روز معمار و مهندسان معماری مبارک !

[روابط عمومی سایت]

روز معمار



سوم اردیبهشت سالروز تولد معمار نابغه،

شیخ بهایی و روز معمار

بر همه ی معماران اصیل این سرزمین مبارک باد.



http://uc-njavan.ir/images/53ja8eaposiy4w6ofq3h.jpg

معمار همان است که از عشق بنا ساخت

باقی همه طراحی غفلت بود و هندسه ی درد

[روابط عمومی سایت]

ویترویوس پدر معماری در قدیمی ترین کتاب معماری موجود (ده کتاب معماری)
ویژگی های معمار را چنین بیان می کند:

معمار باید به علوم و معارف گوناگون آراسته باشد،
چون با قوه ی تمییز او است که تمامی آثار دیگر هنرها به محک در می آید.

معرفت معمار فرزند علم و عمل است.

عمل، ممارست مداوم و منظم در کار است
یعنی کاردستی با انواع مصالح، طبق یک نقشه و عمل، قدرت بیان و نمایش چابک دستی معمار است طبق اصول تناسبات.

پس معمارانی که کسب مهارت دستی را مراد خویش قرار داده اند بی علم، هیچ زمان نتوانسته اند منزلتی را بیابند که سزاوار مرارت هایشان باشد، چون آنان که فقط بر علم و تتبع تکیه کرده اند بی گمان به دنبال صورت بوده اند و معنی.

لکن آنان که معرفتی کامل از علم و عمل دارند، همچون مردانی تا بن دندان مسلح، بی درنگ به مراد خود دست یافته اند و افتخار را نصیب خویش کرده اند.

در همه ی امور، خاصه معماری، دو چیز است:‌

آنچه معین است و آنچه به چیزی معنی می بخشد.

آنچه معین است، موضوعی است که از آن سخن می گوییم و آنچه معنی می بخشد،
اثباتی است طبق اصول علمی.

پس آن کس که خود را معمار می خواند باید در دو هر متبحر باشد.
او باید بالذات با استعداد باشد و هم مستعد تعلیم دیدن.

معمار باید تعلیم دیده باشد تا از خود خاطره های ماندنی تر در رسالتش به جا بگذارد.

معمار باید علم رسم نقشه را بداند تا بتواند بی فوت وقت طرح هایی ترسیم کند، برای بیان شکل کاری که پیشنهاد می کند.

هندسه نیز کمکی بزرگ به معماری است.

خاصه اینکه به ما کاربرد خط کش و پرگار را می آموزد تا در تهیه نقشه های ساختمان در محدوده ی املاک آمادگی یابیم و گونیا و تراز و شاغول را به درستی به کار بریم.

علم روشنایی را نیز باید بداند چرا که با آن و با استفاده از هندسه نور درون ساختمان ها می تواند از نقاط معین ساختمان رسم شود.

معرفتی گسترده از تاریخ لازم است، زیرا در میان بخش های تزیینی ساختمان، بسیاری از نقوش هستند که معنی نهفته در آن را باید بتواند برای دیگران بیان کند.

و اما فلسفه که معمار را بلند نظر و نه خود بین و خاضع، عادل و درستکار می سازد بدون آزمندی.

این اهمیتی بسزا دارد، چرا که اثری نمی تواند بدون صداقت و راستی به درستی خلق شود.

معمار نباید آزمند باشد و خاطر خود را با اندیشه ی کسب در آمد مشغول نماید. این ها همه از جمله احکام فلسفه است.

معمار همچنین باید موسیقی را نیز درک کند تا بتواند از علم فواصل موسیقی و ریاضی آگاهی داشته باشد.


معمار باید علم طب را به علت مسائل اقلیم ها، هوا، صحت و عدم صحت زمین ها و استفاده از آب های مخلف را بداند.

زیرا بی این ملاحظات صحت در یک خانه فراهم نخواهد شد.


