ماری مریم
2nd April 2012, 03:44 PM
يكي از شرايط لازم براي پديدار شدن افكار نو، وجود آرامش براي مغز است . اين عضو اسرارآميز در درياي آرام بخش درون آدمي مي تواند با قلاب خويش به جست وجوي افكار نو پرداخته و به سوي خلاقيت حركت كند. انسان ها در يك محيط به دور از اضطراب و تنش ، فرصت لازم را مي يابند كه بهتر تفكر كنند و برعكس ، در يك محيط پرتنش كه ابرهاي نگراني و بدبيني حضور دارند مغز، تمامي انرژي خويش را براي حفظ و موجوديت صاحب خود به كار مي برد و ديگر مجالي براي انديشيدن نخواهد داشت .
به همين خاطر لازم است انسان ها بكوشند در جامعه شرايطي پديد آيد كه در بستر آن مغز بينديشد و تكامل يابد و سبب ساز افكار نو شده و شرايط براي سازندگي در جامعه مهيا شود. با افزايش سپرده گذاري هاي اخلاقي مي توان شرايط را براي شكل گيري يك محيط آرام بخش در جامعه فراهم كرد.
هنگامي كه در يك بانك سپرده گذاري مالي مي كنيد، پول را از خود دور كرده و آن را در جايي مي گذاريد كه به طور موقت به آن دسترسي نداريد و چه بسا، احتياجاتي داشته باشيد كه نتوانيد آنها را برطرف كنيد، اما با گذشت زمان اين سپرده ها افزايش مي يابد، به گونه اي كه متوجه مي شويد با كمك آن مي توانيد يك احتياج بسيار مهم و ضروري خود را برطرف كنيد. اما اگر شما از سپرده هاي خود به مرور برداشت كنيد، اگرچه با خرج كردن پول خود به نيازهاي خويش پاسخ مي دهيد اما در يك زمان متوجه مي شويد، ديگر در حساب بانكي خود پولي نداريد و در صورت وقوع يك مشكل مهم ، ممكن است دچار معضلات عديده شويد. در اين دنيا ما علاوه بر حساب بانكي مالي ، داراي يك حساب بانكي اخلاقي نيز هستيم ، اگرچه سپرده هاي آن به صورت عدد و رقم قابل مشاهده نيست ، اما اين موجودي وجود دارد و اثرات اين حساب بانكي به خوبي روي زندگي ما و ديگران مشهود است .
انسان زماني كه سپرده گذاري اخلاقي مي كند، در ابتدا ممكن است احساس ضرر كند، زيرا مجبور است به طور موقت سود را از خود دور كند اما در اصل او ضرر نكرده است بلكه به موجودي سپرده هاي اخلاقي خويش افزوده است . براي مثال كسي كه دروغ مي گويد، به طور موقت چه بسا به سودش تمام شود، اما او در حال برداشت از سپرده هاي اخلاقي خود است . با گذشت زمان وقتي سپرده هاي اخلاقي او از دست رفت ، تازه مشكلات او آغاز مي شود و سبب خواهد شد رضايتمندي دروني خويش را از دست بدهد و درياي آرامش دروني او دچار تلاطم شود و آرام آرام فاصله شخصيت دروني او با آنچه در ظاهر به نمايش مي گذارد، بيشتر مي شود زيرا فرد در تلاش است تا نشان دهد داراي سپرده هاي اخلاقي فراوان است و همين موضوع باعث مي شود كه او براي تطبيق دادن اين دو شخصيت ، انرژي فراواني را هدر دهد و بنابراين شرايط دروني انسان براي تفكر كردن نامساعد شود.
كاهش سپرده گذاري هاي اخلاقي در جامعه سبب مي شود كه زمينه براي گسسته شدن روابط اجتماعي گسترش يابد و با سست شدن پيوندهاي اجتماعي ، شرايط لازم براي بروز خلاقيت در جامعه سخت تر مي شود. زيرا فرصتي براي تفكر كردن وجود نخواهدداشت .
حال اين سوال در ذهن ما ايجاد مي شود كه در چه شرايطي ، ما در حال سپرده گذاري اخلاقي هستيم و در چه شرايطي در حال برداشت از حساب بانكي اخلاقي خود هستيم . توجه به موارد زير مي تواند در اين خصوص به ما كمك كند.
