نارون1
23rd March 2012, 07:30 PM
[ساینس دیلی - پژوهشکده علوم شناختی:]مطالعه علمی ای نشان می دهد که خطر رفتارهای مشکل ساز در دوران کودکی – به ویژه در مورد پسرها – اگر کودکان برای این گونه رفتارها دارای زمینه های ژنتیک (توارثی) بوده و اگر توسط والدین خود تنبیه بدنی شوند، تا حد زیادی افزایش می یابد.
دکتر جی.سی. بارنز، یک استادیار جرم شناسی در دانشکده علوم اقتصاد، سیاست، و سیاستگذاری دانشگاه تگزاس که هم-نویسنده گزارش این مطالعه است، اظهار داشت: "ما دریافتیم که عامل های ژنتیک در بروز رفتارهای پرخاشگرانه تاثیر می گذارد، اما همچنین متوجه شدیم که عامل های ژنتیک هنگامی که کودکان در معرض تنبیه بدنی و دیگر روش های انصباطی قرار دارند اثر بیشتری می گذارد."
این مطالعه، با عنوان "تنبیه بدنی و پرخاشگری دوران کودکی: نقش اثر متقابل جنسیت و محیط ژنتیک،" به تازگی در مجله علمی "اگرسیو بیهیویر" (رفتار پرخاشگرانه) چاپ شد. پژوهشگران داده های مربوط به کودکانی که بین 9 ماه تا 5 سال داشتند را بررسی نمودند. ...
بارنز گفت که پژوهشگران رابطه ای میان زمینه ژنتیک و تاثیرهای محیطی – در این مورد، تنبیه بدنی – را فقط در پسران یافتند.
او گفت: "این بر دختران تاثیری نداشت. [اما] پسرهایی که تنبیه بدنی شدند و از نظر توارثی بالاترین زمینه را داشتند بیشترین رفتارهای پرخاشگرانه را در مقایسه با دیگر پسرها از خود نمایش دادند."
رفتارهای پرخاشگرانه، برای نمونه، شامل جیغ و داد زدن و رفتارهای بر هم زننده بود. بارنز گفت: پژوهشگران اندازه های پرخاشگری دوران کودکی را مطالعه می کرده اند تا ببینند چگونه و چرا این رفتارها تحت تاثیر مخاطره های توارثی قرار دارد. خطر ژنتیک با استفاده از آنچه که به عنوان روش دوقلو شناخته می شود اندازه گیری شد. این روش به گونه ای طراحی شده است که مقایسه هم شیبی دوقلو، به عنوان راهی برای شناسایی تاثیرهای توارثی بر یک خصوصیت، را اجازه می دهد.
پژوهشکده علوم شناختی
دکتر جی.سی. بارنز، یک استادیار جرم شناسی در دانشکده علوم اقتصاد، سیاست، و سیاستگذاری دانشگاه تگزاس که هم-نویسنده گزارش این مطالعه است، اظهار داشت: "ما دریافتیم که عامل های ژنتیک در بروز رفتارهای پرخاشگرانه تاثیر می گذارد، اما همچنین متوجه شدیم که عامل های ژنتیک هنگامی که کودکان در معرض تنبیه بدنی و دیگر روش های انصباطی قرار دارند اثر بیشتری می گذارد."
این مطالعه، با عنوان "تنبیه بدنی و پرخاشگری دوران کودکی: نقش اثر متقابل جنسیت و محیط ژنتیک،" به تازگی در مجله علمی "اگرسیو بیهیویر" (رفتار پرخاشگرانه) چاپ شد. پژوهشگران داده های مربوط به کودکانی که بین 9 ماه تا 5 سال داشتند را بررسی نمودند. ...
بارنز گفت که پژوهشگران رابطه ای میان زمینه ژنتیک و تاثیرهای محیطی – در این مورد، تنبیه بدنی – را فقط در پسران یافتند.
او گفت: "این بر دختران تاثیری نداشت. [اما] پسرهایی که تنبیه بدنی شدند و از نظر توارثی بالاترین زمینه را داشتند بیشترین رفتارهای پرخاشگرانه را در مقایسه با دیگر پسرها از خود نمایش دادند."
رفتارهای پرخاشگرانه، برای نمونه، شامل جیغ و داد زدن و رفتارهای بر هم زننده بود. بارنز گفت: پژوهشگران اندازه های پرخاشگری دوران کودکی را مطالعه می کرده اند تا ببینند چگونه و چرا این رفتارها تحت تاثیر مخاطره های توارثی قرار دارد. خطر ژنتیک با استفاده از آنچه که به عنوان روش دوقلو شناخته می شود اندازه گیری شد. این روش به گونه ای طراحی شده است که مقایسه هم شیبی دوقلو، به عنوان راهی برای شناسایی تاثیرهای توارثی بر یک خصوصیت، را اجازه می دهد.
پژوهشکده علوم شناختی