او باید قوانین را بداند. باید قوانینی را بداند که در ساختمان هایی که دیوارهای مشترک دارند لازم است، با توجه به آبی که از پلکان می ریزد و نیز قوانینی درباره ی زهکشها، پنجره ها و تامین آب و سایر مقوله ها از این دست باید بر معماران شناخته شده باشد تا پیش از آن ساختمان ها را بنا نگذارند و پس از پایان یافتن کار به حل بپردازند.

با نجوم است که ما شرق و غرب و شمال و جنوب را و همچنین با علم افلاک اعتدالین، زمان تحول و مسیر ستارگان رامی یابیم.

اگر کسی به این امور آگاهی نداشته باشد، نخواهد توانست نظریه ی ساعت های آفتابی را بفهمد.


من فکر می کنم هرکسی حق ندارد عجولانه خود را معمار بنامد بی آنکه از کودکی از پله های این علوم بالا رفته باشد و با این گونه دانش، هنرها و علوم مختلف پرورش یافته، به اوج سرزمین مقدس معماری برسد.

شاید در نزد بی تجربه ها شگفت نماید که طبیعت انسانی بتواند این چنین موضوعات زیادی را درک کند و به خاطر بسپارد. اگرچه مشاهده ی این امر که تمامی علوم پیوندی مشترک از یگانگی و وحدت دارند، به این باور منجر خواهد شد که امر مزبور به سادگی می تواند تحقق یابد.

البته اینکه پیتئوس (سازنده ی معبد میروانا در پیرنه) گفت:

"معمار باید در تمام هنر ها و علوم خبره باشد، بسیار بیش از مردانی که هر یک با کار خود و ممارست در آن، یک مبحث را به حد کمال رسانیده اند." در واقع تحقق نمی یابد.

پس معمار نباید باشد و نمی تواند باشد ادیبی چون ارسطرخس، هر چند از ادب بی بهره نباشد، نیز موسیقی دانی چون اریسو کزنوس هرچند از موسیقی بی بهره نباشد و نیز نقاشی چون آپلس هر چند در طراحی بی مهارت نباشد و پزشکی چون بقراط هر چند از طب بی بهره نباشد.

[روابط عمومی سایت]

روز بزرگداشت شیخ بهایی

روز بزرگداشت شیخ بهایی


http://uc-njavan.ir/images/4ackaswcybncsa1iqku5.jpg





بهاءالدین محمد بن‏ حسین عاملی معروف به شیخ بهائی

(زادهٔ ۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی در بعلبک، درگذشتهٔ ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان) دانشمند نامدار قرن دهم و یازدهم هجری است که در دانش‌های فلسفه، منطق، هیئت و ریاضیات تبحر داشت.

در حدود ۹۵ کتاب و رساله از او در سیاست، حدیث، ریاضی، اخلاق، نجوم، عرفان، فقه، مهندسی و هنر و فیزیک بر جای مانده است. به پاس خدمات وی به علم ستاره‌شناسی، یونسکو سال ۲۰۰۹ را به نام او سال «نجوم و شیخ بهایی» نامگذاری کرد.

تولد و خانواده

وی در بعلبک متولد شد. دوران کودکی را در جبل عامل، از نواحی شام، در روستایی به نام «جبع» یا «جباع» زیست، او از نژاد «حارث بن عبدالله اعور همدانی» بوده‌است (از شخصیت‌های برجسته آغاز اسلام، متوفی به سال ۶۴ خورشیدی). خاندان او از خانواده‌های معروف جبل عامل در سده‌های دهم و یازدهم خورشیدی بوده‌اند. پدر او از شاگردان برجسته شهید ثانی بوده است.

