Easy Bug
29th February 2012, 02:16 AM
سحابی سیمیس147، بقایای انفجار ابرنواختری ستاره‌ای سنگین در صورت‌فلکی گاو است که وسعت آن به 150 سال‌نوری می‌رسد. این سحابی حدود سه‌هزار سال‌نوری از زمین فاصله دارد.
مشاهده جزئیات این سحابی عظیم فقط با تلسکوپ‌های بزرگ یا ثبت آن با نوردهی‌های بلندمدت در دوربین عکاسی امکان‌پذیر است.
انفجار ابرنواختری وقتی اتفاق می‌افتد که ستارگان سنگین‌تراز 1.4 برابر خورشید (خود خورشید دوهزار میلیارد میلیارد میلیارد کیلوگرم جرم دارد) به آخر عمر خود برسند و در برابر فشار جاذبه خود تسلیم شده، منقبض می‌شوند. این انقباض شدید انرژی درونی ستاره را به قدری افزایش می‌دهد که بخش قابل توجهی از جرم ستاره در حالتی انفجاری به بیرون پرتاب می‌شود و انرژی عظیمی به شکل نور گسیل می‌شود. در این انفجار که ابرنواختر نامیده می‌شود، درخشندگی مجموعه به چند میلیارد برابر افزایش می‌یابد و تمام کهکشان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/7-12-1390/IMAGE634659293138837178.jpg
منبع : خبرآنلاین
مشاهده جزئیات این سحابی عظیم فقط با تلسکوپ‌های بزرگ یا ثبت آن با نوردهی‌های بلندمدت در دوربین عکاسی امکان‌پذیر است.
انفجار ابرنواختری وقتی اتفاق می‌افتد که ستارگان سنگین‌تراز 1.4 برابر خورشید (خود خورشید دوهزار میلیارد میلیارد میلیارد کیلوگرم جرم دارد) به آخر عمر خود برسند و در برابر فشار جاذبه خود تسلیم شده، منقبض می‌شوند. این انقباض شدید انرژی درونی ستاره را به قدری افزایش می‌دهد که بخش قابل توجهی از جرم ستاره در حالتی انفجاری به بیرون پرتاب می‌شود و انرژی عظیمی به شکل نور گسیل می‌شود. در این انفجار که ابرنواختر نامیده می‌شود، درخشندگی مجموعه به چند میلیارد برابر افزایش می‌یابد و تمام کهکشان را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
http://www.khabaronline.ir/Images/News/Larg_Pic/7-12-1390/IMAGE634659293138837178.jpg
منبع : خبرآنلاین