ramazan2020
3rd March 2012, 11:00 AM
اهمیت:سالمونلا آبورتوس اوویس اصولا"باعث آلودگی گوسفندان می شود. زمانیکه آلودگی برای اولین بار وارد یک گله شود می تواند باعث طوفان سقط گردد. هر کجا آلودگی بصورت اندمیک باشد در حیوانات جوان و حیواناتی که برای اولین بار با بیماری مواجه می شوند سقط ها بصورت انفرادی اتفاق می افتد.خسارت های اقتصادی ، نتیجه سقط جنین ، مرده زایی ،بیماری در بره های آلوده و متولد شده بوده ، بعضی وقتها سپتی سمی و متریت در میش ها ایجاد می شود .
سبب شناسی :این بیماری بوسیله سالمونلا انتریکا تحت گونه انتریکا سرووار (سروتیپ) آبورتوس اوویس ایجاد می شود. باکتری هوازی ،گرم منفی و میله ای کوتاه می باشد.
گونه های عفونت زا:گوسفند میزبان اصلی این باکتری می باشند.بهر حال از بعضی حیوانات دیگرشامل بزها و خرگوش نیز جدا گردیده است .خرگوش وموش بصورت آزمایشگاهی آلوده گردیده ، آنتی بادی های آن در آهوی قرمزنیز پیدا شده ا ست .
انتشار جغرافیایی:آلودگی های سالمونلا آبورتوس اوویس می تواند در سر تاسر جهان مخصوصا" در اروپا و غرب آسیا پیدا شود. . آلودگیهایی از فرانسه ،اسپانیا ،آلمان ،قبرس،ایتالیا ،سوئیس ،روسیه و بلغارستان گزارش گردیده است . این بیماری در جنوب غربی انگلستان و ولز معمول می باشد.
انتقال:سالمونلا آبورتوس اوویس اغلب بوسیله یک گوسفند آلوده وارد گله می شود .بر خلاف دیگرگونه های سالمو نلا ها انتشار بوسیله غذا ،آب ،و دیگر پستانداران یا پرندگان ناچیز می باشد . گوسفندان ممکن است از طریق دهان ،مخاطاات یا دستگاه تنفسی آلوده گردد. پخش از طریق آمیزش جنسی ممکن است اتفاق بیافتد ولی اهمیت کمی دارد . گوسفندان می توانند بدون نشان دادن علائم باعث انتقال بیماری شوند . ارگانیسم های موجوددر ترشحات واژن ، جفت جنین سقط شده می توانند باعث آلودگی نوزادان شوند . ترشحات واژن ،آلوده کننده اصلی در طول هفته اول بعد از سقط می باشد . مدفوع ممکن است در حیوانات دارای سپتی سمی محتوی ارگانیسم باشد . گوسفندان کمی باکتری را از طریق کلستروم یا شیر دفع می کنند. ممکن است از طریق ترشحات دستگاه تنفس بره ها آلوده شوند .
دوره نهفتگی بیماری: حیوانات آلوده شده در ماه اول آبستنی ممکن است 2 ماه بعد سقط کنند.اگر میش ها در طول سومین ماه آبستنی آلوده شوند 20روز بعد سقط می کنند . حیواناتی که پیش از آبستنی آلوده شوند سقط نمیکنند .
علائم بالینی : علائم اصلی سقط در طول نیمه دوم یا سوم آبستنی می باشد. بره ها ممکن است مرده بدنیا بیایند،یا بعداز اولین ساعات تولد در اثر سپتی سمی بمیرند . بعضی اوقات بره ها سالم بدنیا می آیند اما سه هفته بعد می میرند.تعدادی دارای اسهال یا علائم تنفسی می باشند . میشهای زیادی سالم هستند ،اگر چه تعدادی از حیوانات دارای تب گذرا می باشند . ممکن است ترشحات واژینال چند روز قبل از سقط آشکار شود . اسهال نادر است گهگاهی ممکن است میش ها دچار متریت بعد از زایمان و پریتونیت ثانویه شوند .
