اختلال مسخ شخصیت

[نارون1]

اختلال مسخ شخصیت :




DSM-IV-TR ویژگی اساسی مسخ شخصیت را احساس مستمر یا تکرار شونده گسستگی یا احساس غرابت با خود مشخص کرده است .

شخص ممکن است احساس تبدیل شدن به آدم ماشینی یا در حالت رویا به خود نگریستن یا تماشای خود در یک فیلم پیدا کند .

طبق DSM-IV-TR ممکن است احساس مشاهده گر برونی بودن فرآیندهای روانی خود ، برای خود ، یا بخشی از بدن وجود دارد . غالبا بیمار احساس فقدان کنترل بر اعمال خود داشته باشد .






ملاکهای تشخیصی DSM-IV-TR برای اختلال مسخ شخصیت :



- احساس باثبات و تکرار شونده گسستگی ، انگار که شخص یک مشاهده گر برونی فرآیندهای روانی با بدن خویش است
( مثلا ، احساس اینکه شخص در حالت رویا است )


- در جریان مسخ شخصیت ، واقعیت سنجی دست نخورده باقی می ماند .

- مسخ شخصیت ناراحتی قابل توجه بالینی به وجودد آورده و موجب تخریب عملکرد اجتماعی ، شغلی یا سایر زمینه ها ی مهم فراهم می گردد .

- تجربه مسخ شخصیت منحصرا در جریان یک اختلال روانی دیگر مثل اسکیزوفرنی ، اختلال هراس ، اختلال استرس حاد ، یا یک اختلال تجزیه ای دیگر روی نداده و حاصل تاثیر فیزیولوژیک مستقیم یک ماده ( مثل داروی نسخه شده یا مورد سوء استفاده ) یا یک اختلال طبی عمومی ( مثل صرع لوب گیجگاهی ) نمی باشدد .






همه گیری شناسی :


تجربه گذرای مسخ شخصیت و مسخ واقعیت در افراد نرمال و جمعیت های بالینی فوق العاده شایع است . پس از افسردگی و اضطراب ، این حالات سومین علایم روان پزشکی شایع گزارش شده هستند .

در یک زمینه یابی میزان شیوع در 1 سال 19 درصد جمعیت کلی گزارش شد . در بیماران تشنجی و مبتلایان به میگرن شایع است .

با استفاده از داروهای روانگردان ، مخصوصا ماری جوانا ، LSD و مسکالین ، و به میزان کمتر به صورت اثرات جانبی برخی از داروها ، مثل آنتی کولینرژیک ها هم دیده می شود .

پس از برخی از انواع مراقبه ، هیپنوتیزم عمیق ، خیره ماندن طولانی به آینه و بلور ، و محرومیت جسمی نیز توصیف شده اند .

پس از ضربه مغزی خفیف تا متوسط ، که در آن فقدان هشیاری اندک بوده یا وجود نداشته است ، این اختلالات شایع است ، اما اگر بیهوشی بیش از 30 دقیقه طول کشیده باشد ،

احتمال بروز آن ها به طور قابل ملاحظه ای پایین می آید پس از تجارب تهدید کننده زندگی با یا بدون صدمات جسمی جدی نیز به طور شایع مشاهده می شود .


مسخ شخصیت دو تا چهار بار در زنان بیشتر است .



سبب شناسی :



علل روانپویشی :


فرمول بندی های روان پویشی سنتی به از هم گسستگی ایگو تاکید کرده یا مسخ شخصیت را یک واکنش عاطفی در دفاع از ایگو تلقی کرده اند .

این توضیحات بر نقش تجارب دردناک مغلوب کننده یا تکانه های متعارض به عنوان عوامل ماشه چکان تاکید نموده اند .



استرس تروماتیک :

بخشی قابل ملاحظه ، معمولا یک سوم تا نصف بیماران ، در موارد بالینی مسخ شخصیت سابقه ترومای قابل توجه گزارش می کنند .

در چندین مطالعه روی قربانیان تصادف ، ملاحظه شد که تا
60 درصد آنهایی که تجربه تهدید کننده زندگی داشته اند ، حداقل مسخ شخصیت گذرا را در ضمن رویداد یا بلافاصله پس از آن ، گزارش کرده اند .


در مطالعات آموزش نظامی مشاهده شد که علائم مسخ شخصیت و مسخ واقعیت تحت تاثیر استرس و خستگی به وفور ظاهر می شود و رابطه معکوس با کارکرد دارد .





نظریه های عصبی - زیست شناختی :


رابطه مسخ شخصیت با میگرن ، و ماری جوانا ، پاسخ کلا مطلوب آن به داروهای مهارکننده اختصاصی باز جذب سروتونین ( SSRIs ) ، و افزایش علائم مسخ شخصیت که با تخلیه ال - تریپتوفان دیده می شودد ( که پیشرو سروتونین است ) به درگیر بودن سروتونرژیک دخالت دارد .


مسخ شخصیت علامت تجزیه ای اولیه است که در مطالعات چالش با دارو که در بخش نظریه های نوروبیولوژیکی تجزیه توصیف شده ، دیده می شود .


