lida_star
4th February 2009, 04:15 PM
نصب نرم‌افزار جديد در سيستم‌عامل لينوكس نبايد چندان مشكل باشد، اما اين مسئله ممكن است برحسب آنچه نصب مي‌كنيد، متفاوت باشد. دير يا زود، ما نصب نرم‌افزارهاي جديد در كامپيوترمان را كنار خواهيم گذاشت.
فرقي نمي‌كند كه اين نرم‌افزار، نسـخه جـديـد Firefox، يك بازي ساده يا يـك بسـته ويرايش فيلم باشد. زماني خواهد آمد كه شما مي‌خواهيد كامپيوترتان توانايي و قابليت بيشتري داشته باشد.
در سيستم‌عامل لينـوكس، نصـب بـرنامه‌هاي كاربـردي جديـد چندان مشكل نيست، اما روش‌هاي نـصب متنوع هستند. بنابراين بهتر است تفاوت‌ها و نحوه به‌كارگيري آنها را بشناسيد.
روش 1: استفاده از ويـژگي Package Manager پـيش ساخته
آسان‌تـرين روش بـراي به‌كارگيري يك نـرم‌افزار در لينـوكس، استـفاده از سيسـتـم يـكپارچه Package Manager اسـت كه در ايـن سـيستـم‌عامـل وجـود دارد. مي‌تـوانيـد با اسـتفاده از Package Manager، هزاران بسته نرم‌افزاري كه از پـيش براي نسخه لينوكس شما ساخته و آزمايش شده‌اند را دريافت كنيد.
در سيستم‌عامل لينوكس، بسته‌هاي نرم‌افزاري معمولاً معادل برنامه‌هاي كاربردي در نظر گرفته مي‌شوند اگرچه در واقع، ممكن است يك برنامه كاربردي از چندين بسته نرم‌افزاري تشكيل شود. به عنوان مثال، ممكن است يك ويرايش‌گر گرافيكي از يك بسته نرم‌افزاري شامل برنامه اصلي، يك بسته شامل اسناد و يك بسته شامل برنامه‌هاي سيستم كه برنامه كاربردي به آن احتياج دارد، شود. يكي از مزاياي به‌كارگيري Package Manager يكپارچه اين است كه عموماً مي‌تواند تمامي بسته‌هاي مربوطه‌اي كه بسته نرم‌افزاري شما به آنها وابسته است را دريافت و نصب كند. با استفاده از اينترنت پرسرعت، مي‌توانيد هر آنچه نياز داريد را دريافت كنيد.
از ديگر مزاياي استفاده از Package Manager پيش ساخته اين است كه سيستم مي‌تواند با فواصل زماني مشخص به‌روزرساني‌هاي بسته يا بسته‌هاي نصب شما را بررسي كند. اين بدان معناست كه آنها همواره به روز خواهند ماند، البته همان‌طور كه در ادامه خواهيم گفت، به‌روز در مـورد بسته‌هاي نرم‌افزاري، مفهـومي نسبي اسـت. سيستم Package Manager به‌كار رفـته در محـصولات مبتني‌بر Debian (كه Ubuntu را نيز شامـل مي‌شـود) Synaptic Package Manager ناميـده مي‌شـود كه در منـوي System قرار دارد. چنانـچه نام بـسته‌اي كه مي‌خواهيد نصـب كنيد را بدانيد، مي‌توانيد از طريق خط فرمان: Sudo apt-get install packagename
به نصب آن اقدام نماييد. در محل Packagename، نام بسته نرم‌افزاري منتخب خود را قرار دهيد.
مراقب باشـيـد؛ چـراكه نام‌ها ممـكن اسـت كـمي گيـج كننـده يا خاص باشنـد. در مـحـصـولات Red Hat (شامـل Fedora) از نام PackageKit اسـتـفاده مي‌شـود. مي‌تـوانيـد با اسـتفاده از منـوي System، كلـيـــك روي Administration و ســپــس Add/Remove Program وارد رابـط كاربري شويـد. همچنين مي‌توانيـد از خـط فرمان sudoyum install packagename استـفاده كنـيد. بزرگ‌تـرين نـقـطه ضعـف در به‌كارگيـري يك Package Manager پـيـش ساخـته اين اسـت كه مـمكن است نرم‌افزاري كه مي‌خواهيد، در آن وجود نداشته باشد.
