نارون1
24th June 2012, 06:54 PM
[سی.ان.ان. - پژوهشکده علوم شناختی:] "مغز سالمند" را در گوگل جستجو کنید، آنچه خواهید دید بیشتر دورنمایی است از وضعیت نگران کننده ای که به دلیل وخامت توانایی های شناختی پدید خواهد آمد.
اما، بیایید لوله ی دوربین شکل نمای دانش مان درباره ی مغز در حال پیر شدن را برگردانیم، خواهیم دید که تصویری به مراتب جالب تر ظاهر می شود.
دانش غالب این است که تلاش های خلاقانه در کمک به کاهش ضعف توانایی های ذهنی ما سودمند است. اما اگر، در واقع، این گونه باشد که مغز سالمند تواناتر از همتای جوان تر خود در خلاقیت و نوآوری باشد چطور؟
این پیشنهادی اقناع کننده در جامعه ما خواهد بود، جایی که در آن افراد سالمند به طور فزاینده ای در جستجوی یافتن شغل و بازگشت بر سر کار هستند (شمار بازنشستگانی که کار می کنند، بر پایه آمار اداره کار [آمریکا]، در مقایسه با سال 1990 دو برابر شده است)؛ جایی که تبعیض سنی در بخش های زیادی رایج است (به ویژه در استخدام)؛ و جایی که نوآوری، در بخش بزرگی از آن، به عنوان قلمروی در تسلط جوانان دیده می شود.
پژوهش های زیادی درباره ی سالمندی به ما می گوید که با گذر از مرز معینی و ورود به میانسالی، ارتباطات عصبی که اطلاعات را دریافت، پردازش و منتقل می نماید می تواند در نتیجه سن و عدم به کارگیری ضعیف شود. ممکن است برای ما مدت بیشتری طول بکشد تا اطلاعات تازه بیاموزیم. اغلب نمی توانیم با تیزهوشی و سرعت فکر کنیم. زمان واکنش ما ممکن است کندتر باشد.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910403-aging-brain-creativity.jpg
پژوهشگران همچنین به ما می گویند که افراد سالمند در انجام چند کار همزمان دشواری دارند. ما می توانیم بیشتر فراموشکار شویم، نتیجه اش آن لحظه های نوک زبانی است که در آنها واژه ها، نام ها و ایده های آشنا روی [نوک زبان] وخارج از دسترس می مانند. یک فرد سالمند آسانتر دچار حواس پرتی شده و تمایل بیشتری به اندیشه های پراکنده و اشتباه کاری دارد.
اینها تصویرهایی نگران کننده، اما ناقص است.
تیموتی ای. سالتهاوس، استاد روان شناسی و مدیر آزمایشگاه سالمندی شناختی در دانشگاه ویرجینیا، در کتابش با عنوان "موضوع های عمده در سالمندی شناختی" می نویسد: "اگرچه هیچ کاستی در ابراز عقیده درباره ی سالمندی شناختی وجود ندارد، برخی هنگام به نظر می رسد که در مقایسه شمار اندکی از آن ادعاها بر شواهد تجربی مستحکم استوار است ... نظرهای قطعی درباره پیری شناختی ممکن است به همان اندازه تحت تاثیر عقاید از پیش شکل گرفته ی نویسندگان مبتنی باشد که بر ارزیابی های سیستماتیک مستندهای پژوهشی."
سالتهاوس با دو مشاهده برجسته درباره سالمندی شناختی ادامه می دهد: کشفیات در مورد کاهش توان شناختی در آزمایشگاه لزوما با موفقیت در دنیای واقعی مرتبط نیست، و اغلب میان افراد سالمند مختلف با سنین یکسان تقاوت های قابل توجهی وجود دارد. ...
اما، بیایید لوله ی دوربین شکل نمای دانش مان درباره ی مغز در حال پیر شدن را برگردانیم، خواهیم دید که تصویری به مراتب جالب تر ظاهر می شود.
دانش غالب این است که تلاش های خلاقانه در کمک به کاهش ضعف توانایی های ذهنی ما سودمند است. اما اگر، در واقع، این گونه باشد که مغز سالمند تواناتر از همتای جوان تر خود در خلاقیت و نوآوری باشد چطور؟
این پیشنهادی اقناع کننده در جامعه ما خواهد بود، جایی که در آن افراد سالمند به طور فزاینده ای در جستجوی یافتن شغل و بازگشت بر سر کار هستند (شمار بازنشستگانی که کار می کنند، بر پایه آمار اداره کار [آمریکا]، در مقایسه با سال 1990 دو برابر شده است)؛ جایی که تبعیض سنی در بخش های زیادی رایج است (به ویژه در استخدام)؛ و جایی که نوآوری، در بخش بزرگی از آن، به عنوان قلمروی در تسلط جوانان دیده می شود.
پژوهش های زیادی درباره ی سالمندی به ما می گوید که با گذر از مرز معینی و ورود به میانسالی، ارتباطات عصبی که اطلاعات را دریافت، پردازش و منتقل می نماید می تواند در نتیجه سن و عدم به کارگیری ضعیف شود. ممکن است برای ما مدت بیشتری طول بکشد تا اطلاعات تازه بیاموزیم. اغلب نمی توانیم با تیزهوشی و سرعت فکر کنیم. زمان واکنش ما ممکن است کندتر باشد.
http://www.iricss.org/fa/NewsRelease/News/PublishingImages/1391/910403-aging-brain-creativity.jpg
پژوهشگران همچنین به ما می گویند که افراد سالمند در انجام چند کار همزمان دشواری دارند. ما می توانیم بیشتر فراموشکار شویم، نتیجه اش آن لحظه های نوک زبانی است که در آنها واژه ها، نام ها و ایده های آشنا روی [نوک زبان] وخارج از دسترس می مانند. یک فرد سالمند آسانتر دچار حواس پرتی شده و تمایل بیشتری به اندیشه های پراکنده و اشتباه کاری دارد.
اینها تصویرهایی نگران کننده، اما ناقص است.
تیموتی ای. سالتهاوس، استاد روان شناسی و مدیر آزمایشگاه سالمندی شناختی در دانشگاه ویرجینیا، در کتابش با عنوان "موضوع های عمده در سالمندی شناختی" می نویسد: "اگرچه هیچ کاستی در ابراز عقیده درباره ی سالمندی شناختی وجود ندارد، برخی هنگام به نظر می رسد که در مقایسه شمار اندکی از آن ادعاها بر شواهد تجربی مستحکم استوار است ... نظرهای قطعی درباره پیری شناختی ممکن است به همان اندازه تحت تاثیر عقاید از پیش شکل گرفته ی نویسندگان مبتنی باشد که بر ارزیابی های سیستماتیک مستندهای پژوهشی."
سالتهاوس با دو مشاهده برجسته درباره سالمندی شناختی ادامه می دهد: کشفیات در مورد کاهش توان شناختی در آزمایشگاه لزوما با موفقیت در دنیای واقعی مرتبط نیست، و اغلب میان افراد سالمند مختلف با سنین یکسان تقاوت های قابل توجهی وجود دارد. ...