوام آن ناحيه تاثير وي*ژگيهاي يوناني مآبي (هلني)را به جا گذاشت.
يكي از مراكز مهم تمدني روم شبه جزيره ايتاليا بود كه از موقعيتي مركزي برخوردار است و از همه سو به سهولت به درياي مديترانه دسترسي داشت. ايتاليا به خاطر اوضاع جغرافيايش توانست دنياي مديترانه را به سوي خود جذب كند. در دوره باستان همه راهها به روم ختم مي شد و اكنون نيز راههاي فرهنگي نوين به روم به روم باستان باز مي گردد. در گذشته ايتاليا صرفاً به ناحيه شبه جزيره ايتالياي كنوني اطلاق مي شد و جزاير اطراف و جلگه پو خارج از اين قسمت قرار داشت. به اين ترتيب ايتاليا شبه جزيره بلند و باريكي بود كه مانند يونان كوهستاني و جلگه هاي كم وسعت و كوچكي داشت و رشته جبال آپنين با قله هايي كوتاهتر از 3000 متر سراسر آن را فراگرفته بود.
دوره هاي مختلف سنگ، در ايتاليا كه مهمترين بخش روم باستان بود ، همانند ساير نقاط سپري گرديد. دوره مس در حدود 2500 سال پيش از ميلاد آغاز شد و به خصوص در جزاير اطراف گسترش يافت. در ساردني بناهاي متعددي كه با تخته سنگهاي بزرگ ساخته شده در نيمه اول هزاره ايتاليوت ها كه از خويشاوندان يونانيها محسوب مي شدند و به زبان هند و اروپايي تكلم مي كردند و با عناصر شمالي و آلپي امتزاج يافته بودند به اين سرزمين گام نهادند.
اتروسك ها (آترورياييها):
در حدود هزاره اول پيش از ميلاد ،اتروسك ها كه مدتها از منشا و سابقه انها اطلاعي در دست نبود به ايتاليا هجوم آوردند. اين اقوام كه مورد هجوم يونانيها قرار گرفته بودند، از آسياي صغير و از راه دريا به حدود ايتاليا آمده در زمينهايي كه به نام آنها معروف گرديد مستقر شدند و سكنه آن ناحيه را يعني امبري ها را به كوهستان راندند. اتروسك ها از نژاد مديترانه اي بودند.
معماري اتروسكها:
معماري اتروسكي شامل انواع مختلفي از جمله مقابر، معابد و... بوده است. يكي از نمونه هاي بارز اين معماري مقبره اي صخره اي است كه متعلق به قرن سوم ق.م است. اين مقبره در ناحيه اي به نام جروتري واقع است. ديوارها با نقوشي برجسته گچبري شده است. شكل اين مقبره كه در صخره تراشيده شده بيشتر شبيه به خانه اي است كه سقفش داراي الوار و ستونهاي چهار گوش بوده است.
معابد:
از ساختمان معابد اتروريايي فقط پي هاي سنگي آنها برجاي مانده است. ظاهراً اتروسك ها با آنكه در فن ساختمان سازي با سنگ به انواع مختلف مهارت كامل داشتند ، به دلايل ديني استعمال سنگ را در معماري معابد خود جايز نمي شمردند و طرح عمومي معابد اتروسكي شباهتي كلي با معابد ساده تر يوناني داشت. ولي اين شكل و فرم بيشتر به معماري روم منضم است. ساختمان معابد بر روي يك شالوده يا صفه سنگي استوار مي شد عرض معبد بيش از عرض مقصوره مركزي نبود و فقط با يك پلكان جنوبي به سطح زمين متصل مي شد در مقابل پلكان ،رواق ورودي عريض با دو رديف ستون بندي جانبي هر رديف مشتمل بر چهار ستون ، قرار داشت و انتهاي آن به مقصوره يا تالار اصلي معبد مي پيوست. مقصوره معمولاً به سه بخش تقسيم مي شد ، زيرا عقيده به خدايان سه گانه كه در واقع پيشگامان **ژونو،ژوپيتر و منيرواي روميان بودند،پايه و اساس اصلي دين آنها را پديد آورد.
معابد اتروسكي از نظر شكل و فرم در مقام و مقايسه با معابد يوناني خوش تناسب و زيبا نبودند در اين معابد جايي براي تزئينات باقي نمي ماند در صورتي كه معابد يوناني جايي مانند چهارگوشيهاي تزئيني و ... داشتند.
http://www.hum.uit.no/a/hofsten/Roma/F1000023.JPG
طاق کنستانتین در شهر رم یادبود پیروزی بزرگ کنستانتین امپراتور رم