به‌منظور اينكه يك برنامه كاربردي در فهرست گزينه‌هاي موجود قرار بگيرد، مي‌بايسـت يك سازنـده كه در ساخـت آن محـصول مشاركـت دارد، نـرم‌افزار مـوردنظر شـما را توليد كـرده و به گونه‌اي بسته‌بندي كند كه مناسب نسخه لينوكس مورد استـفاده شما باشد. چنانچه از يك محصول قديمي يا نرم‌افزار نه چندان معروف استفاده مي‌كنيد، ممكن اسـت اصلاً نتوانيد به نرم‌افزار موردنظرتان دسترسي پيدا كنيد.
مـشكل دوم اينجاست كه امكان دارد نسخه بسته‌بندي شده نـرم‌افزار كه در منابع نسخه لينوكس موردنظر قرار مي‌گيـرد، كمي قديمي‌تر از آخرين نسخه‌ها باشد. اين مسئله بدين علت اسـت كه بسته‌هاي نرم‌افزاري مي‌بايسـت بيش از قرار گرفتن در منابع نرم‌افزاري نسخه‌هاي لينوكس، توسط كارشناسان ساخته و آزمايش شوند.
بنابراين ممكن است، يك GIMP كه 2 ماه از توليد آن مي‌گذرد را به جاي نسخه كنوني نصب كنيد. برخي از محصولات در صورت به‌روز بـودن، داراي نسـخه‌هاي جديـدتـر بسـته‌هاي نرم‌افزاري هستند كه ايـن مي‌تواند به معني بسـيار قديـمي بودن بسته‌هاي موجود باشد.
روش 2: اسـتفاده از يـك بسـته نرم‌افزاري ساخته شده توسط شركت‌هاي ثالث
بـرخي از كارشناسان بـرنامه‌هاي كاربـردي، فايل‌هاي از پيش بسته‌بندي شده‌اي كه داراي آخرين نسـخه‌هاي نرم‌افزارهايشان هستند را در وب‌سايـت‌هاي خود ارائه مي‌دهند. نـوعاً مي‌توانيد بسته‌هاي مخصـوص نسـخه‌هاي لينوكـس مـبتني‌بـر RPM (شامـل Fedora و Red Hat) و هـمـچنين بـسته‌هاي مبتني‌بـر Debian كه معـمولاً در هر محصـول مـبتني‌بر Debian عمل مي‌كنند را در آن سايـت‌ها پيـدا كنيد. بنابراين به عنوان مثال، اكثر فايل‌هاي deb. در Ubuntu اجرا مي‌شـوند.
نـصـب اين بسته‌ها با دريافت آنـها و دابل كليك روي آنها از طريق يك مرورگر فايل انجـام مي‌شود. اين كار مـوجب اجرا شـدن يـك نصـب‌كننده پيش ساخته مي‌شود كه كار نصـب را براي شـما انجام خواهد داد. بسته‌هاي نرم‌افزاري ساخته شده توسط شركت‌هاي ثالث برخي اما نه همه مزاياي بسته‌هاي موجود در نسخه‌هاي لينـوكس را ارائه مي‌دهند. آنها مي‌توانند بسته‌هاي ديگر را به صورت خودكار از منابع موردنياز نسخه لينوكس دريافت كنند، اما برخلاف بسته‌هاي مبتني‌بر نسخه‌هاي لينوكس، هيچ تضميني مبتني‌بر موجود بودن تمامي بسته‌هاي موردنياز در منابع لينوكس، وجود ندارد. شما بايد دستورالعمل‌هاي نصب را به دقت مطالعه كنيد تا متوجه شويد كه چه بسته‌هاي ديگري و به چه نحوي مي‌بايست نصب نرم‌افزارهاي موجود در بسته‌هاي توليد شده توسط شركت‌هاي ثالث، توسـط مكانيسـم به‌روزرساني محصـول به روزرساني نمي‌شوند. با اين وجود، اين وظيفه مي‌تواند توسط بانك اطلاعاتي بسته‌هاي محلي نصب شده انجام شود؛ بدين معنا كه مي‌توانيد از Package Manager يكپارچه به‌منظور حذف آن در صـورت نياز، استفاده كنيد.