ضایعات پس از مرگ:جنین و جفت ممکن است اتولیز شوند . بعضی اوقات سپتی سمی می تواند باعث خونریزی کوریو آلانتوئیس ونکروز یا تورم کوتیلودونها شوند .التهاب ، نکروز ،ادم یا خونریزی ممکن است در بافتهای جنین دیده شود . کبد و طحال مکن است متورم و رنگ پریده باشد.در برها یا میش ها اسهال ،ممکن است با التهاب روده و شیردان با تورم ناحیه ایی عقده های لنفاوی همراه باشد . میش هایی که در اثر سپتی سمی می میرند دارای متریت حاد می باشند ، رحم معمولا" متورم ودارای بافتهای نکروزه ،ترشحات سروزی و جفت ماندگی می با شد .
میزان واگیری و مرگ و میر :در زمان شیوع سالونلا آبوتوس در یک گله معمولا" تعداد زیادی مبتلامی شوند. بطوریکه 60%میش ها ممکن است سقط کنند . مرگ و میر در میش ها و نوزادان ممکن است از نشانه های آن باشد . اگر بیماری در گله اندمیک باشد سقط ها معمولا"بصورت انفرادی رخ می دهد . فقط حیوانات جوان ومیش هایی که برای اولین بار در معرض بیماری قرار می گیرند تحت تاثیر قرار می گیرند . ایمنی خوبی در میش ها بعد از آلودگی ایجاد می شود . اما بضی از میش ها ممکن است ناقل باقی بما نند .استفاده از آنتی بیوتیکها می تواند باعث توقف سقط جنین گردد. ممکن است در بعضی نواحی واکسن نیز استفاده گردد.
پیش بینی بیماری :در سقط جنین و تولد بره های مرده باید به آلودگی با سالمو نلا آبورتوس مشکوک شد . بجز جفت ماندگی و متریت علائم کمی در آلودگی با سالمونلا آبورتوس وجود دارد .
تشخیص تفریقی:تشخیص تفریقی شامل کلا میدیوزیس ،بروسلوزیس، کمپیلوباکتر یوزیس ،لستریوزیس ،تب کیو و توکسو پلاسموزیس می باشد .
تستهای آزمایشگاهی :تشخیص سالمونلا آبورتوس بوسیله دیده شدن میله های گرم منفی در گسترش مستقیم امکان پذیر است . اما جدا سازی ارگانیسم برای تشخیص قطعی ضرورت دارد . سالمونلا آبورتوس اوویس در محیط مک کانکی و dca، یا سالمونلا شیگلا آگار رشد می کند . در محیط های غیر انتخابی خاکستری ، ،صاف ،مرطوب ، نیمه شفاف و مات می باشد سالمونلا آبورتوس اوویس در محیط کشت بطور آهسته رشد می کند . کلنی ها بعد از 36-47ساعت پدیدار می شوند و بعد از 72 ساعت به اندازه قابل توجه ای می رسند . تشخیص بوسیله محیط های کشت خالص بعد از 36-48 ساعت امکان پذیر است .سرولوژی می تواند برای تشخیص مفید باشد . تستهای سرو لوژی شامل تست آگلو تیناسیون ،تثبیت کامل ،ایمونوفلورسا نس غیر مستقیم ،ژل ایمونو دیفیوژن و الایزا می باشد .
جمع آوری نمونه ها:گسترش مستقیم از ترشحات واژن ،جفت یا محتویات معده جنین های سقط شده مفید است .جدا سازی سالمونلا آبورتوس از ترشحات واژینال و جفت میشهای سقط کرده و بافت جنین شامل کبد و محتویات دستگاه گوارش امکان پذیر است .در یک هفته بعد از سقط تهیه سواپ از سرو واژینال بیشترین احتمال تشخیص را می دهد .