سپرده گذاري اخلاقي
عبارت است از:
1-راستگويي
2-عطوفت و مهرباني و احترام به ديگران و رعايت ادب در برخورد با ديگران
3-وفاداري به دوستان و آشنايان و حفظ آبروي آنان
4-رعايت حقوق ديگران
5-قبول مسووليت همراه با توانايي
6-در برابر خطاي ديگران گذشت كردن
7-امانت داري، پايبندي به عهد و وفا، پذيرش اشتباه خود، رازداري ، نظم و انضباط در امور
برداشت از سپرده گذاري اخلاقي
1-دروغگويي
2-بداخلاقي و انجام رفتارهاي بي ادبانه و گستاخانه و تحقير ديگران
3-غيبت ، تهمت ، بدگويي درباره دوستان و آشنايان
4-پايمال كردن حقوق ديگران
5-بدون توانايي قبول مسووليت كردن
6-انتقام جويي كردن ، اشتباه گذشته سايرين را به رخ شان كشيدن و موجبات رنجش آنان را فراهم آوردن
7-خيانت در امانت، شكستن قول و زير پا گذاشتن عهد و وفا، افشاي راز، بي نظمي و درهم ريختگي در امور
اگر سپرده گذاري هاي اخلاقي در يك جامعه افزايش يابد به مرور، آرامش ، محبت ، خوش بيني و احساس رضايتمندي دروني به همراه امنيت در جامعه توسعه مي يابد. همدلي و همبستگي هاي اجتماعي در بين اعضاي جامعه رشد مي يابد و انسان ها با ديدن يكديگر، به آرامش و شادماني دروني مي رسند و زمينه براي تفكر كردن مهيا مي شود. زيرا انسان ها در آرامش فرصت مي يابند تفكر كنند و برعكس هنگامي كه سپرده گذاري هاي اخلاقي كاهش يافته و در عوض برداشت هاي اخلاقي افزايش مي يابد، روز به روز آسيب هاي اجتماعي گسترش يافته و شرايط جامعه به سوي نابساماني هاي اجتماعي و عدم امنيت فراهم مي شود و بدبيني و نارضايتي همچون ابرهاي سياه بر بالاي سر مردمان سايه مي افكند و مرغان غم بر سر انسان ها آشيانه مي كنند. آنچنان كه هيچ شادي اي ، دل آنان را شاد نمي كند. انسان ها از كنار يكديگر بودن به آرامش نمي رسند و رفتارها، رياكارانه و غيرصادقانه مي شود و شرايط براي آسيب هاي اجتماعي نظير جرم و جنايت ، اعتياد، فحشا و خودكشي ، متلاشي شدن خانواده ها و نظير اينها مهيا مي شود. در چنين جامعه اي ديگر نمي توان شاهد بروز خلاقيت ها بود و انسان ها در گرداب بدبختي فرو مي روند.
نويسنده: محمدعلي حسين پور
روزنامه شرق ،
به همين خاطر لازم است انسان ها بكوشند در جامعه شرايطي پديد آيد كه در بستر آن مغز بينديشد و تكامل يابد و سبب ساز افكار نو شده و شرايط براي سازندگي در جامعه مهيا شود. با افزايش سپرده گذاري هاي اخلاقي مي توان شرايط را براي شكل گيري يك محيط آرام بخش در جامعه فراهم كرد.
هنگامي كه در يك بانك سپرده گذاري مالي مي كنيد، پول را از خود دور كرده و آن را در جايي مي گذاريد كه به طور موقت به آن دسترسي نداريد و چه بسا، احتياجاتي داشته باشيد كه نتوانيد آنها را برطرف كنيد، اما با گذشت زمان اين سپرده ها افزايش مي يابد، به گونه اي كه متوجه مي شويد با كمك آن مي توانيد يك احتياج بسيار مهم و ضروري خود را برطرف كنيد. اما اگر شما از سپرده هاي خود به مرور برداشت كنيد، اگرچه با خرج كردن پول خود به نيازهاي خويش پاسخ مي دهيد اما در يك زمان متوجه مي شويد، ديگر در حساب بانكي خود پولي نداريد و در صورت وقوع يك مشكل مهم ، ممكن است دچار معضلات عديده شويد. در اين دنيا ما علاوه بر حساب بانكي مالي ، داراي يك حساب بانكي اخلاقي نيز هستيم ، اگرچه سپرده هاي آن به صورت عدد و رقم قابل مشاهده نيست ، اما اين موجودي وجود دارد و اثرات اين حساب بانكي به خوبي روي زندگي ما و ديگران مشهود است .