اين بسته‌هاي ساخته شـده توسـط شركـت‌هاي ثالث، فايـل‌ها را براساس عـرف نسخه‌هاي توليد شده لينوكس، در دايركتوري‌ها قرار مي‌دهند كه اين كار فرآيند يافتن فايل‌هاي پيكربندي، منابع، ابزار مديريت سيستم، برنامه‌هاي كاربر و غيره را تسهيل مي‌كند.
روش 3: استفاده از نصب‌كننده برنامه كاربردي
احتمال سوم اين است كه نرم‌افزار در يك نسخه از پيش بسته‌بندي شده ارائه شود، بلكه خود داراي بـرنامه نـصب اسـت. به عبارت ديگر، به جاي استفاده از ابزار ارائه شده تـوسـط سـيـستم كه براي نصب برنامه به كار مي‌روند، خود برنامه كاربردي همه كارها را انجـام مي‌دهـد كه ايـن فرآيند شامل سـوال از شـما در مورد مـكان نصـب نرم‌افزار، درخواسـت از شـما براي پذيرفتن مفاد مـجوز و غيره مي‌شـود. بسته‌هاي نرم‌افزاري تـجاري مانند كامپايلر Fortran، در اين حيطه بسيار معروف هستند.
اين نرم‌افزار معـمولاً به صـورت يك فايـل بـزرگ موجود است كه مي‌توانيد آن را توسط كامپيوتر دسـك‌تاپتان دريافت كنيد. به منظور جلوگيري از وارد شدن بدافزارها كه به صورت خودكار در سيستم اجرا مي‌شوند، اكثر فايل‌هايي كه توسط يك مرورگر دريـافـت مي‌كنـيـد، از شـما درخـواسـت مي‌كنـنـد كه پـيـغـام it's OK to run this را تائيد كنيد و سـپـس اجرا مي‌شـوند. شما اين كار را با تنظيم بيت execute (اجرا) روي فايل انجام مي‌دهيد.
ايــن‌گـونـه فــرض مي‌كنـيـم كه يـك نـصـب كنـنــده به نـام InstallCool Software.bin را در دايــركتـوري خانـگي‌تـان دريافت كرديد. در يك پنجره ترمينال، اين گونه تايپ كنيد:
chmod a+x InstallCoolSoftware.bin %
sudo ./InstallCoolSoftware.bin %
فرمان اول، بيـت اجرا را روي فايل تنظيم مي‌كند. فـرمان دوم از برنامه sudo (كه به لينوكس فرمان مي‌دهد، يك برنامه را به‌عنوان يك حساب كاربر كه به ريشه دسترسي دارد، در نظر بگيرد) استفاده مي‌كنـد و به آن فـرمان مي‌دهـد كه InstallCoolSoftware.bin را اجرا كند. بايد /. را در ابـتداي نام فايـل قرار دهـيد، زيرا براي حفظ مسائل امنيتي، لينوكس دايركتوري حاضر را براي فايل‌هاي برنامه بررسي نمي‌كند.
آنچه از اين پس اتفاق مي‌افتـد، به نرم‌افزاري كه نـصب مي‌شـود، بستـگي دارد. نرم‌افزار پس از اينكه خـود را بدون هيچ‌گونه دخالت كاربر نصب كرد، كمي تامل مي‌كند و سپس خارج مي‌شود.
ممكن است از شما در بخـش پاياني چند سـوال بپرسـد و سپس فرآيند نصـب را اجرا كند. برخي از نصب‌كننده‌ها، حتي رابط‌هاي كاربر گرافيكي را اجرا مي‌كنند تا شما را در فرآيند نصب راهنمايي كنند.
