نارون1
24th June 2012, 05:23 PM
چه تعداد از مدیران به هنگام ورود به سازمان، لبخند برلب، شادمان و پرانرژی وارد می شوند؟ نیازی به پاسخ این پرسش نیست. باور رایج می پذیرد مدیران در بهترین حالت، به هنگام ورود با چهره ای جدی و گامهای محکم بسرعت وارد دفتر کار شوند.
چرا مدیران نمی خندند؟
باورهای غلط مانع از آن می شود که مدیران رفتار خود را تغییر دهند. به نظر می رسد مدیر انسانی است دارای واکنشهای خنثی و بدون نشان دادن احساسات انسانی در محیط کار. جالب آنکه این باور گاه آنچنان ژرف و عمیق است که مدیران نیز پدیرفته اند ضرورتی ندارد در محیط کاری بویژه در جمع کارکنان، و کارگران، حرفهای طنز آمیز بگویند، و یا با آنان بخندند.
به نظر می رسد برخی از مدیران می ترسند با چنین رفتارهایی، قادر نباشند مدیریت خود را اجرا کنند. ترس از آن دارند که رفتارهای صمیمانه مانع از اجرای دستورات آنها شود. افزون بر آن، چنین صمیميت هایی بهانه به دست افرادی می دهد که تقاضاهایی نظیر افزایش حقوق، درخواست مرخصی، درخواست وام، دارند. از این رو چنین مدیرانی ترجیح می دهند همواره با فاصله با کارکنان و کارگران رفتار کنند.
مدیرانی که از صمیميت ها می هراسند، اجازه نمی دهند خنده بر لب آنها بنشیند، اجازه نمی دهند نزد آنان موضوعات به گونه ای پیش رود که شادی و سرور در جمع پدید آید.
مدیران عبوس و تاثیر رفتار آنها در سازمان
گزارشهای تایید شده بارها اثبات کرده اند: مدیرانی که عبوس ، خسته و با یادآوری از مشکلات وارد محیط کار می شوند، انگیزه کارکنان را کاهش می دهند و فضای کاری خسته کننده ، دلهره آور و نگران زا می شود.
کارکنان و کارگران ، روزهای آینده را با کاهش حقوق، تاخیر در پرداخت حقوق، توبیخ ، و یا اخراج پیش بینی می کنند و این چنین میزان اعتماد به نفس آنان بشدت پایین می آید.
مدیران شادمان و تاثیر رفتار آنها در سازمان
گزارشهای تجربی نشان می دهد مدیرانی که پرنشاط وارد سازمان می شوند، تحرک کاری افزایش می یابد. کارکنان به محیط کار احساس تعلق خاطر می کنند. فعالیتها در بستری از هیجان مثبت تداوم می یابد. اختلاف بین کارکنان به حداقل می رسد. غیبت ها، مرخصی های غیر ضروری ، پچ پچ بین کارکنان کمتر دیده می شود. کارکنان پس از ترک محل کار، با خوشرویی وارد منزل می شوند.
واقعا حضور لبخند برلب مدیر چقدر هزینه دارد؟ مدیرانی که دریافتند لبخند آنان تاثیری شگرفت بر تولید و روحیه کارکنان برجا می گذارد. می کوشند لبخند خود را دریغ نکنند.
لبخند مدیران چه سودی برای آنان دارد؟
مدیریت علم و هنر سروکار داشتن با افراد و اشخاص است. مدیران به سبب تنوع فعالیتهای گوناگون نظیر هدایت گروه، هماهنگی گروه، به فرجام رساندن تلاشها، ... بیشتر در معرض تنشهای شغلی قراردارند.
رهایی از این تنشهای شغلی برای مدیران یک ضرورت حیاتی است.
مدیران چگونه قادرند خود را از این تنشهای شغلی برهانند؟
راههای گوناگونی پیشنهاد شده است که مهمترین آنها فراهم سازی محیط مناسب کاری است. مدیر با لبخند ، به کارکنان ،کارمندان و کارگران انرژی می دهد. کارکنان نیز آن انرژی را جذب کرده، باخوشرویی و لطافت آن را به سوی مدیر باز می گردانند. کوششها در فضایی مثبت شکل می گیرد. به هنگام بروز اشکالات و بحرانها، کارکنان و کارگران خود را در کنار مدیر احساس می کنند و حاضرند از امکانات شخصی خود برای رفع بحرانها ، استفاده کنند.
این چنین است که مدیر ، خود را در رویارویی با اشکالات ، یکه و تنها نمی بیند. دانش عقل، توانایی جسمی و وقت گذاریهای فیزیکی کارکنان و کارگران به مدد مدیر می آیند.
بروس هایلند و مدل یوست دو صاحبنظر برجسته مدیریت در این باره جمله زیبایی دارند: لبخند بزن تا سازمان به تو لبخند بزند.
