مسافر007
4th July 2012, 12:53 PM
تلسکوپ هابل ناسا اخیرا به نمایش تصویری از کهکشانی کوتوله با خوشه‌ای از ستاره‌های جوان پرداخته که شبیه یک پارچه مخملی مملو از دانه‌های نمک است و در نزدیکی کهکشان همسایه مسیه 81 واقع شده و اسراری از شکل‌گیری کهکشانهای کوتوله را آشکار کرده است.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این کهکشان و کهکشان کوتوله نزدیک به آن در صورت فلکی دب اکبر قرار دارند که شناسایی آن از اهمیت قابل توجهی برای ناسا برخوردار بوده است.
طبق رایجترین نظریات در مورد شکل‌گیری کهکشان، باید کهکشانهای کوتوله بیشتری در اطراف کهکشان راه شیری قرار داشته باشند.
نظریه پیشرو در زمینه شکل‌گیری کهکشان، به ماده تاریک سرد لامبدا موسوم بوده که ساده‌ترین مدل برای سازگاری با جهانی که در اطراف ما وجود دارد، به شمار می‌رود.
طبق این نظریه، جهان و ماده موجود در آن از فاصله نسبتا دور کاملا همگن بنظر می رسد. در جزئیات این نظریه آمده که بیشتر کهکشانها باید از کهکشانهای کوچکتری در همسایگی خود برخوردار باشند.
این در حالیست که تعداد زیادی از آنها قابل مشاهده نبوده و فیزیکدانان ستاره‌شناس در مورد این مشکل موسوم به قمر گمشده با چالش روبرو هستند.
تاکنون ناسا با کشف این کهکشان کوتوله که ugc 5497 نام داشته، به یک اطمینان مجدد دست یافته است. به گفته این سازمان، کشف اجسامی که پیش از این نادیده گرفته شده می‌تواند تعداد آنها را البته تا حدی قابل شمارش‌تر سازد
این جسم یک کهکشان کوتوله آبی سالم بوده که به خوشه‌های جدیداز ستارگان تازه شکل گرفته القا شده است. ستارگان آبی براق موجود در این خوشه‌ها به آن یک ظاهر آبی‌رنگ داده که تا میلیونها سال آینده و زمانی که به شکل ابرنواختر در بیایند، باقی خواهند ماند.
Ugc 5497 بخشی از گروه کهکشانهای مسیه 81 محسوب شده که در فاصله 12 میلیون سال نوری قرار دارد.
این کهکشان کوتوله در سال 2008 توسط یک تلسکوپ زمینی در جستجویی برای کاندیداهای کهکشانهای کوتوله حدید مرتبط با مسیه 81 کشف شده بود.
ایسنا
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، این کهکشان و کهکشان کوتوله نزدیک به آن در صورت فلکی دب اکبر قرار دارند که شناسایی آن از اهمیت قابل توجهی برای ناسا برخوردار بوده است.
طبق رایجترین نظریات در مورد شکل‌گیری کهکشان، باید کهکشانهای کوتوله بیشتری در اطراف کهکشان راه شیری قرار داشته باشند.
نظریه پیشرو در زمینه شکل‌گیری کهکشان، به ماده تاریک سرد لامبدا موسوم بوده که ساده‌ترین مدل برای سازگاری با جهانی که در اطراف ما وجود دارد، به شمار می‌رود.
طبق این نظریه، جهان و ماده موجود در آن از فاصله نسبتا دور کاملا همگن بنظر می رسد. در جزئیات این نظریه آمده که بیشتر کهکشانها باید از کهکشانهای کوچکتری در همسایگی خود برخوردار باشند.
این در حالیست که تعداد زیادی از آنها قابل مشاهده نبوده و فیزیکدانان ستاره‌شناس در مورد این مشکل موسوم به قمر گمشده با چالش روبرو هستند.
تاکنون ناسا با کشف این کهکشان کوتوله که ugc 5497 نام داشته، به یک اطمینان مجدد دست یافته است. به گفته این سازمان، کشف اجسامی که پیش از این نادیده گرفته شده می‌تواند تعداد آنها را البته تا حدی قابل شمارش‌تر سازد
این جسم یک کهکشان کوتوله آبی سالم بوده که به خوشه‌های جدیداز ستارگان تازه شکل گرفته القا شده است. ستارگان آبی براق موجود در این خوشه‌ها به آن یک ظاهر آبی‌رنگ داده که تا میلیونها سال آینده و زمانی که به شکل ابرنواختر در بیایند، باقی خواهند ماند.
Ugc 5497 بخشی از گروه کهکشانهای مسیه 81 محسوب شده که در فاصله 12 میلیون سال نوری قرار دارد.
این کهکشان کوتوله در سال 2008 توسط یک تلسکوپ زمینی در جستجویی برای کاندیداهای کهکشانهای کوتوله حدید مرتبط با مسیه 81 کشف شده بود.
ایسنا