هميشه سيستم‌عامل لينوكس براي نرم‌افزاري كه بـدين روش نصب مي‌شود، شناخته شده است. به دليل اينكه لينوكس كاملاً سيـسـتم Package Management را احاطـه مي‌كـنـد، شـما مي‌توانيد در آينده، كار به روزرساني يا حذف فايل‌ها را انجام دهيد. فرآيند به‌روزرساني شامل دريافت و اجراي نسخه جديدي از نصب‌كننده مي‌شود و گاهي ممكن است، مجبور شويد نسخه قبلي را پيش از نصب به روزرساني، حذف كنيد. در اين فرآيند، نيز مي‌توانيد از دستورالعمل‌هاي نصب براي انجام بهتر كار استفاده كنيد.
روش 4: كامپايل به وسيله خودتان
روش نهايي نصب يك نرم‌افزار در لينوكس اين است كه خودتان آن را كامپايل كنيد، اما اين كار چندان آسان نيست. در نصب برخي از نرم‌افزارها، تنها راه اين است كه خودتان كد منبع را دريافت كرده و آن را كامپايل كنيد. بهتر است ابزارهايي مانند GCC و GNU Make و كامپايلر GNU C را از قبل روي سيستمتان نصب كرده باشيد.
اكثر منابع در tarball كه آرشيو tar بوده و براي كاهش اندازه فشرده شده است، بسته‌بندي مي‌شوند. به عنوان مثال، چنانچه يك فايل به نام cool-software.tgz را دريافت كنيد، مي‌توانيد آن را از طريق تايپ فرمان زير در خط فرمان از حالت فشرده خارج كنيد:
tar xzf cool-software.tgz
شما همچنين مي‌توانيد يك tarball را با دابل كليك روي فايل در مرورگر فايل از حالت فشرده خارج سازيد.
ايده‌آل اين است كه نرم‌افزارتان داراي دستورالعمل‌هايي براي نصب باشد، اما گاهي اوقات اين مسئله به اجراي يك فايل به نام configure محدود مي‌شود كه مشخـص مي‌كنـد نرم‌افزار براي چه نوع سيستم كامپايل مي‌شود. مي‌توانيد كار كامپايل كردن و نصب بسته نرم‌افزاري را با تايپ فرمان انجام دهيد:
sudo make install
اين روش، داراي تمامي مشكلات نصب‌كننده‌هاي ساخته شده توسط شركت‌هاي ثالث را دارا است. Package Manager پيش ساخته موجود در يك نسخه لينوكس كه شامل برنامه‌هاي كاربردي مي‌شود، از نرم‌افزار جديدي كه نصب مي‌كنيد، هيچ اطلاعي نخواهد داشت.
علاوه‌بر اين، انجام اين كار توسط كاربران ممكن است، خطرات بسياري داشته باشد. چنانچه اطلاعات كافي براي كامپايل كردن فايل‌ها و بررسي و برطرف ساختن ايرادها را نداريد، مي‌توانيد از راهنماي لينوكس استفاده كنيد.
گاهي اوقات ممـكن است نـرم‌افزار در مـكاني غيـر معمول نصب شـود. به عنوان مثال، بسـياري از بـرنامه‌ها در usr/local/bin/ قرار مي‌گيـرند. در برخي مـوارد، چنانچه نسخه جديدتري از يك برنامه را از منبع نصب كنيد، در حالي‌كه از قبل يك نسخه از پيش ساخته شده در سيستم‌عامل لينوكس را نصب كرده باشيد، در نهايت، 2 نسخه از يك برنامه را خواهيد داشت كه يـك نسخه در usr/bin/ و ديـگري در usr/local/bin/ قرار خواهند گرفت. مي‌توانيد آنها را با تغيير پيكربندي فايل‌ها به مكان ديگري انتقال دهيد. اما مـجدداً تاكيد مي‌كنـيم كه ايـن كار، اصلاً كار آسـاني نيست.