چرا مدیران لبخند برلب وارد سازمان نمی شوند؟
اشکالی دارد مدیری لبخند برلب، بارویی گشاده، پر انرژی و شادمان وارد محل کار ، یا شرکت خود شود؟ براستی چرا با وجود چنین آثار اقتصادی و روحی روانی ، همچنان برخی مدیران از حضور لبخند برلب نگرانند؟
پاسخ این پرسش چیست؟
http://www.siop.ir/index.php/article-siop/manage/3023.html
چرا مدیران نمی خندند؟
باورهای غلط مانع از آن می شود که مدیران رفتار خود را تغییر دهند. به نظر می رسد مدیر انسانی است دارای واکنشهای خنثی و بدون نشان دادن احساسات انسانی در محیط کار. جالب آنکه این باور گاه آنچنان ژرف و عمیق است که مدیران نیز پدیرفته اند ضرورتی ندارد در محیط کاری بویژه در جمع کارکنان، و کارگران، حرفهای طنز آمیز بگویند، و یا با آنان بخندند.
به نظر می رسد برخی از مدیران می ترسند با چنین رفتارهایی، قادر نباشند مدیریت خود را اجرا کنند. ترس از آن دارند که رفتارهای صمیمانه مانع از اجرای دستورات آنها شود. افزون بر آن، چنین صمیميت هایی بهانه به دست افرادی می دهد که تقاضاهایی نظیر افزایش حقوق، درخواست مرخصی، درخواست وام، دارند. از این رو چنین مدیرانی ترجیح می دهند همواره با فاصله با کارکنان و کارگران رفتار کنند.
مدیرانی که از صمیميت ها می هراسند، اجازه نمی دهند خنده بر لب آنها بنشیند، اجازه نمی دهند نزد آنان موضوعات به گونه ای پیش رود که شادی و سرور در جمع پدید آید.
مدیران عبوس و تاثیر رفتار آنها در سازمان
گزارشهای تایید شده بارها اثبات کرده اند: مدیرانی که عبوس ، خسته و با یادآوری از مشکلات وارد محیط کار می شوند، انگیزه کارکنان را کاهش می دهند و فضای کاری خسته کننده ، دلهره آور و نگران زا می شود.
کارکنان و کارگران ، روزهای آینده را با کاهش حقوق، تاخیر در پرداخت حقوق، توبیخ ، و یا اخراج پیش بینی می کنند و این چنین میزان اعتماد به نفس آنان بشدت پایین می آید.
مدیران شادمان و تاثیر رفتار آنها در سازمان
گزارشهای تجربی نشان می دهد مدیرانی که پرنشاط وارد سازمان می شوند، تحرک کاری افزایش می یابد. کارکنان به محیط کار احساس تعلق خاطر می کنند. فعالیتها در بستری از هیجان مثبت تداوم می یابد. اختلاف بین کارکنان به حداقل می رسد. غیبت ها، مرخصی های غیر ضروری ، پچ پچ بین کارکنان کمتر دیده می شود. کارکنان پس از ترک محل کار، با خوشرویی وارد منزل می شوند.
واقعا حضور لبخند برلب مدیر چقدر هزینه دارد؟ مدیرانی که دریافتند لبخند آنان تاثیری شگرفت بر تولید و روحیه کارکنان برجا می گذارد. می کوشند لبخند خود را دریغ نکنند.
لبخند مدیران چه سودی برای آنان دارد؟
مدیریت علم و هنر سروکار داشتن با افراد و اشخاص است. مدیران به سبب تنوع فعالیتهای گوناگون نظیر هدایت گروه، هماهنگی گروه، به فرجام رساندن تلاشها، ... بیشتر در معرض تنشهای شغلی قراردارند.
رهایی از این تنشهای شغلی برای مدیران یک ضرورت حیاتی است.
مدیران چگونه قادرند خود را از این تنشهای شغلی برهانند؟
راههای گوناگونی پیشنهاد شده است که مهمترین آنها فراهم سازی محیط مناسب کاری است. مدیر با لبخند ، به کارکنان ،کارمندان و کارگران انرژی می دهد. کارکنان نیز آن انرژی را جذب کرده، باخوشرویی و لطافت آن را به سوی مدیر باز می گردانند. کوششها در فضایی مثبت شکل می گیرد. به هنگام بروز اشکالات و بحرانها، کارکنان و کارگران خود را در کنار مدیر احساس می کنند و حاضرند از امکانات شخصی خود برای رفع بحرانها ، استفاده کنند.
این چنین است که مدیر ، خود را در رویارویی با اشکالات ، یکه و تنها نمی بیند. دانش عقل، توانایی جسمی و وقت گذاریهای فیزیکی کارکنان و کارگران به مدد مدیر می آیند.
بروس هایلند و مدل یوست دو صاحبنظر برجسته مدیریت در این باره جمله زیبایی دارند: لبخند بزن تا سازمان به تو لبخند بزند.
چرا مدیران لبخند برلب وارد سازمان نمی شوند؟
اشکالی دارد مدیری لبخند برلب، بارویی گشاده، پر انرژی و شادمان وارد محل کار ، یا شرکت خود شود؟ براستی چرا با وجود چنین آثار اقتصادی و روحی روانی ، همچنان برخی مدیران از حضور لبخند برلب نگرانند؟
پاسخ این پرسش چیست؟
http://www.siop.ir/index.php/article-siop/manage/3023.html