نارون1
17th July 2012, 12:43 PM
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910426_Chronic_Stress_Brain.jpg
[تورنتو استار - پژوهشکده علوم شناختی:]
پژوهشگران دانشگاه ییل دریافتند که فشار های عصبی (استرس های) مزمن با مسدود ساختن یک ژن مهم که مغز را در برابر افسردگی محافظت می کند تاثیرهای ویرانگری بر مغز می گذارند.
رونالد دومان، یک عصب زیست شناس در دانشگاه ییل، و تیم همراهش در این مطالعه گزارش کردند که میزان نوریتن – "یک ژن کنش-وابسته که انعطاف پذیری عصبی را تنظیم می نماید" و برای عملکرد عادی مغز، نه فقط محافظت از آن در برابر افسردگی اهمیت دارد – به وسیله فشارهای عصبی مزمن کاهش می یابد.
آنها در مقاله خود، که در شماره جون مجله علمی "پروسیدینگز اف دی نشنال اکادمی اف ساینسز" انتشار یافت، می گویند: "نوریتن کنش های ضد افسردگی تولید کرده و مانع کاستی های سلول های عصبی و رفتاری می شود که در نتیجه فشارهای عصبی مزمن پدید می آید."
نوریتن هم در انسان ها و هم حیوان ها یافت می شود، و پژوهشگران در بخش هیپوکامپ مغز – جایی که حافظه در آن شکل می گیرد – بر روی آن تمرکز کردند.
دومان و همکارانش موش های آزمایشگاهی را در معرض میزان های بالایی از استرس قرار دادند تا واکنش های مغز آنها را مورد بررسی قرار دهند. عامل های فشارهای عصبی (استرسورها) عبارت بودند از بازداری آنها از تغذیه، برهم زدن برنامه های روز-تا-شب آنها، و انزوا.
دومان گفت "آنها در مقایسه استرسورهای ملایمی هستند، اما هنگامی که شما آنها را برای مدت زمانی به طور مداوم انجام دهید به استرس قابل قبولی برای این حیوان تبدیل می شود."
"یکی از اولین چیزهایی که ما یافتیم این بود که قرارگیری در معرض استرس مزمن میزان این پروتیین که نوریتن نامیده می شود، و با (رشد) فرایندهای نرونی پیوند دارد، را کاهش می دهد.
"پرسش این بود که آیا این تغییرها در این پروتیین ... به [تقویت] استرس کمک کرد، و همچنین آیا این افزایشی که ما با ضد-افسردگی در آن پروتیین مشاهده کردیم توضیح دهنده تاثیرهای ضد افسردگی بر روی هم فرایندهای عصبی و هم رفتار است."
دومان و تیمش دریافتند که "بیان بیش از حد" این پروتیین شمار ارتباط های سیناپتیک را افزایش داد و همچنین تاثیرهای رفتاری را ایجاد نمود که "شبیه به آن چیزی بود که ما با ضد افسردگی ها مشاهده می نماییم." به گفته او، در برخی موردها تاثیرها قوی تر از ضد افسردگی ها بود.
[تورنتو استار - پژوهشکده علوم شناختی:]
پژوهشگران دانشگاه ییل دریافتند که فشار های عصبی (استرس های) مزمن با مسدود ساختن یک ژن مهم که مغز را در برابر افسردگی محافظت می کند تاثیرهای ویرانگری بر مغز می گذارند.
رونالد دومان، یک عصب زیست شناس در دانشگاه ییل، و تیم همراهش در این مطالعه گزارش کردند که میزان نوریتن – "یک ژن کنش-وابسته که انعطاف پذیری عصبی را تنظیم می نماید" و برای عملکرد عادی مغز، نه فقط محافظت از آن در برابر افسردگی اهمیت دارد – به وسیله فشارهای عصبی مزمن کاهش می یابد.
آنها در مقاله خود، که در شماره جون مجله علمی "پروسیدینگز اف دی نشنال اکادمی اف ساینسز" انتشار یافت، می گویند: "نوریتن کنش های ضد افسردگی تولید کرده و مانع کاستی های سلول های عصبی و رفتاری می شود که در نتیجه فشارهای عصبی مزمن پدید می آید."
نوریتن هم در انسان ها و هم حیوان ها یافت می شود، و پژوهشگران در بخش هیپوکامپ مغز – جایی که حافظه در آن شکل می گیرد – بر روی آن تمرکز کردند.
دومان و همکارانش موش های آزمایشگاهی را در معرض میزان های بالایی از استرس قرار دادند تا واکنش های مغز آنها را مورد بررسی قرار دهند. عامل های فشارهای عصبی (استرسورها) عبارت بودند از بازداری آنها از تغذیه، برهم زدن برنامه های روز-تا-شب آنها، و انزوا.
دومان گفت "آنها در مقایسه استرسورهای ملایمی هستند، اما هنگامی که شما آنها را برای مدت زمانی به طور مداوم انجام دهید به استرس قابل قبولی برای این حیوان تبدیل می شود."
"یکی از اولین چیزهایی که ما یافتیم این بود که قرارگیری در معرض استرس مزمن میزان این پروتیین که نوریتن نامیده می شود، و با (رشد) فرایندهای نرونی پیوند دارد، را کاهش می دهد.
"پرسش این بود که آیا این تغییرها در این پروتیین ... به [تقویت] استرس کمک کرد، و همچنین آیا این افزایشی که ما با ضد-افسردگی در آن پروتیین مشاهده کردیم توضیح دهنده تاثیرهای ضد افسردگی بر روی هم فرایندهای عصبی و هم رفتار است."
دومان و تیمش دریافتند که "بیان بیش از حد" این پروتیین شمار ارتباط های سیناپتیک را افزایش داد و همچنین تاثیرهای رفتاری را ایجاد نمود که "شبیه به آن چیزی بود که ما با ضد افسردگی ها مشاهده می نماییم." به گفته او، در برخی موردها تاثیرها قوی تر از ضد افسردگی ها بود.