مختصر اينكه، نصـب از طريق منبع مي‌بايست آخرين راه حل شما باشد و در شرايطي مـورد استفاده قرار مي‌گيرد كه نمي‌توانيد به يك نسخه از نرم‌افـزار موردنظـرتان كه براي نـسخه خاصي از سيستم‌عامل لينوكس كه از آن استفاده مي‌كنيـد، ساخته شده است و يا به همراه نصب كننده خود عرضه مي‌شود، دسـترسي پيدا كنيد.
www.webeiran.com (http://www.webeiran.com)
فرقي نمي‌كند كه اين نرم‌افزار، نسـخه جـديـد Firefox، يك بازي ساده يا يـك بسـته ويرايش فيلم باشد. زماني خواهد آمد كه شما مي‌خواهيد كامپيوترتان توانايي و قابليت بيشتري داشته باشد.
در سيستم‌عامل لينـوكس، نصـب بـرنامه‌هاي كاربـردي جديـد چندان مشكل نيست، اما روش‌هاي نـصب متنوع هستند. بنابراين بهتر است تفاوت‌ها و نحوه به‌كارگيري آنها را بشناسيد.
روش 1: استفاده از ويـژگي Package Manager پـيش ساخته
آسان‌تـرين روش بـراي به‌كارگيري يك نـرم‌افزار در لينـوكس، استـفاده از سيسـتـم يـكپارچه Package Manager اسـت كه در ايـن سـيستـم‌عامـل وجـود دارد. مي‌تـوانيـد با اسـتفاده از Package Manager، هزاران بسته نرم‌افزاري كه از پـيش براي نسخه لينوكس شما ساخته و آزمايش شده‌اند را دريافت كنيد.
در سيستم‌عامل لينوكس، بسته‌هاي نرم‌افزاري معمولاً معادل برنامه‌هاي كاربردي در نظر گرفته مي‌شوند اگرچه در واقع، ممكن است يك برنامه كاربردي از چندين بسته نرم‌افزاري تشكيل شود. به عنوان مثال، ممكن است يك ويرايش‌گر گرافيكي از يك بسته نرم‌افزاري شامل برنامه اصلي، يك بسته شامل اسناد و يك بسته شامل برنامه‌هاي سيستم كه برنامه كاربردي به آن احتياج دارد، شود. يكي از مزاياي به‌كارگيري Package Manager يكپارچه اين است كه عموماً مي‌تواند تمامي بسته‌هاي مربوطه‌اي كه بسته نرم‌افزاري شما به آنها وابسته است را دريافت و نصب كند. با استفاده از اينترنت پرسرعت، مي‌توانيد هر آنچه نياز داريد را دريافت كنيد.
از ديگر مزاياي استفاده از Package Manager پيش ساخته اين است كه سيستم مي‌تواند با فواصل زماني مشخص به‌روزرساني‌هاي بسته يا بسته‌هاي نصب شما را بررسي كند. اين بدان معناست كه آنها همواره به روز خواهند ماند، البته همان‌طور كه در ادامه خواهيم گفت، به‌روز در مـورد بسته‌هاي نرم‌افزاري، مفهـومي نسبي اسـت. سيستم Package Manager به‌كار رفـته در محـصولات مبتني‌بر Debian (كه Ubuntu را نيز شامـل مي‌شـود) Synaptic Package Manager ناميـده مي‌شـود كه در منـوي System قرار دارد. چنانـچه نام بـسته‌اي كه مي‌خواهيد نصـب كنيد را بدانيد، مي‌توانيد از طريق خط فرمان: Sudo apt-get install packagename
به نصب آن اقدام نماييد. در محل Packagename، نام بسته نرم‌افزاري منتخب خود را قرار دهيد.
مراقب باشـيـد؛ چـراكه نام‌ها ممـكن اسـت كـمي گيـج كننـده يا خاص باشنـد. در مـحـصـولات Red Hat (شامـل Fedora) از نام PackageKit اسـتـفاده مي‌شـود. مي‌تـوانيـد با اسـتفاده از منـوي System، كلـيـــك روي Administration و ســپــس Add/Remove Program وارد رابـط كاربري شويـد. همچنين مي‌توانيـد از خـط فرمان sudoyum install packagename استـفاده كنـيد. بزرگ‌تـرين نـقـطه ضعـف در به‌كارگيـري يك Package Manager پـيـش ساخـته اين اسـت كه مـمكن است نرم‌افزاري كه مي‌خواهيد، در آن وجود نداشته باشد.
