نبرد استالینگراد

[Joseph Goebbels]

نبرد استالینگراد :



امکان ندارد که کسی تاریخ را مطالعه کرده باشد اما با نام استالینگراد بیگانه باشد . استالینگراد نام یکی از بزرگترین ، بی رحمانه ترین و خونین ترین نبردهای تاریخ است . 6 ماه درگیری شدید بین 1000000 سرباز که هیچ کدام (( پای عقب رفتن )) نداشتند . زورازمایی 2 ارتش بزرگ تاریخ ، ورماخت ( نیروی زمینی المان ) و ارتش سرخ . اراده دو ملت در این نبرد سنگین مقابل یکدیگر قرار گرفت و شاهکار خونین نبردهای زمینی را خلق کرد .



ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

حمله مجدد المان ها :
پس از ضد حمله ی مرگبار روس ها در جبهه مسکو که منجر به عقب نشینی گسترده ی المان ها از جبهه مرکزی شد ، نوک پیکان ارتش رایش اکنون متوجه حمله به جنوب شده بود . قبلا روس ها در جنوب با تحمل سنگین ترین شکست ها ، اکراین و اطراف دریای سیاه را به حریف واگذار کرده بودند و اکنون زمان ان بود تا ارتش المان با پیشروی در جنوب خطوط دفاعی روس ها را در مرکز ( مسکو ) دور بزنند و ضربه ی قطعی را به روسیه با فتح مراکز نفتی باکو و قفقاز بزند .



حرکت به سمت ولگا و قفقاز حرکتی مهم م مخاطره امیز محسوب میشد چرا که حتی ناپلئون از ورود به عمق خاک روسیه وحشت داشت .



ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

هشدار ستاد ارتش المان :
هیتلر که رویای رسیدن به منبع اصلی انرژی جهان یعنی ایران ، عراق و قفقاز را در سر می پروراند به مارشال های بزرگ خود فرمان حرکت به سوی ولگا را داد اما بررسی های اولیه ی دو ژنرال بزرگ المان یعنی هالدر و فون لیست نشان می داد ورود به این منطقه بسیار خطرناک است چرا که احتمال محاصره شدن قوای المان زیاد و امکان یک ترابری موثر بسیار کم است . اما هیتلر با عصبانیت این گزارش های کارشناسی را رد کرد و با انتصاب ژنرال فون پاولوس به سر فرماندهی ارتش جنوب عزم خود را برای حمله ی نهایی به قفقاز و ولگا جزم کرد .



ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

ورود به عمق خاک روسیه :
در ژوئن 1942 و با فرا رسیدن گرما ، ارتش المان از لاک دفاعی خود بیرون امده و در قالب 90 لشکر در محور کورسک – خارکف ( در جنوب غربی مسکو ) به پیشروی بزرگی دست زد . ارتش ششم المان در چند نقطه باا در هم کوبیدن مقاومت های اولیه ارتش سرخ به شکلی سیل اسا از رود ولگا و دن گذشته و به روستوف ( 1000 کیلومتری تفلیس و 600 کیلومتری قفقاز ) رسیدند .



ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

المان ها در قفقاز :
ارتش های جنوب شوروی که در پی چند ضربه خرد کننده کاملا منفعل شده بودند سراسیمه از سر راه ارتش المان و اطراف استالینگراد عقب نشستند . این در حالی بود که نظامیان المانی به غرب کوه های قفقاز رسیده بودند جایی که تنها یک ساعت پرواز هوایی تا تبریز فاصله داشت . انها صلیب شکسته ( علامت رایش ) را بر فراز قله ی 5600 متری البرز ( با البرز ایران متفاوت است ) به اهتزاز دراوردند و به انتظار رسیدن قوای اصلی ارتش شدند .
در 19 اوت 1942 لشکرهای اول و چهارم المان از ارتش ششم که دارای تجهیزات کوهنوردی بودند در قفقاز فاتحانه مستقر شدند ، غافل از انکه نبرد اصلی در صدها کیلومتر بالاتر در ولگا گراد ( استالینگراد ) در جریان بود .

ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

استالینگراد در محاصره :
ارتش های اصلی المان از محور روستوف – ولگا به سرعت به شهر استراتژیک استالینگراد نزدیک می شدند . قدرت بزرگ ماشین جنگی المان کلیه ی نیروهای روسی را مجبور کرده بود تنها استراتژی عقب نشینی توام با مقاومت را پیشه کنند تا ان که در 11 اوت فون پاولوس با تسلط رود دن و ولگا عملا استالینگراد را در محاصره گرفت . در این زمان نیروهای فون پاولوس بالغ بر 300000 نفر بودند که از عقبه ی ان 700000 نفری ، 5000 تانک و زره پوش و پشتیبانی 3000 هواپیما برخوردار بودند .


ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

بسیج قوای روسیه :
برای استالین از دست دادن استالینگراد ( که قبلا و بعد از جنگ ولگا گراد نامیده می شد ) قابل تحمل نبود . وی در ماه اوت با فرستادن ارتش های 62 و 63 شوروی متشکل از صدها هزار سرباز حرفه ای به فرمان نیروی داوطلب تصمیم به تقویت خط دفاعی استالینگراد گرفت . ورود نیروهای جدید صحنه عملیات را کاملا تغییر داد .



بمبباران های سنگین 3000 هواپیمای المان نتوانست جلوی پیشروی قوای روس ها را بگیرد و بمباران شهر نیز علی رغم 40000 تلفات نظامی و غیر نظامی تنها اراده روس ها را برای مبارزه سخت تر کرد .



حملات پی در پی فون پاولوس در ماه های سپتامبر و اکتبر 1942 هیچ اثری در روحیه ی مدافعان نداشت و جنگ شهری استالینگراد مبدل به یکی از خونین ترین جنگ شهری تاریخ میشد . ده ها هزار سرباز المانی شکار تک تیراندازان روس مس شوند و فرا رسیدن سرما نیز مجددا روحیه روس ها را قوی و روحیه ی المان ها را تضعیف می کند .



در 19 نوامبر ضد حمله ی روس ها جناح های اصلی اطراف ارتش ششم را در هم می شکند و ده ها هزار سرباز مجاری ، رومانیایی و ایتالیایی قتل عام می شوند . در 22 نوامبر نزدیک به 200 کیلومتری شمال غرب استالینگراد روس ها با استفاده از نیروهای تقویتی جنوب مسکو و لشکرهای محلی در منطقه کالاچ ( کنار رود دن ) واحد های المانی را به عقب می رانند ئ عملا با ایجاد یک حلقه ی بسیار بزرگ ، ارتش 300000 نفره فون پاولوس را در محاصره می اندازند .


ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

در اواخر نوامبر ، فون پاولوس ، ژنرال کهنه کار المانی ، پی برد که تقویت نیروهای روسی در شرق ولگا و استالینگراد از یکسو و محاصره شدن وی از محور شمال و شرق به گونه ای خطرناک مردان از جان گذشته ی او را تهدید می کند .



او بلافاصله از ستاد ارتش درخواست می کند تا به جنوب عقب نشینی کنند اما هیتلر این پیشنهاد را احمقانه رد می کند و در مقابل قول می دهد که حتی در صورت محاصره ی کامل از راه هوایی به او مهمات برسانند .



در دسامبر 1942 فشار سنگین روس ها اغاز می شود و سربازان خسته ی دو طرف به شدت درگیر می شوند .



اکنون دیگر نه توپ ، نه تانک و نه هواپیما هیچ کدام به کار نمی امدند چرا که خطوط جنگی به هم ریخته بود بلکه تنها دلاوری سربازان حرف اول و اخر را می زد .



صدها هزار سرباز از لا به لای خرابه ها و گودال ها به سوی هم شلیک می کردند و در شب ها مردان پر قدرت تر دست به شکار می زدند :



(( شکار انسان )) اما از اوایل دسامبر همه قراین حکایت از قریب والوقوع بودن پایان مقاومت المان ها می کرد . گرسنگی ، بی خوابی و کمبود قوا و سرسختی مردان روس استالینگراد را مبدل به قبرستان بزرگ دلاوران المانی کرده بود . البته تلفات روس ها نیز کم نبود و هنوز کسی نمی داند استالین چند میلیون سرباز و کارگر را به میدان استالینگراد اورده بود .



گورینگ علی رغم وعده های فراوان تنها توانست روزی 150 تن مهمات و غذا به ارتش فون پاولوس برساند حال انکه وی حداقل نیاز به 1000 تن ملزومات در روز داشت اما پیشوا قول رسیدن قوای کمکی به وی را داد . ژنرال فون مانشتاین در دسامبر 1942 با 150000 سرباز حرکت خود را به سمت نیروهای فون پاولوس اغاز کرد .