انسان زماني كه سپرده گذاري اخلاقي مي كند، در ابتدا ممكن است احساس ضرر كند، زيرا مجبور است به طور موقت سود را از خود دور كند اما در اصل او ضرر نكرده است بلكه به موجودي سپرده هاي اخلاقي خويش افزوده است . براي مثال كسي كه دروغ مي گويد، به طور موقت چه بسا به سودش تمام شود، اما او در حال برداشت از سپرده هاي اخلاقي خود است . با گذشت زمان وقتي سپرده هاي اخلاقي او از دست رفت ، تازه مشكلات او آغاز مي شود و سبب خواهد شد رضايتمندي دروني خويش را از دست بدهد و درياي آرامش دروني او دچار تلاطم شود و آرام آرام فاصله شخصيت دروني او با آنچه در ظاهر به نمايش مي گذارد، بيشتر مي شود زيرا فرد در تلاش است تا نشان دهد داراي سپرده هاي اخلاقي فراوان است و همين موضوع باعث مي شود كه او براي تطبيق دادن اين دو شخصيت ، انرژي فراواني را هدر دهد و بنابراين شرايط دروني انسان براي تفكر كردن نامساعد شود.
كاهش سپرده گذاري هاي اخلاقي در جامعه سبب مي شود كه زمينه براي گسسته شدن روابط اجتماعي گسترش يابد و با سست شدن پيوندهاي اجتماعي ، شرايط لازم براي بروز خلاقيت در جامعه سخت تر مي شود. زيرا فرصتي براي تفكر كردن وجود نخواهدداشت .
حال اين سوال در ذهن ما ايجاد مي شود كه در چه شرايطي ، ما در حال سپرده گذاري اخلاقي هستيم و در چه شرايطي در حال برداشت از حساب بانكي اخلاقي خود هستيم . توجه به موارد زير مي تواند در اين خصوص به ما كمك كند.
سپرده گذاري اخلاقي
عبارت است از:
1-راستگويي
2-عطوفت و مهرباني و احترام به ديگران و رعايت ادب در برخورد با ديگران
3-وفاداري به دوستان و آشنايان و حفظ آبروي آنان
4-رعايت حقوق ديگران
5-قبول مسووليت همراه با توانايي
6-در برابر خطاي ديگران گذشت كردن
7-امانت داري، پايبندي به عهد و وفا، پذيرش اشتباه خود، رازداري ، نظم و انضباط در امور
برداشت از سپرده گذاري اخلاقي
1-دروغگويي
2-بداخلاقي و انجام رفتارهاي بي ادبانه و گستاخانه و تحقير ديگران
3-غيبت ، تهمت ، بدگويي درباره دوستان و آشنايان
4-پايمال كردن حقوق ديگران
5-بدون توانايي قبول مسووليت كردن
6-انتقام جويي كردن ، اشتباه گذشته سايرين را به رخ شان كشيدن و موجبات رنجش آنان را فراهم آوردن
7-خيانت در امانت، شكستن قول و زير پا گذاشتن عهد و وفا، افشاي راز، بي نظمي و درهم ريختگي در امور
اگر سپرده گذاري هاي اخلاقي در يك جامعه افزايش يابد به مرور، آرامش ، محبت ، خوش بيني و احساس رضايتمندي دروني به همراه امنيت در جامعه توسعه مي يابد. همدلي و همبستگي هاي اجتماعي در بين اعضاي جامعه رشد مي يابد و انسان ها با ديدن يكديگر، به آرامش و شادماني دروني مي رسند و زمينه براي تفكر كردن مهيا مي شود. زيرا انسان ها در آرامش فرصت مي يابند تفكر كنند و برعكس هنگامي كه سپرده گذاري هاي اخلاقي كاهش يافته و در عوض برداشت هاي اخلاقي افزايش مي يابد، روز به روز آسيب هاي اجتماعي گسترش يافته و شرايط جامعه به سوي نابساماني هاي اجتماعي و عدم امنيت فراهم مي شود و بدبيني و نارضايتي همچون ابرهاي سياه بر بالاي سر مردمان سايه مي افكند و مرغان غم بر سر انسان ها آشيانه مي كنند. آنچنان كه هيچ شادي اي ، دل آنان را شاد نمي كند. انسان ها از كنار يكديگر بودن به آرامش نمي رسند و رفتارها، رياكارانه و غيرصادقانه مي شود و شرايط براي آسيب هاي اجتماعي نظير جرم و جنايت ، اعتياد، فحشا و خودكشي ، متلاشي شدن خانواده ها و نظير اينها مهيا مي شود. در چنين جامعه اي ديگر نمي توان شاهد بروز خلاقيت ها بود و انسان ها در گرداب بدبختي فرو مي روند.
نويسنده: محمدعلي حسين پور
روزنامه شرق ،