به‌منظور اينكه يك برنامه كاربردي در فهرست گزينه‌هاي موجود قرار بگيرد، مي‌بايسـت يك سازنـده كه در ساخـت آن محـصول مشاركـت دارد، نـرم‌افزار مـوردنظر شـما را توليد كـرده و به گونه‌اي بسته‌بندي كند كه مناسب نسخه لينوكس مورد استـفاده شما باشد. چنانچه از يك محصول قديمي يا نرم‌افزار نه چندان معروف استفاده مي‌كنيد، ممكن اسـت اصلاً نتوانيد به نرم‌افزار موردنظرتان دسترسي پيدا كنيد.
مـشكل دوم اينجاست كه امكان دارد نسخه بسته‌بندي شده نـرم‌افزار كه در منابع نسخه لينوكس موردنظر قرار مي‌گيـرد، كمي قديمي‌تر از آخرين نسخه‌ها باشد. اين مسئله بدين علت اسـت كه بسته‌هاي نرم‌افزاري مي‌بايسـت بيش از قرار گرفتن در منابع نرم‌افزاري نسخه‌هاي لينوكس، توسط كارشناسان ساخته و آزمايش شوند.
بنابراين ممكن است، يك GIMP كه 2 ماه از توليد آن مي‌گذرد را به جاي نسخه كنوني نصب كنيد. برخي از محصولات در صورت به‌روز بـودن، داراي نسـخه‌هاي جديـدتـر بسـته‌هاي نرم‌افزاري هستند كه ايـن مي‌تواند به معني بسـيار قديـمي بودن بسته‌هاي موجود باشد.
روش 2: اسـتفاده از يـك بسـته نرم‌افزاري ساخته شده توسط شركت‌هاي ثالث
بـرخي از كارشناسان بـرنامه‌هاي كاربـردي، فايل‌هاي از پيش بسته‌بندي شده‌اي كه داراي آخرين نسـخه‌هاي نرم‌افزارهايشان هستند را در وب‌سايـت‌هاي خود ارائه مي‌دهند. نـوعاً مي‌توانيد بسته‌هاي مخصـوص نسـخه‌هاي لينوكـس مـبتني‌بـر RPM (شامـل Fedora و Red Hat) و هـمـچنين بـسته‌هاي مبتني‌بـر Debian كه معـمولاً در هر محصـول مـبتني‌بر Debian عمل مي‌كنند را در آن سايـت‌ها پيـدا كنيد. بنابراين به عنوان مثال، اكثر فايل‌هاي deb. در Ubuntu اجرا مي‌شـوند.
نـصـب اين بسته‌ها با دريافت آنـها و دابل كليك روي آنها از طريق يك مرورگر فايل انجـام مي‌شود. اين كار مـوجب اجرا شـدن يـك نصـب‌كننده پيش ساخته مي‌شود كه كار نصـب را براي شـما انجام خواهد داد. بسته‌هاي نرم‌افزاري ساخته شده توسط شركت‌هاي ثالث برخي اما نه همه مزاياي بسته‌هاي موجود در نسخه‌هاي لينـوكس را ارائه مي‌دهند. آنها مي‌توانند بسته‌هاي ديگر را به صورت خودكار از منابع موردنياز نسخه لينوكس دريافت كنند، اما برخلاف بسته‌هاي مبتني‌بر نسخه‌هاي لينوكس، هيچ تضميني مبتني‌بر موجود بودن تمامي بسته‌هاي موردنياز در منابع لينوكس، وجود ندارد. شما بايد دستورالعمل‌هاي نصب را به دقت مطالعه كنيد تا متوجه شويد كه چه بسته‌هاي ديگري و به چه نحوي مي‌بايست نصب نرم‌افزارهاي موجود در بسته‌هاي توليد شده توسط شركت‌هاي ثالث، توسـط مكانيسـم به‌روزرساني محصـول به روزرساني نمي‌شوند. با اين وجود، اين وظيفه مي‌تواند توسط بانك اطلاعاتي بسته‌هاي محلي نصب شده انجام شود؛ بدين معنا كه مي‌توانيد از Package Manager يكپارچه به‌منظور حذف آن در صـورت نياز، استفاده كنيد.