اخبار مربوط به این حرکت خون تازه ای در رگ های سربازان رایش داشت و المان ها با امیدواری حملات پی در پی روس ها را دفع کردند .



اما اتحاد شوروی ظاهرا قصد داشت قدرت بزرگ استراتژیک خود را نشان دهد . بنابراین با فرستادن ده ها لشکر پر قدرت راه سپاه مانشتاین را بست و هم زمان فشار خود را بر سربازان گرسنه ی فون پاولوس اضافه کرد . هیتلر در ژانویه 1943 فون پاولوس را به درجه فیلد مارشالی ارتقا داد و از او خواست تا اخرین قطره ی خون بجنگد و یا انکه خود کشی کند .



در 8 ژانویه ژوکوف ( مارشال فاتح روس که المان های مغرور را از 2 جبهه ی بزرگ استالینگراد و مسکو عقب رانده بود با قبول سرفرماندهی جنوب ابتدا به فون پاولوس پیشنهاد تسلیم داد و بلافاصله پس از جواب رد با تانکهای خود قوای المان را به دو نیم کرد .



ارتش ششم تحت فشار ارتش سرخ پس از تحمل اخرین مقاومت ها و جنگی مردانه در 2 فوریه 1943 خود را تسلیم کردند .



مطابق گزارش ها از اارتش 300000 نفره فون پاولوس تنها 20000 جان سالم به در بردند . 90000 سرباز ، 2400 افسر و 24 ژنرال در اثر گرسنگی و سرما مردند و 40000 اسیر در مرحله ی انتقال به اردوگاه ها قبل از انکه به اب و غذا برسند تلف شدند . 150000 نفر کشته و 34000 نفر معلول و مجروح شدند . بدین ترتیب بی رحمانه ترین نبرد تاریخ به پایان رسید .



ادامه دارد...

منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88

[Joseph Goebbels]

نتیجه نبرد :

شاید رنج سربازان دو طرف به ویژه سربازان المانی را در نبرد استالین گراد نتوان حتی با نوشتن هزاران صفحه کتاب تشریح کرد . مرور نامه سربازان در محاصره ، افسران المانی و مردان روس که به خاطر وطن خود یک قدم عقب ننشستند بتوانند ما را حداقل ذره ای وارد فضای جنگ مذکور کند اما بی شک نمی تواند حتی یک درصد سختی مردان درگیر در این نبرد را به انسان قرن 21 منتقل کند . استالینگراد اغاز یک پایان بود . توقف ارتش المان در اخرین نقطه اروپا . استالینگراد یک نبرد ساده نبود . نماد مقابله دو سیستم بی رحم بود . مبارزه کمونیسم و فاشیسم بود . مبارزه ژرمن ها و اسلاوها بود . مرگ و زندگی دو قدرت بسته به این نبرد بود . 2000000 سرباز روس و 1000000 المانی در دایره ای به شعاع 400 کیلومتر طبق دستور فرماندهان خود تا اخرین قدرت مقاومت کردند و زمانی که المان ها دیگر حتی یارای فشردن ماشه ی اسلحه انفرادی خود را نداشتند تن به تسلیم به ارتش سرخ دادند .



اگر خوش شانسی های هیتلر ادامه می یافت و نیروهای او با تسخیر سریع استالینگراد حرکت خود را در امتداد خزر ادامه می دادند انگاه شکل جنگ کاملا فرق می کرد .



المان برنامه جدی برای تسخیر عراق و همکاری با دولت ایران ( که اکنون توسط متفقین اشغال شده بود ) داشت . پیروزی سریع در این جبهه می توانست ارتش مردد ترکیه را نیز به سمت المان ها بکشاند . انگاه صحنه ی بازی فرق می کرد . شریان سیاست انرژی انگلیس در خاورمیانه بود و حضور حتی 5 لشکر المان ها در منطقه می توانست سبب کابوس بریتانیایی ها شود . انگلیسی ها با نیروی بسیار اندک ایران را تسخیر کرده بودند و فلسطین و سوریه نیز با همین تعداد تحت فرمان درامده بودند .



اما به هر تقدیر شکست استالینگراد سبب خشم شدید هیتلر و عقب نشینی المان ها به غرب دن شد . المان ها پس از نبرد استالین گراد دیگر در جبهه شرق به موفقیتی دست نیافتند .



منبع :ماهنامه جنگ افزار / ش 88