نارون1
10th July 2012, 12:02 PM
[سان فرانسیسکو کرونیکل - پژوهشکده علوم شناختی:] ... سی سال پیش جان کبت-زین از مراقبه به عنوان مبنای شیوه درمان انقلابی خود با عنوان "برنامه کاهش استرس بر پایه ی مراقبه" استفاده کرد.
او کسانی که از درد و افسردگی مزمن رنج می بردند را در یک برنامه شش هفته ای مراقبه، که در زیرزمین دانشکده پزشکی دانشگاه ماساچوست برگزار می شد، قرار داد و اولین نفر در میان پزشکانی شد که بهبودی های ناشی از مراقبه را در بیمارانی با دردهای درمان ناپذیر ثبت نموده اند.
امیلیانا سایمون-تامس، مدیر علمی "مرکز علمی فایده بزرگتر" در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، گفت: "در 25 سال گذشته تغییرهای عظیمی در این رشته به وجود آمده است، و اکنون 300 مقاله علمی درباره آگاهی وجود دارد."
بر اساس مطالعات "مرکز پژوهش برای ذهن های سالم" در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون، کسانی که مراقبه انجام می دهند چیرگی بیشتری در نیمکره چپ مغز خود را نشان می دهند.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910418_Monks_Brain_Scan-3.jpg
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910418_Monks_Brain_Scan-2.jpg
A brain scan of a monk actively extending compassion shows activity in the medial prefrontal cortex, an area of the brain associated with reward processing. Photo: SPAN Lab, Stanford University / SF
A brain scan of a monk actively extending compassion shows activity in the striatum, an area of the brain associated with reward processing. Photo: SPAN Lab, Stanford University / SF
او افزود: "اصولا هنگامی که افراد زمان زیادی را به مراقبه می گذرانند، مغز الگوهایی از احساس ایمنی در جهان را بروز می دهد و در روی آورن به دیگر کسان و موقعیت ها راحت تر بوده، و کمتر گوش بزنگ و هراسان است، [حس هایی] که با نیمکره راست ارتباط دارد."
فراگیرترین مطالعه علمی مراقبه، طرح شامانتا که توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در دیویس هدایت شد، نشان می دهد که مراقبه به بهبود درک منجر شده و ممکن است تاثیرهایی نیز بر [روند] پیری سلول ها داشته باشد.
داوطلبانی که به طور متوسط 500 ساعت را در یک دوره عزلت سه ماهه در سال 2007 به مراقبه تمرکز حواس گذرانده بودند، در مقایسه با گروه کنترل، بهتر می توانستند تغییرهای جزیی در طول خط هایی که بر روی یک صفحه تصویر انداخته می شد را ردگیری کنند.
هنگامی که نمونه های خونی دو گروه مقایسه شد، دانشمندان متوجه شدند که گروه انزوا گزیده 30 درصد بیشتر دارای تلومراس– آنزیمی در سلول ها که کوتاه شدن کروموزوم ها در مسیر طبیعی خود در طول زندگی را ترمیم می نماید – بود. این می تواند دارای پیامدهایی برای کلاهک های انتهای دی ان ای، با نام تلومرها، باشد که با طول عمر مرتبط می باشد.
"[البته] این بدان معنا نیست که اگر مراقبه انجام دهید، عمر درازتری خواهید داشت."
او کسانی که از درد و افسردگی مزمن رنج می بردند را در یک برنامه شش هفته ای مراقبه، که در زیرزمین دانشکده پزشکی دانشگاه ماساچوست برگزار می شد، قرار داد و اولین نفر در میان پزشکانی شد که بهبودی های ناشی از مراقبه را در بیمارانی با دردهای درمان ناپذیر ثبت نموده اند.
امیلیانا سایمون-تامس، مدیر علمی "مرکز علمی فایده بزرگتر" در دانشگاه کالیفرنیا در برکلی، گفت: "در 25 سال گذشته تغییرهای عظیمی در این رشته به وجود آمده است، و اکنون 300 مقاله علمی درباره آگاهی وجود دارد."
بر اساس مطالعات "مرکز پژوهش برای ذهن های سالم" در دانشگاه ویسکانسین-مدیسون، کسانی که مراقبه انجام می دهند چیرگی بیشتری در نیمکره چپ مغز خود را نشان می دهند.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910418_Monks_Brain_Scan-3.jpg
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910418_Monks_Brain_Scan-2.jpg
A brain scan of a monk actively extending compassion shows activity in the medial prefrontal cortex, an area of the brain associated with reward processing. Photo: SPAN Lab, Stanford University / SF
A brain scan of a monk actively extending compassion shows activity in the striatum, an area of the brain associated with reward processing. Photo: SPAN Lab, Stanford University / SF
او افزود: "اصولا هنگامی که افراد زمان زیادی را به مراقبه می گذرانند، مغز الگوهایی از احساس ایمنی در جهان را بروز می دهد و در روی آورن به دیگر کسان و موقعیت ها راحت تر بوده، و کمتر گوش بزنگ و هراسان است، [حس هایی] که با نیمکره راست ارتباط دارد."
فراگیرترین مطالعه علمی مراقبه، طرح شامانتا که توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا در دیویس هدایت شد، نشان می دهد که مراقبه به بهبود درک منجر شده و ممکن است تاثیرهایی نیز بر [روند] پیری سلول ها داشته باشد.
داوطلبانی که به طور متوسط 500 ساعت را در یک دوره عزلت سه ماهه در سال 2007 به مراقبه تمرکز حواس گذرانده بودند، در مقایسه با گروه کنترل، بهتر می توانستند تغییرهای جزیی در طول خط هایی که بر روی یک صفحه تصویر انداخته می شد را ردگیری کنند.
هنگامی که نمونه های خونی دو گروه مقایسه شد، دانشمندان متوجه شدند که گروه انزوا گزیده 30 درصد بیشتر دارای تلومراس– آنزیمی در سلول ها که کوتاه شدن کروموزوم ها در مسیر طبیعی خود در طول زندگی را ترمیم می نماید – بود. این می تواند دارای پیامدهایی برای کلاهک های انتهای دی ان ای، با نام تلومرها، باشد که با طول عمر مرتبط می باشد.
"[البته] این بدان معنا نیست که اگر مراقبه انجام دهید، عمر درازتری خواهید داشت."