اين بسته‌هاي ساخته شـده توسـط شركـت‌هاي ثالث، فايـل‌ها را براساس عـرف نسخه‌هاي توليد شده لينوكس، در دايركتوري‌ها قرار مي‌دهند كه اين كار فرآيند يافتن فايل‌هاي پيكربندي، منابع، ابزار مديريت سيستم، برنامه‌هاي كاربر و غيره را تسهيل مي‌كند.
روش 3: استفاده از نصب‌كننده برنامه كاربردي
احتمال سوم اين است كه نرم‌افزار در يك نسخه از پيش بسته‌بندي شده ارائه شود، بلكه خود داراي بـرنامه نـصب اسـت. به عبارت ديگر، به جاي استفاده از ابزار ارائه شده تـوسـط سـيـستم كه براي نصب برنامه به كار مي‌روند، خود برنامه كاربردي همه كارها را انجـام مي‌دهـد كه ايـن فرآيند شامل سـوال از شـما در مورد مـكان نصـب نرم‌افزار، درخواسـت از شـما براي پذيرفتن مفاد مـجوز و غيره مي‌شـود. بسته‌هاي نرم‌افزاري تـجاري مانند كامپايلر Fortran، در اين حيطه بسيار معروف هستند.
اين نرم‌افزار معـمولاً به صـورت يك فايـل بـزرگ موجود است كه مي‌توانيد آن را توسط كامپيوتر دسـك‌تاپتان دريافت كنيد. به منظور جلوگيري از وارد شدن بدافزارها كه به صورت خودكار در سيستم اجرا مي‌شوند، اكثر فايل‌هايي كه توسط يك مرورگر دريـافـت مي‌كنـيـد، از شـما درخـواسـت مي‌كنـنـد كه پـيـغـام it's OK to run this را تائيد كنيد و سـپـس اجرا مي‌شـوند. شما اين كار را با تنظيم بيت execute (اجرا) روي فايل انجام مي‌دهيد.
ايــن‌گـونـه فــرض مي‌كنـيـم كه يـك نـصـب كنـنــده به نـام InstallCool Software.bin را در دايــركتـوري خانـگي‌تـان دريافت كرديد. در يك پنجره ترمينال، اين گونه تايپ كنيد:
chmod a+x InstallCoolSoftware.bin %
sudo ./InstallCoolSoftware.bin %
فرمان اول، بيـت اجرا را روي فايل تنظيم مي‌كند. فـرمان دوم از برنامه sudo (كه به لينوكس فرمان مي‌دهد، يك برنامه را به‌عنوان يك حساب كاربر كه به ريشه دسترسي دارد، در نظر بگيرد) استفاده مي‌كنـد و به آن فـرمان مي‌دهـد كه InstallCoolSoftware.bin را اجرا كند. بايد /. را در ابـتداي نام فايـل قرار دهـيد، زيرا براي حفظ مسائل امنيتي، لينوكس دايركتوري حاضر را براي فايل‌هاي برنامه بررسي نمي‌كند.
آنچه از اين پس اتفاق مي‌افتـد، به نرم‌افزاري كه نـصب مي‌شـود، بستـگي دارد. نرم‌افزار پس از اينكه خـود را بدون هيچ‌گونه دخالت كاربر نصب كرد، كمي تامل مي‌كند و سپس خارج مي‌شود.
ممكن است از شما در بخـش پاياني چند سـوال بپرسـد و سپس فرآيند نصـب را اجرا كند. برخي از نصب‌كننده‌ها، حتي رابط‌هاي كاربر گرافيكي را اجرا مي‌كنند تا شما را در فرآيند نصب راهنمايي كنند.