این مطالعات قویا درگیر بودن نوع ان - متیل - دی - اسپارتیت ( NMDA ) گیرنده گلوتامات ، را به عنوان عامل مرکزی بروز علائم مسخ شخصیت مطرح می سازد .

[نارون1]

تشخیص و ویژگیهای بالینی :



تعدادی اجزای مستقل تجربه مسخ شخصیت را تشکیل می دهند .

ازجمله احساس : 1 - تغییرات بدنی ، 2 - دوگانگی خود به عنوان مشاهده گر یا عامبل ، 3 - گسسته شدن از دیگران و 4 - گسسته شدن




از هیجانات خود . بیمارانی که مسخ شخصیت را تجربه می کنند معمولا اشکال عمده در ابراز احساس خود دارند و سعی می کنند رنج ذهنی خود را با عباراتی مثل : احساس می کنم مرده ام ، هیچ چیز واقعی به نظر نمی رسد ، بیرون از خودم ایستاده ام ، بیان کنند .

که به طور کافی رنجی را که می کشند به معاینه کننده القا نمی کند . در عین حال که به تلخی از این شاکی هستند که اختلال ، زندگی آنها را ویران می سازد ، ممکن است به طور قابل ملاحظه راحت به نظر برسند .





تشخیص افتراقی :


گوناگونی اختلالات توام با مسخ شخصیت تشخیص افتراقی اختلال مسخ ضخصیت را پیچیده می سازد .

مسخ شخصیت ممکن است از یک اختلال طبی یا نورولوژیک ، مسمومیت یا ترک مواد غیر مجاز ، یا اثرات جانبی داروها ناشی شود .

ممکن است با اختلال هراس ، فوبیا ، PTSD ، اختلال استرس حاد ، اسکیزوفرنی یا یک اختلال تجزیه ای دیگر ریشه بگیرد .

ارزیابی کامل طبی و نورولوژیک ، از جمله آزمونهای استاندارد آزمایشگاهی ، EEGs ، پالایش دارویی که موردی دارد ، اهمیت اساسی دارد .

مسخ شخصیت وابسته به دارو معمولا گذرا است ، اما مسخ شخصیت مستمر ممکن است در پی یک دوره مسمومیت با انواعی از مواد ، از جمله ماری جوانا ، سندروم پس از تکان مغز ، نابهنجاریهای متابولیک ، میگرن ، سرگیجه و بیماری منیر به عنوان علل گزارش شود .

مسخ شخصیت ناشی از اختلالات عضوی معمولا در درجه اول حسی و بدون توصیفات و معانی شخصی است که در علل روانپزشکی شایع است .






سیر و پیش آگهی :


مسخ شخصیت پس از تجربیات تروماتیک و مسمومیت ، معمولا پس از حذف شرایط تروماتیک یا ختم دوره مسمومیت خود بخود فروکش می کند .

مسخ شخصیت همراه با اختلالات خلقی ، پسیکوتیک و اضطرابی ، معمولا با درمان قطعی این اختلالات از بین می رود .

اختلال مسخ شخصیت ممکن است دوره خاص خودش را همراه با عود یا بهبود یا سیر مزمن داشته باشد .

بسیاری از بیماران مبتلا به مسخ شخصیت مزمن ، ممکن است سیری مشخصی با تخریب شدید در کارکرد شغلی ، اجتماعی یا شخصی داشته باشند . در اکثر موارد ، سن متوسط شروع به نظر می رسد ، در اواخر نوجوانی یا اوائل بزرگسالی است .



درمان :


پزشکانی که با بیماران مبتلا به اختلال مسخ شخصیت کار می کنند ، غالبا آنها را از نظر بالینی گروهی مقاوم در می یابند . برخی شواهد سیستماتیک حاکی است که ضد افسردگی های SSRIs ، مثل :فلوکتسین ، ممکن است برای بیماران مبتلا به اختلال مسخ شخصیت مفید باشند .


معهذا ، دو مقاله جدید دوسرکور کنترل شده با دارونما ، تاثیری از فلوکسامین و لاموتریژین ، به ترتیب ، مشاهده نکردند .

برخی از بیماران مبتلا به اختلال مسخ شخصیت ، بهترین پاسخ را به طور اسپورادیک و نسبی به گروههای معمول داروهای روانپزشکی به صورت واحد یا ترکیبی می دهند : ضد افسردگی ها ، تثبیت کننده های خلق ، نورولپتیک های تیپیک و آتیپیک ، ضد تشنج ها و غیره .



انواع مختلف روان درمانی برای درمان اختلال مسخ شخصیت ، مورد استفاده قرار گرفته اند ، مثل درمانهای شناختی ، روانپویشی ، شناختی - رفتاری ، هیپنوتراپی و حمایتی .



بسیاری از بیماران پاسخ قوی نسبت به این انواع روان درمانی نمی دهند . روشهای مدیریت استرس ، روشهای انحراف توجه ، کاهش تحریک حسی ، آموزش تن آرامی و تمرینات حسی ، ممکن است برای بعضی از بیماران کمک کننده باشند .







خلاصه روانپزشکی ( جلد دوم )- سادوک ، بنیامین . سادوک ، ویرجینیا - پورافکار ، نصرت الله ( مترجم ) - 1389 - نشر شهرآب .

[baran_90t]

مرسي خوب بود[golrooz]