قرنطینه و ضد عفونی:سالمو نلاآبورتوس اوویس بیماری واگیر دار بوده برای جلو گیری از پخش شدن باید گوسفندان قرنطینه شوند . حیوانات سقط کرده باید جدا شده و مواد سقطی باید معدوم گردند .مزرعه های آلوده باید ضد عفونی گردند.مواد ضد عفونی مثل هیدرو کلرید سدیم 1%،اتانول 7%،گلو تارآلدهید 2%،فنل فرمالدهید بهتر از سایر دیگر مواد ضد عفونی هستند . جرم اغلب در اثر بخار و گرمای خشک از بین میرود . برخلاف دیگر سالمونلا ها سالمونلا آبورتوس تهدید ی علیه بهداشت انسانها شمرده نشده و آلودگی در انسان ها خیلی نادر است
سبب شناسی :این بیماری بوسیله سالمونلا انتریکا تحت گونه انتریکا سرووار (سروتیپ) آبورتوس اوویس ایجاد می شود. باکتری هوازی ،گرم منفی و میله ای کوتاه می باشد.
گونه های عفونت زا:گوسفند میزبان اصلی این باکتری می باشند.بهر حال از بعضی حیوانات دیگرشامل بزها و خرگوش نیز جدا گردیده است .خرگوش وموش بصورت آزمایشگاهی آلوده گردیده ، آنتی بادی های آن در آهوی قرمزنیز پیدا شده ا ست .
انتشار جغرافیایی:آلودگی های سالمونلا آبورتوس اوویس می تواند در سر تاسر جهان مخصوصا" در اروپا و غرب آسیا پیدا شود. . آلودگیهایی از فرانسه ،اسپانیا ،آلمان ،قبرس،ایتالیا ،سوئیس ،روسیه و بلغارستان گزارش گردیده است . این بیماری در جنوب غربی انگلستان و ولز معمول می باشد.
انتقال:سالمونلا آبورتوس اوویس اغلب بوسیله یک گوسفند آلوده وارد گله می شود .بر خلاف دیگرگونه های سالمو نلا ها انتشار بوسیله غذا ،آب ،و دیگر پستانداران یا پرندگان ناچیز می باشد . گوسفندان ممکن است از طریق دهان ،مخاطاات یا دستگاه تنفسی آلوده گردد. پخش از طریق آمیزش جنسی ممکن است اتفاق بیافتد ولی اهمیت کمی دارد . گوسفندان می توانند بدون نشان دادن علائم باعث انتقال بیماری شوند . ارگانیسم های موجوددر ترشحات واژن ، جفت جنین سقط شده می توانند باعث آلودگی نوزادان شوند . ترشحات واژن ،آلوده کننده اصلی در طول هفته اول بعد از سقط می باشد . مدفوع ممکن است در حیوانات دارای سپتی سمی محتوی ارگانیسم باشد . گوسفندان کمی باکتری را از طریق کلستروم یا شیر دفع می کنند. ممکن است از طریق ترشحات دستگاه تنفس بره ها آلوده شوند .
دوره نهفتگی بیماری: حیوانات آلوده شده در ماه اول آبستنی ممکن است 2 ماه بعد سقط کنند.اگر میش ها در طول سومین ماه آبستنی آلوده شوند 20روز بعد سقط می کنند . حیواناتی که پیش از آبستنی آلوده شوند سقط نمیکنند .
علائم بالینی : علائم اصلی سقط در طول نیمه دوم یا سوم آبستنی می باشد. بره ها ممکن است مرده بدنیا بیایند،یا بعداز اولین ساعات تولد در اثر سپتی سمی بمیرند . بعضی اوقات بره ها سالم بدنیا می آیند اما سه هفته بعد می میرند.تعدادی دارای اسهال یا علائم تنفسی می باشند . میشهای زیادی سالم هستند ،اگر چه تعدادی از حیوانات دارای تب گذرا می باشند . ممکن است ترشحات واژینال چند روز قبل از سقط آشکار شود . اسهال نادر است گهگاهی ممکن است میش ها دچار متریت بعد از زایمان و پریتونیت ثانویه شوند .
ضایعات پس از مرگ:جنین و جفت ممکن است اتولیز شوند . بعضی اوقات سپتی سمی می تواند باعث خونریزی کوریو آلانتوئیس ونکروز یا تورم کوتیلودونها شوند .التهاب ، نکروز ،ادم یا خونریزی ممکن است در بافتهای جنین دیده شود . کبد و طحال مکن است متورم و رنگ پریده باشد.در برها یا میش ها اسهال ،ممکن است با التهاب روده و شیردان با تورم ناحیه ایی عقده های لنفاوی همراه باشد . میش هایی که در اثر سپتی سمی می میرند دارای متریت حاد می باشند ، رحم معمولا" متورم ودارای بافتهای نکروزه ،ترشحات سروزی و جفت ماندگی می با شد .