هميشه سيستم‌عامل لينوكس براي نرم‌افزاري كه بـدين روش نصب مي‌شود، شناخته شده است. به دليل اينكه لينوكس كاملاً سيـسـتم Package Management را احاطـه مي‌كـنـد، شـما مي‌توانيد در آينده، كار به روزرساني يا حذف فايل‌ها را انجام دهيد. فرآيند به‌روزرساني شامل دريافت و اجراي نسخه جديدي از نصب‌كننده مي‌شود و گاهي ممكن است، مجبور شويد نسخه قبلي را پيش از نصب به روزرساني، حذف كنيد. در اين فرآيند، نيز مي‌توانيد از دستورالعمل‌هاي نصب براي انجام بهتر كار استفاده كنيد.
روش 4: كامپايل به وسيله خودتان
روش نهايي نصب يك نرم‌افزار در لينوكس اين است كه خودتان آن را كامپايل كنيد، اما اين كار چندان آسان نيست. در نصب برخي از نرم‌افزارها، تنها راه اين است كه خودتان كد منبع را دريافت كرده و آن را كامپايل كنيد. بهتر است ابزارهايي مانند GCC و GNU Make و كامپايلر GNU C را از قبل روي سيستمتان نصب كرده باشيد.
اكثر منابع در tarball كه آرشيو tar بوده و براي كاهش اندازه فشرده شده است، بسته‌بندي مي‌شوند. به عنوان مثال، چنانچه يك فايل به نام cool-software.tgz را دريافت كنيد، مي‌توانيد آن را از طريق تايپ فرمان زير در خط فرمان از حالت فشرده خارج كنيد:
tar xzf cool-software.tgz
شما همچنين مي‌توانيد يك tarball را با دابل كليك روي فايل در مرورگر فايل از حالت فشرده خارج سازيد.
ايده‌آل اين است كه نرم‌افزارتان داراي دستورالعمل‌هايي براي نصب باشد، اما گاهي اوقات اين مسئله به اجراي يك فايل به نام configure محدود مي‌شود كه مشخـص مي‌كنـد نرم‌افزار براي چه نوع سيستم كامپايل مي‌شود. مي‌توانيد كار كامپايل كردن و نصب بسته نرم‌افزاري را با تايپ فرمان انجام دهيد:
sudo make install
اين روش، داراي تمامي مشكلات نصب‌كننده‌هاي ساخته شده توسط شركت‌هاي ثالث را دارا است. Package Manager پيش ساخته موجود در يك نسخه لينوكس كه شامل برنامه‌هاي كاربردي مي‌شود، از نرم‌افزار جديدي كه نصب مي‌كنيد، هيچ اطلاعي نخواهد داشت.
علاوه‌بر اين، انجام اين كار توسط كاربران ممكن است، خطرات بسياري داشته باشد. چنانچه اطلاعات كافي براي كامپايل كردن فايل‌ها و بررسي و برطرف ساختن ايرادها را نداريد، مي‌توانيد از راهنماي لينوكس استفاده كنيد.
گاهي اوقات ممـكن است نـرم‌افزار در مـكاني غيـر معمول نصب شـود. به عنوان مثال، بسـياري از بـرنامه‌ها در usr/local/bin/ قرار مي‌گيـرند. در برخي مـوارد، چنانچه نسخه جديدتري از يك برنامه را از منبع نصب كنيد، در حالي‌كه از قبل يك نسخه از پيش ساخته شده در سيستم‌عامل لينوكس را نصب كرده باشيد، در نهايت، 2 نسخه از يك برنامه را خواهيد داشت كه يـك نسخه در usr/bin/ و ديـگري در usr/local/bin/ قرار خواهند گرفت. مي‌توانيد آنها را با تغيير پيكربندي فايل‌ها به مكان ديگري انتقال دهيد. اما مـجدداً تاكيد مي‌كنـيم كه ايـن كار، اصلاً كار آسـاني نيست.
مختصر اينكه، نصـب از طريق منبع مي‌بايست آخرين راه حل شما باشد و در شرايطي مـورد استفاده قرار مي‌گيرد كه نمي‌توانيد به يك نسخه از نرم‌افـزار موردنظـرتان كه براي نـسخه خاصي از سيستم‌عامل لينوكس كه از آن استفاده مي‌كنيـد، ساخته شده است و يا به همراه نصب كننده خود عرضه مي‌شود، دسـترسي پيدا كنيد.
www.webeiran.com (http://www.webeiran.com)