مهاجرت به ایران

محمد ۱۳ ساله بود که پدرش عزالدین حسین عاملی به خاطر اذیت شیعیان آن منطقه توسط دولت عثمانی از یک سو و دعوت شاه تهماسب صفوی برای حضور در ایران، به سوی ایران رهسپار گردید و چون به قزوین رسیدند و آن شهر را مرکز دانشمندان شیعه یافتند، در آن سکنا گزیدند و بهاءالدین به شاگردی پدر و دیگر دانشمندان آن عصر مشغول شد. وقتی او ۱۷ ساله بود (۹۷۰ ق)، پدرش به شیخ‌الاسلامی قزوین به توصیه شیخ علی منشار از سوی شاه تهماسب منصوب شد. ۱۴ سال بعد، در ۹۸۴ قمری، پدر شیخ برای زیارت خانه خدا از ایران خارج شد اما در بحرین درگذشت.
شیخ بهایی درقزوین زبان پارسی آموخته وبه مدت سی سال دراین شهر پرورش یافته وپرورش داد.

شخصیت علمی و ادبی و اخلاق و پارسای او باعث شد تا از ۴۳ سالگی شیخ‌الاسلام اصفهان شود و در پی انتقال پایتخت از قزوین به اصفهان (در ۱۰۰۶ قمری)، از ۵۳ سالگی تا آخر عمر (۷۵ سالگی) منصب شیخ‌الاسلامی پایتخت صفوی را در دربار مقتدرترین شاه صفوی، عباس اول برعهده داشته باشد.

شیخ در فاصلهٔ سال‌های ۹۹۴ تا ۱۰۰۸ قمری سفرهایی چند به خارج از قلمروی صفویه داشت. این سفرها برای زیارت، سیاحت، دانش‌اندوزی و همچنین به گفته برخی مورخان به سفارت سیاسی بوده است. مکه، مصر و شام از جمله مقاصد این سفرها بوده‌اند.

وی در سال ۱۰۰۰ خورشیدی در اصفهان درگذشت و بنابر وصیت خودش پیکر او را به مشهد بردند و در کنار آرامگاه علی‌بن موسی‌الرضا جنب موزه آستان قدس به خاک سپردند. امروزه آرامگاه وی بین مسجد گوهرشاد و صحن آزادی و رواق امام خمینی در رواقی‌ که به یاد او نامگذاری شده قرار دارد.


تاریخ تولد و مرگ شیخ بهایی

تاریخ تولد و مرگ شیخ بهایی بر روی سنگ قبر و کاشیکاری‌های دیوار اتاق مقبره اندکی متفاوت است:

تاریخ تولد:




[*=center]کتیبه کاشیکاری دیوار: ۲۶ ذیحجه ۹۵۳ هجری قمری (برابر با پنجشنبه ۸ اسفند ۹۲۵ خورشیدی، و ۲۷ فوریه ۱۵۴۷)
[*=center]کتیبه سنگ قبر: غروب پنجشنبه محرم‌الحرام ۹۵۳ هجری قمری (برابر با فروردین ۹۲۵ خورشیدی، و مارس ۱۵۴۶)





تاریخ مرگ:



[*=center]کتیبه کاشیکاری دیوار: ۱۲ شوال ۱۰۳۰ هجری قمری (برابر با ۸ شهریور ۱۰۰۰ خورشیدی، و ۳۰ اوت ۱۶۲۱)
[*=center]کتیبه سنگ قبر: شوال ۱۰۳۱ هجری قمری (برابر با مرداد یا شهریور ۱۰۰۱، و اوت ۱۶۲۲)





کتیبه دیوار در سال ۱۳۲۴ خورشیدی در زمان استانداری علی منصور ساخته شد و حاوی تاریخ روز، ماه و سال است، در حالی که کتیبه سنگ قبر فقط حاوی تاریخ ماه و سال است. به نظر می‌رسد که در هنگام بازسازی اتاق تحقیقاتی درباره تاریخ تولد و مرگ انجام شده باشد و به این خاطر تاریخ روز به کتیبه کاشیکاری اضافه گشته است. در این صورت به نظر می‌رسد که تاریخ‌های کتیبه دیوار دقیق‌تر باشند.

[yas-90]

این روز رو به همه معمارای سایت تبریک میگم امیدوارم همیشه موفق باشن[golrooz][golrooz]