میزان واگیری و مرگ و میر :در زمان شیوع سالونلا آبوتوس در یک گله معمولا" تعداد زیادی مبتلامی شوند. بطوریکه 60%میش ها ممکن است سقط کنند . مرگ و میر در میش ها و نوزادان ممکن است از نشانه های آن باشد . اگر بیماری در گله اندمیک باشد سقط ها معمولا"بصورت انفرادی رخ می دهد . فقط حیوانات جوان ومیش هایی که برای اولین بار در معرض بیماری قرار می گیرند تحت تاثیر قرار می گیرند . ایمنی خوبی در میش ها بعد از آلودگی ایجاد می شود . اما بضی از میش ها ممکن است ناقل باقی بما نند .استفاده از آنتی بیوتیکها می تواند باعث توقف سقط جنین گردد. ممکن است در بعضی نواحی واکسن نیز استفاده گردد.
پیش بینی بیماری :در سقط جنین و تولد بره های مرده باید به آلودگی با سالمو نلا آبورتوس مشکوک شد . بجز جفت ماندگی و متریت علائم کمی در آلودگی با سالمونلا آبورتوس وجود دارد .
تشخیص تفریقی:تشخیص تفریقی شامل کلا میدیوزیس ،بروسلوزیس، کمپیلوباکتر یوزیس ،لستریوزیس ،تب کیو و توکسو پلاسموزیس می باشد .
تستهای آزمایشگاهی :تشخیص سالمونلا آبورتوس بوسیله دیده شدن میله های گرم منفی در گسترش مستقیم امکان پذیر است . اما جدا سازی ارگانیسم برای تشخیص قطعی ضرورت دارد . سالمونلا آبورتوس اوویس در محیط مک کانکی و dca، یا سالمونلا شیگلا آگار رشد می کند . در محیط های غیر انتخابی خاکستری ، ،صاف ،مرطوب ، نیمه شفاف و مات می باشد سالمونلا آبورتوس اوویس در محیط کشت بطور آهسته رشد می کند . کلنی ها بعد از 36-47ساعت پدیدار می شوند و بعد از 72 ساعت به اندازه قابل توجه ای می رسند . تشخیص بوسیله محیط های کشت خالص بعد از 36-48 ساعت امکان پذیر است .سرولوژی می تواند برای تشخیص مفید باشد . تستهای سرو لوژی شامل تست آگلو تیناسیون ،تثبیت کامل ،ایمونوفلورسا نس غیر مستقیم ،ژل ایمونو دیفیوژن و الایزا می باشد .
جمع آوری نمونه ها:گسترش مستقیم از ترشحات واژن ،جفت یا محتویات معده جنین های سقط شده مفید است .جدا سازی سالمونلا آبورتوس از ترشحات واژینال و جفت میشهای سقط کرده و بافت جنین شامل کبد و محتویات دستگاه گوارش امکان پذیر است .در یک هفته بعد از سقط تهیه سواپ از سرو واژینال بیشترین احتمال تشخیص را می دهد .
قرنطینه و ضد عفونی:سالمو نلاآبورتوس اوویس بیماری واگیر دار بوده برای جلو گیری از پخش شدن باید گوسفندان قرنطینه شوند . حیوانات سقط کرده باید جدا شده و مواد سقطی باید معدوم گردند .مزرعه های آلوده باید ضد عفونی گردند.مواد ضد عفونی مثل هیدرو کلرید سدیم 1%،اتانول 7%،گلو تارآلدهید 2%،فنل فرمالدهید بهتر از سایر دیگر مواد ضد عفونی هستند . جرم اغلب در اثر بخار و گرمای خشک از بین میرود . برخلاف دیگر سالمونلا ها سالمونلا آبورتوس تهدید ی علیه بهداشت انسانها شمرده نشده و آلودگی در انسان ها خیلی نادر است